1966: ciekawostki

VIII Word Cup - Coupe Rimet – Anglia 1966

Termin: 11-30 lipca (20 dni)
Liczba zespołów: 16
Mecze: 32
Gole: 89 (średnia na mecz 2,78)
Stadiony: 8
Miasta-gospodarze: 7 (Birmingham, Liverpool, Londyn, Manchester, Middlesbrough, Sheffield, Sunderland)
Mistrz świata: Anglia
Finał: Anglia – RFN 4:2 po dogrywce
Mecz o 3 miejsce: Portugalia – ZSRR 2:1
Król strzelców: Eusebio (Portugalia) - 9 goli
Uczestnicy: Anglia, Argentyna, Brazylia, Bułgaria, Chile, Francja, Hiszpania, KRL-D, Meksyk, Niemcy Zachodnie, Portugalia, Szwajcaria, Urugwaj, Węgry, Włochy, ZSRR.

 - Jedyny turniej w „ojczyźnie futbolu”. 3 lata wcześniej (1963) Anglia obchodziła setną rocznicę założenia swojej federacji piłkarskiej.
- Anglia piątym mistrzem świata, po Urugwaju, Włoszech, RFN i Brazylii.
 - Zgłosiły się 74 kraje, ale ostatecznie grały tylko 53 (3 zgłoszenia odrzucono, 1 reprezentację wykluczono (RPA), a 17 drużyn urządziło bojkot rozgrywek).
 - Aż 17 drużyn z Afryki i Azji wycofało się z eliminacji protestując przeciwko znikomej liczbie miejsc dla Afryki i Azji w finałach (tylko jedno miejsce dla tych dwóch kontynentów). Afryka przeżywała wtedy gwałtowną falę dekolonizacji, a FIFA nie nadążała za zmianami politycznymi i powstawaniem nowych państw.
 - RPA została usunięta z rozgrywek z powodu stosowania segregacji rasowej (zakazu gry czarnoskórych zawodników).
 - Po raz pierwszy przeprowadzano kontrole dopingowe.
 - Ostatni raz grano piłkami lokalnej produkcji.
 - Debiutanci w finałach (2): KRL-D, Portugalia.
 - 31 sędziów, w tym 6 tylko liniowych.

Stadiony:
Wembley, Londyn (9 meczów)
White City, Londyn (1 mecz)
Villa Park, Birmingham (3 mecze)
Hillsborough Stadium, Sheffield (4 mecze)
Old Trafford, Manchester (3 mecze)
Goodison Park, Liverpool (5 meczów)
Roker Park, Sunderland (4 mecze)
Ayresome Park, Middlesbrough (3 mecze)

Fakty:

- Przed mistrzostwami skradziono Puchar Świata, wystawiany w Londynie. Znalazł się po tygodniowych poszukiwaniach. Bohaterem był pies Pickles, który wywęszył statuetkę, zawiniętą w gazety, leżącą w krzakach.

- W angielskich finałach z drużyn brytyjskich grała tylko Anglia. Szkocja, Walia i Irlandia Płn. odpadły w eliminacjach.

- Pierwszy raz od 1934 roku w półfinale były tylko zespoły z Europy.

- Drugi raz w historii w finale potrzebna była dogrywka (poprzednio 1934).

- Do finałów nie zakwalifikowała się Czechosłowacja, wicemistrz z 1962 roku (wyprzedzona przez Portugalię) oraz Jugosławia, czwarta w 1962 roku (uległa Francji).

- Polska przegrała eliminacje z Włochami i Szkocją, wyprzedzając tylko Finlandię (awansował tylko jeden zespół).

- Wskutek bojkotu nie rozgrywano żadnych meczów eliminacyjnych w Afryce. Natomiast z Azji i Oceanii rywalizowały tylko 2 zespoły, Australia i KRL-D.

- Przed losowaniem finałów rozstawiono Anglię, RFN, Włochy i Brazylię.

- W finałach grano piłkami „Slazenger 25 Challenge”, produkcji angielskiej.

Pierwszy w historii zawodnik, który piąty raz zagrał w finałach MŚ: bramkarz Antonio Carbajal z Meksyku (starty: 1950, 54, 58, 62, 66). Jego rekord wyrównał tylko Lothar Matthäus z Niemiec (1982-1998). W 1966 roku Djalma Santos z Brazylii wystąpił natomiast w finałach po raz czwarty, jako drugi po Carbajalu.
Pierwszy w historii mecz otwarcia bez bramek: Anglia-Urugwaj 0:0, 11 lipca 1966.
Pierwszy w historii mistrz świata, który nie wygrał pierwszego meczu: Anglia, w pierwszym meczu zremisowała z Urugwajem 0:0.
Pierwszy kraj z Azji, który awansował do ćwierćfinału: KRL-D.
Pierwszy i jedyny zawodnik z hat-trickiem w finale MŚ: Geoff Hurst (Anglia; 3 gole w finale z RFN, 30 lipca 1966).
Pierwszy w historii zespół, który strzelił sobie dwie samobójcze bramki na jednym turnieju: Bułgaria (Wucow z Portugalią i Dawidow z Węgrami).
Pierwszy w historii zawodnik, który strzelił w meczu 4 kolejne gole: Eusebio, w spotkaniu Portugalii z KRL-D. Potrzebował na to tylko 32 minuty, to także rekord wszech czasów.
Najwięcej strzelonych karnych na jednym turnieju: 4 – Eusebio, 1966. Podobnie, w 1978 roku, cztery karne wykorzystał Rob Rensenbrink z Holandii.
Najdłużej niepokonany bramkarz: Gordon Banks z Anglii, 442 minuty (cztery pełne mecze, skapitulował dopiero w półfinale z Portugalią). Obecnie rekord należy do Włocha Zengi, który w 1990 roku nie puścił gola przez 517 minut.
Najdłuższa w historii seria meczów bez porażki: 13 – Brazylia. Nie przegrała meczu od 1958 roku (3:0 z Austrią) do potyczki w 1966 r. z Węgrami (1:3).

Ciekawostki:

- Pierwszy mundial bezpośrednio transmitowany na cały świat za pomocą przekazu satelitarnego.

- Po raz pierwszy w historii mistrzostwa miały swoją maskotkę. Anglicy prezentowali lwa Williego.

- Oficjalną piosenką mistrzostw był utwór „World Cup Willie” Lonnie Donegana.

- W eliminacjach nie losowano drużyny Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a automatycznie przydzielono ją do rywalizacji z Węgrami i Austrią. Obawiano się politycznych komplikacji, jak w poprzedniej edycji, gdy Holandia odmówiła wiz zawodnikom Wschodnich Niemiec. - Porażka Włoch z KRL-D 0:1 jest zaliczana do największych sensacji w historii mundiali.

- „Gol-widmo” – tak określa się trafienie Anglika Hursta w finale z Niemcami na 3:2 w dogrywce. Do dziś nie wyjaśniono, czy piłka na pewno przekroczyła linię bramkową.

- Meksyk piąty raz z rzędu nie przeszedł fazy grupowej (1950-66). To niechlubny rekord, który wyrównała tylko Szkocja w latach 1974-1990.

- Eusebio został piątym w historii graczem, który w jednym meczu strzelił 4 gole (po Wilimowskim, Ademirze, Kocsisie i Fontaine).

- Portugalia najlepszym debiutantem w historii – zajęła 3 miejsce (nie licząc dwóch pierwszych turniejów w 1930 i 1934 roku, gdzie byli prawie sami debiutanci). Jej wynik wyrównała Chorwacja, debiutując w 1998 roku i także zajmując 3 miejsce.

- Po meczu z Portugalią i brutalnych faulach Moraisa Pele zapowiedział, że nigdy już nie wystąpi na mistrzostwach świata. Słowa nie dotrzymał.

- Brazylia drugim po Włoszech z 1950 roku obrońcą mistrzowskiego tytułu, który nie przebrnął pierwszej rundy.

- Ostatni raz w historii zdarzyło się, że Brazylia nie przeszła fazy grupowej.