02 wrze 2014 | Piłka nożna

Środkowi obrońcy – piłkarski towar ekskluzywny

Radek Przybysz

Kolejne okno transferowe zamknięte. Najbardziej poszukiwani przeszli do wielkich klubów za wielkie pieniądze. Podczas festiwalu zakupów dostać można było prawie wszystko na straganach, ale jeden towar był szczególnie poszukiwany, a jednocześnie trudny do zdobycia. To klasowy środkowy obrońca.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Każdy chciałby go mieć, ale nie każdy może sobie pozwolić. Ze stoperem z najwyższej półki jest jak z ekskluzywną limuzyną. Wielu w tym sezonie będzie się rozbijało efektownymi sportowymi autami, ale tylko potentaci mają w garażu jednego lub dwa Rolls-royce.

Idąc tropem klubowych sponsorów, James Rodriguez jest jak białe (a na wyjazdach różowe), bardzo drogie Audi, a Angel Di Maria to czerwona, głośna Corvetta, ale tym, co odróżnia Real od United są Sergio Ramos, Raphael Varane i Pepe, czyli pancerne limuzyny z napędem na cztery koła. W porównaniu z nimi Phil Jones, Johnny Evans czy Chris Smalling to co najwyżej używane Vaxhualle.

Kombinuj bracie, kombinuj

Właśnie przez brak wysokiej klasy stopera, eksperci z mieszanymi uczuciami oceniają mercato Man Utd. Louis van Gaal obkupił się błyskotkami, które będzie musiał jakoś upchać z przodu. A w środku defensywy jak było słabo, tak jest. Holender ma za to trzech nowych lewych obrońców: Luke’a Shawa, Marcosa Rojo i Daleya Blinda. Dwóch ostatnich na pewno będzie próbował na środku, byle jakoś załatać w obronie dziurę.

Na podobny manewr musiał zdecydować się Arsene Wenger. Zapłacił aż 20 milionów euro za 19-letniego Calluma Chambersa z Southampton. Anglik w barwach Świętych grał na prawej obronie, ale Wenger uznał, że zrobi z niego następcę Thomasa Vermaelena, oddanego do Barcelony. Vermaelen i Jeremy Mathieu – nabytki Barcy nie należą do światowej czołówki. Ani młodzi, ani niezawodni. Ktoś jednak przyjść musiał, a Barca nie mogła wydać na stopera fortuny, bo tę straciła już na Luisa Suareza.

Zresztą, ma już za sobą podobny "tuning" piłkarza z innego miejsca na stopera. Przed laty w potrzebie chwili Javier Mascherano został cofnięty na deficytową pozycję i na tyle dobrze się tam odnalazł, że został. Podobnie było z Gary Medelem (obecnie Inter) czy Javi Martinezem (Bayern). Dziś w Monachium na stoperze testowany jest David Alaba – jeszcze niedawno lewy pomocnik.

Marcos Rojo

Płać bracie, płać

Tegoroczne okno potwierdziło, że najlepsi stoperzy są warci niewiele mniej od napastników. PSG za żadne pieniądze nie chciało oddać do Katalonii Marquinhosa, a ściągnęło jego rodaka – Davida Luiza za rekordowe 50 milionów euro. Z Thiago Silvą ta trójka powinna zapewnić spokój w tyłach mistrza Francji na najbliższe lata. A spokój kosztuje. Barca nie mogła też sobie pozwolić na Eliaquima Mangalę, za którego Manchester City zapłacił Porto aż 40 mln euro.

Wobec takich kwot, ściągnięcie Mehdiego Benatii z Romy do Bayernu za 26 mln to majstersztyk. Na Marokańczyka czaiło się pół Europy, ale to Pep Guardiola namówił go na grę w Monachium. Inny zawodnik, który ma za sobą doskonały sezon, to Dejan Lovren. Za 25 mln wzmocnił obronę Liverpoolu. Jeszcze niedawno takie pieniądze za środkowych obrońców to byłby rozbój w biały dzień, ale w Europie zaczynają rozumieć, że dostęp do własnej bramki jest równie ważny, co wirtuozeria z przodu. Dlatego Lovren i Benatia zostali kupieni naprawdę okazyjnie.

Aymen Abdennour, Kostas Manolas, Andre Gomes, Steven Caulker, Federico Fernandez – dla wielu to zawodnicy anonimowi. A na pewno bardziej wyrobnicy niż filary obrony. A jednak za każdego zapłacono tego lata więcej niż 10 mln euro. W obliczu nowego trendu, w najlepszej sytuacji są te kluby, które mają już na stoperze kilku, naprawdę klasowych zawodników. Wspomniany Real, Atletico, Bayern, Borussia Dortmund, Chelsea, Man City – ich trenerzy nie muszą ani wydawać wielkich pieniędzy, ani „przerabiać” graczy na stoperów. Oni mają już to, co bezcenne – spokój.