13 maj 2014 | Piłka nożna

Julian Draxler – nowa nadzieja niemieckiej piłki

Julian Draxler podczas treningu przed meczem z Polską (fot. PAP/EPA)

Piotr Borkowski

Zakochany w jego grze był ten, który słynie z miłości do katorżniczych treningów i dyscypliny – Felix Magath. Zdarzało się, że dla treningów w Schalke musiał odpuszczać szkołę. Kiedy już kiedyś się w niej pojawił, to... lekcję przerwał dzwonek jego telefonu. Julian Draxler meczem z Polską będzie chciał wywalczyć sobie bilet na mundial.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Dzwonek na lekcji

Lekcja historii w liceum. W jednej z ławek siedzi Julian Draxler – już wtedy wschodząca gwiazda Schalke. Przez dwa poprzednie sezony brylował na boiskach na poziomie młodzieżowym. W wieku zaledwie siedemnastu lat zadebiutował w Bundeslidze, a dosłownie kilka dni później usłyszał o nim każdy niemiecki kibic.

Było to w styczniu 2011 roku. Schalke w meczu pucharowym z Norymbergą wyraźnie sobie nie radziło. Szli cios za cios i do rozstrzygnięcia rywalizacji potrzebna była dogrywka. Kiedy wszyscy podświadomie przygotowywali się na rzuty karne, na boisko w 116. minucie wszedł 17-letni Draxler i zdobył przepiękną bramkę, która dała Schalke półfinał.

Grubo ponad rok później, na wspomnianej lekcji historii, zadzwonił jego telefon. Chłopak zdziwił się, że ktokolwiek może zawracać mu głowę, wiedząc, że jest w szkole i delikatnie się zirytował. Na przerwie Draxler odsłuchał wiadomość z poczty głosowej i omal nie omdlał z radości. – Witaj, tu Joachim Loew. Jesteś w szerokiej kadrze na Euro 2012. Pozdrawiam – powiedział głos w słuchawce.

– Dwa lata wcześniej oglądałem mistrzostwa świata. Byłem wtedy na wakacjach w Hiszpanii, ale mecze naszej reprezentacji śledziłem na porozstawianych telebimach. Półfinał z Włochami obejrzałem z ojcem w hotelu. Pamiętam jak po przegranej Niemcy byli załamani. Pamiętam te emocje. Jeśli ktoś by mi wtedy powiedział, że dwa lata później znajdę się w kadrze na mistrzostwa Europy, to pomyślałbym, że zwariował. Życie jest jednak nieprzewidywalne. Niczego nie można powiedzieć na pewno – mówił w jednym z wywiadów.

Ostatecznie Draxler znalazł się w grupie tych, którzy ostatecznie nie pojechali na finały do Polski i Ukrainy. Był nastolatkiem. Wyczuł szansę swojego życia, która w jednej chwili została mu odebrana. Nie ukrywał swojego rozczarowania. – Na początku byłem naprawdę zdenerwowany. Kiedy pakowałem swoje torby, zadzwoniłem do domu. Wytłumaczyli mi jednak, że to szaleństwo być w takiej sytuacji smutnym. Pomogło – wyznał.

Draxler w barwach Schalke (fot. Getty)

Rodzina kontra Magath

Pierwszym, który tak naprawdę dostrzegł w nim talent i wyciągnął "za uszy" do pierwszej drużyny był Felix Magath. Zasadniczy starszy pan, będący doskonałym uosobieniem wszelkich stereotypów o Niemcach. Na temat Draxlera zawsze wypowiadał się z nadzieją i wiarą. Kiedy jednak ten podpisał swój pierwszy profesjonalny kontrakt, Magath zażądał, aby... przestał chodzić do szkoły. Chciał, aby młody piłkarz skupił się wyłącznie na grze w piłkę.

Odmienne zdanie na ten temat, co zrozumiałe, mieli rodzice piłkarza. Postawili na swoim i Draxler kontynuował naukę, uzyskując dyplom ukończenia Gesamtschule Berger Feld, przez którą wcześniej przebrnęli chociażby Mesut Oezil czy Mauel Neuer.

Na edukację syna bardzo naciskał ojciec, Hans-Juergen Draxler. To on od początku wyznaczał ścieżkę jego kariery, będąc dla niego natchnieniem i mobilizacją. Sam grał w młodzieżowych zespołach Schalke, ale swoją przygodę zakończył bardzo wcześnie, nie docierając do pułapu profesjonalisty. – Sam nigdy nie spełnił swoich marzeń o byciu wielkim piłkarzem i używa mnie, abym zrobił to za niego. Teraz, kiedy tego dokonuję, jest ze mnie bardzo dumny. Nigdy nie jest ze mnie do końca zadowolony. Kiedy gram źle, to potrafi mocno mnie zrugać – mówi.

Joachim Loew i Julian Draxler (fot. Getty)

Życie po Schalke

Zainteresowanie nim, jako jednym z najbardziej obiecujących piłkarzy na świecie, jest ogromne. Zapytania przychodzą z najlepszych europejskich klubów, z naciskiem na angielską Premier League. Najwięcej pisało się o Arsenalu i Chelsea. W pewnym momencie pojawił się także kontrowersyjny temat Bayernu Monachium – największego rywala Schalke.

Tą drogą kilka lat temu podążył Manuel Neuer i nie miał łatwego życia. Sam Draxler dolał oliwy do ognia. – Neuer też przez lata powtarzał, że nigdy nie przejdzie do Bayernu, a potem nagle zmienił decyzję. Ja nie mam zamiaru składać żadnych deklaracji. Zawdzięczam Schalke bardzo wiele, ale nie zapuściłem tutaj korzeni. Powiem szczerze, że moim marzeniem jest gra w wielkim klubie – powiedział.

Choć miniony sezon nie był dla niego wybitny (26 występów, 2 bramki, 7 asyst), zainteresowanie jego osobą nie spada. Włodarze Schalke zapowiadają jednak, że Draxler zostanie jeszcze przynajmniej przez jeden sezon, chyba że zdarzy się coś nadzwyczajnego. Mowa o kwocie 45,5 miliona euro. Jeśli któryś z klubów zdecyduje się ją wyłożyć, klub z Zagłębia Ruhry nie będzie miał nic do powiedzenia, bo wypełni się klauzula wpisana w jego kontrakcie.