02 cze 2015 | Piłka nożna / Niemcy

Barażowe szaleństwo. HSV nie do zdarcia

Piłkarze Hamburgera SV (fot. Getty Images)

dp

Po raz drugi z rzędu piłkarze Hamburgera SV utrzymali się w 1. Bundeslidze po meczach barażowych. W poniedziałek wygrali po dogrywce z Karlsruher SC 2:1 (1:1, 0:0), a rewanżowe spotkanie miało dramatyczny przebieg. Bramkarz Rene Adler przyznał, że czuje się, jakby się postarzał o trzy lata.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

ZEGAR WCIĄŻ TYKA. HSV ZOSTAJE W BUNDESLIDZE

Nic dziwnego, bo jeszcze do 90. minuty gospodarze prowadzili 1:0 i ławka rezerwowych KSC miała już przygotowane okolicznościowe koszulki. Jednak w doliczonym czasie trafił Marcelo Diaz, który w ten sposób strzelił swojego pierwszego gola dla HSV! Na tym nie koniec traumatycznych przeżyć Karlsruher, bo w 115. minucie zwycięstwo gościom zapewnił Nicolai Mueller. Dokładnie siedem minut później bramkarz HSV – Rene Adler – obronił jeszcze rzut karny Rouwena Henningsa.

– Jestem nieprawdopodobnie szczęśliwy – przyznał trener Bruno Labbadia, który pracę "ratownika" w Hamburgu rozpoczął dopiero 15 kwietnia. – Jest bardzo trudno, aby znaleźć odpowiednie słowa. Jestem bardzo dumny z mojej drużyny. To, co zrobili grając pod presją, jest wspaniałe.

Rafael van der Vaart (fot. Getty Images)

– To jest nieprawdopodobne dla całego klubu i całego miasta – zauważył kapitan Rafael van der Vaart. Z kolei dyrektor sportowy Karlsruher – Jens Todt – podsumował krótko: – Bardzo gorzki dzień. Jednocześnie skrytykował także decyzję sędziego Manuela Graefe, który w doliczonym czasie meczu podyktował kontrowersyjny rzut wolny dla HSV po zagraniu ręką Jonasa Mefferta. – Rzut wolny nie powinien zostać odgwizdany, to było absolutnie szalone – dodał Todt.

Na trybunach pojawił się m.in. selekcjoner Joachim Loew. Po końcowym gwizdku mógł zobaczyć, jak Labbadia krzyczy, skacze, śpiewa i tańczy ze swoimi piłkarzami. Władze klubu z Hamburga nie ukrywają, że chciałyby podpisać z trenerem nową i dłuższą umowę. – Mam nadzieję, że moje dzieci znów zaczną ze mną rozmawiać – przyznał Labbadia. – I moja żona też. W ostatnich sześciu tygodniach praktycznie nie było mnie w domu. Mam nadzieję, że dziś się cieszą.