15 mar 2013 | Inne

Bojerowe ME: Polacy ze złotem i srebrem

Bojery na lodowej tafli (fot. PAP/Tomasz Waszczuk)

TF

Karol Jabłoński (Baza Mrągowo) zdobył na lodowej tafli Jeziora Siemianowskiego złoty medal bojerowych mistrzostw Europy. Srebrny wywalczył mistrz świata Tomasz Zakrzewski (MKŻ Mikołajki), a brązowy niespodziewanie Węgier Peter Hamrak.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Regaty, z udziałem 135 zawodników z 16 krajów, rozpoczęły się w poniedziałek w Giżycku, gdzie 52 lata temu urodził się... Jabłoński. Na jeziorze Niegocin przeprowadzono cztery wyścigi i na nich Finowie, organizatorzy imprezy, musieli poprzestać. Dopadało bowiem tyle śniegu, że rozegranie kolejnych było niemożliwe. W środę bojerowa flota przeniosła się pod granicę z Białorusią.

W czwartek na tafli zaporowego zbiornika wodnego w dolinie górnej Narwi w województwie podlaskim przeprowadzono dwa wyścigi – pierwszy wygrał Dariusz Kardaś (AZS UWM Olsztyn), a drugi Jabłoński. W piątek, z uwagi na bardzo silny wiatr (6-7 stopni w skali Beauforta), nie można już było rozegrać nawet jednego wyścigu. – Moim celem na ten sezon zimowy była obrona tytułu mistrza Europy. Udało mi się trafić z formą i z tego bardzo się cieszę. Nie ukrywam, że z każdym rokiem jest mi coraz trudniej, bo przecież lat mi przybywa. Teraz zmagałem się nie tylko z dolegliwościami kręgosłupa i Achillesami, ale także z gorączką. Potrzebuję dziś więcej czasu na regenerację, bo te regaty dały mi mocno w kość, ale na pewno w domu, w Olsztynie, siedzieć nie będę – powiedział Jabłoński, zdobywca pięciu złotych medali mistrzostw Europy i jedenastu mistrzostw globu (siedem złotych, cztery srebrne).

Jeden z najlepszych na świecie sterników przyznał, że nie zamierza jeszcze kończyć żeglarskiej kariery i po głowie chodzą mu różne projekty. – Mam wiele pomysłów pływania po morzach i oceanach. Marzy mi się stworzenie polskiego teamu i udział w prestiżowych wyścigach, ale... Wszystko, jak fala o falochron, rozbija się o kasę. Wiem, że czasy są trudne, jednak nie tracę nadziei, że któryś z planów uda się zrealizować – zaznaczył Jabłoński, który na łódkę wsiadł w wieku siedmiu lat.

– Podobnie jak większość żeglarzy w naszym kraju, przeszedłem typową drogę. Zacząłem od Optymista, potem był Cadet, 420, 470, Tornado, a zimą bojery. Moją przygodę zacząłem w Tałtach, gdzie mieszkałem do 14 roku. Doskonale pamiętam moment, kiedy na brzegu stała zbudowana ze sklejki mahoniowej optymistka, a tata zmagał się z zamontowaniem gafla do białego żagla bawełnianego. W pamięci utkwiło mi wiele regat, gdzie na linii startu oprócz przedłużacza, szotów grota trzymałem w drugiej ręce... pagaj – wspomniał pierwszy polski sternik w regatach o Puchar Ameryki.

Od 14 roku życia zaczął samodzielnie żeglować na DN-ie (potocznie bojer), co jeszcze dzisiaj sprawia mu – jak podkreślił – ogromną przyjemność. – Często przed oczami mam obrazek, kiedy ojciec wsadził mnie i mojego brata do kokpitu Monotypu i sunął po jeziorze Tałty z niewyobrażalną dla nas wtedy prędkością; mieliśmy wówczas nie więcej jak 7-8 lat. Podnosząca się płozownica tego olbrzyma, hałas kruszonego lodu, nasze wielkie oczy, uśmiech taty mówiący, że wszystko jest pod kontrolą, tego nie da się zapomnieć – dodał Jabłoński.

Do czołowej dziesiątki klasyfikacji generalnej ME weszło sześciu Polaków. Oprócz wspomnianych – na czwartej pozycji uplasował się Michał Burczyński (AZS UWM Olsztyn), na siódmej brat mistrza świata Łukasz Zakrzewski (MKŻ Mikołajki), na ósmej Jerzy Taber (YKP Warszawa), a na dziewiątej Adam Baranowski (Olsztyn).

Na akwenie, nad który przyjechało 135 zawodników z 16 krajów, kręcono jedną z najbardziej dramatycznych scen filmu "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa". Dzieci i bobry szły w poprzek zamarzniętego jeziora, zamiast je obejść, aby szybciej zdążyć na ratunek Edmundowi.

Czytaj także: MŚ: Zakrzewski ze złotym medalem