Alberto Contador, Peter Sagan, Michał Kwiatkowski. Tour de Pologne kuźnią wielkich mistrzów

Alberto Contador

W 2003 roku, w swoim pierwszym sezonie w zawodowym peletonie, Hiszpan przyjechał do Polski jako mistrz świata orlików w jeździe indywidualnej na czas, ale bez żadnych sukcesów wśród seniorów. Po ostatnim etapie najgłośniej było o Cezarym Zamanie, który na 19-kilometrowej "czasówce" z metą na Orlinku zajął drugie miejsce, pieczętując zwycięstwo w wyścigu. Mało kto zwrócił wówczas uwagę na zaledwie 20-letniego Contadora, który wygrał z Zamaną o 19 sekund. W klasyfikacji generalnej Hiszpan był 28., z ponad 20-minutową stratą.

Cztery lata później po raz pierwszy wygrał Tour de France. Później triumfował w Wielkiej Pętli jeszcze dwukrotnie, ale jeden z tych tytułów odebrano mu po tym, jak w jego organizmie wykryto niedozwolone substancje. Bardzo istotne pozycje w sportowym CV Contadora zajmują też dwa zwycięstwa w Giro d'Italia i trzy w Vuelta a Espana.

Aleksander Winokurow

Kazach, podobnie jak Contador, wystartował w TdP w swoim pierwszym sezonie w zawodowym peletonie – w 1997 roku zajął czwarte miejsce. Rok później był ósmy, po drodze wygrywając etap z Bielska-Białej do Zakopanego.

W kolejnych latach jego kariera nabrała rozpędu. Na bogaty dorobek składają się m.in. złoty (Londyn 2012) i srebrny (Sydney 2000) medal igrzysk olimpijskich, mistrzostwo świata, zwycięstwo w Vuelta a Espana i trzecie miejsce w Tour de France.

Alessandro Petacchi

W 2001 roku, przyjeżdżając na TdP, włoski sprinter miał już na koncie dwa zwycięstwa etapowe w Vuelta a Espana, ale traktowany był raczej jako wschodząca gwiazda niż kolarz ze światowej czołówki. W Polsce wygrał jeden z etapów, a w kolejnych latach jego talent eksplodował. W sumie ma na koncie aż 48 etapowych zwycięstw w wielkich tourach – sześć w Tour de France, 22 w Giro d'Italia i 20 w Vuelta a Espana.

Raimondas Rumsas

Litwin startował w Tour de Pologne wielokrotnie, bo przez większą część kariery ścigał się w barwach polskich ekip. Najlepiej spisał się w 1992 roku, gdy w wyścigu dookoła Polski rywalizowali jeszcze amatorzy. Zajął wówczas drugie miejsce. Blisko podium był też w 1999 roku – uplasował się na czwartej pozycji, wygrywając dwa etapy. Gdy odszedł z grupy Mróz do włoskiego zespołu Fassa Bortolo, zaczął odnosić sukcesy na arenie międzynarodowej.

Wygrał słynny klasyk Giro di Lombardia, czy wyścig Dookoła Kraju Basków. W 2002 roku był trzeci w Tour de France, za Lancem Armstrongiem i Josebą Belokim. Ten ostatni sukces budzi jednak olbrzymie wątpliwości, bo dzień po zakończeniu wyścgu zatrzymano żonę kolarza, która przewoziła w samochodzie niedozwolone środki dopingujące. Kobieta tłumaczyła policji, że leki potrzebne są jej ciężko chorej matce. Wówczas Rumsas uniknął jeszcze dyskwalifikacji. Nie udało mu się to rok później. Po zajęciu szóstego miejsca w Giro d'Italia został zdyskwalifikowany za stosowanie EPO.

Daniel Martin

Irlandczyk uchodzi za jednego z najlepszych specjalistów na świecie od wyścigów jednodniowych. Wygrał prestiżowe klasyki Liege-Bastogne-Liege i Giro di Lombardia. Nieźle jeździ także po górach, dzięki czemu w 2014 roku zajął siódme miejsce w Vuelta a Espana, a cztery lata później zajął ósme miejsce w Tour de France, wygrywając przy okazji jeden z etapów. W 2010 roku, gdy dla mniej wnikliwych kibiców był jeszcze postacią anonimową, wygrał TdP, za plecami zostawiając m.in. Alessandro Ballana i Bauke Mollemę.

Peter Sagan

Słowak triumfował w TdP w 2011 roku, wygrywając dwa etapy. W klasyfikacji generalnej o zaledwie sześć sekund wyprzedził Martina. Dziś Sagan to jeden z najlepszych kolarzy na świecie.

Dobrze czuje się zarówno na sprinterskich finiszach, jaki i w wyścigach jednodniowych. Na koncie ma jedenaście etapowych zwycięstw w Tour de France i cztery w Vuelta a Espana. W Wielkiej Pętli siedem razy wygrywał klasyfikację punktową. Od 2015 roku zdominował rywalizację w mistrzostwach świata. Został pierwszym kolarzem w historii, który trzy razy z rzędu sięgnął po złoty medal w wyścigu ze startu wspólnego.

Marcel Kittel

Niemiecki sprinter był prawdziwym objawieniem TdP w 2011 roku – okazał się najlepszy aż na czterech etapach! Miesiąc później wygrał pierwszy i jak dotąd jedyny etap w Vuelta a Espana. W kolejnych sezonach aż czternaście razy triumfował na etapach Tour de France i cztery razy na etapach Giro d'Italia. W 2015 roku Kittel pojawił się w Polsce po raz drugi. Wygrał pierwszy etap, a cały wyścig zakończył triumfem w klasyfikacji punktowej.

Michał Kwiatkowski

Polak w 2008 roku wygrał mistrzostwa świata juniorów w jeździe indywidualnej na czas. Okrzyknięto go wielkim talentem, ale pierwszy poważny sukces w rywalizacji z seniorami osiągnął cztery lata później. W Tour de Pologne zajął drugie miejsce. Przez dwa etapy jechał nawet w żółtej koszulce lidera, a do zwycięzcy – Moreno Mosera – stracił ostatecznie tylko pięć sekund.

Ten sukces dodał mu pewności siebie. W kolejnych latach przebojem wdarł się do światowej czołówki zawodników specjalizujących się w klasykach. "Kwiato" może pochwalić się zwycięstwami w Amstel Gold Race, Strade Bianche i Mediolan San-Remo. Przede wszystkim jednak w 2014 roku w hiszpańskiej Ponferradzie zdobył mistrzostwo świata ze startu wspólnego. Warto wspomnieć też o wysokiej, 11. pozycji w Tour de France w 2013 roku.

John Degenkolb

Kolejny sprinter, ale w porównaniu z Kittelem, bardziej wytrzymały. Stąd oprócz dziesięciu etapowych zwycięstw w wielkich tourach (dziesięć w Vuelta a Espana i jedno w Giro d'Italia), ma również na koncie wygrane w klasykach Paryż-Roubaix i Mediolan San Remo. Zanim osiągnął te sukcesy jako niezbyt znany kolarz w 2012 roku przyjechał do Polski i wygrał ostatni etap TdP z metą w Krakowie.

Andre Greipel

Sprinterskie finisze to niemiecka specjalność. Potwierdzają to nie tylko Kittel i Degenkolb, ale także Greipel. Popularny "Goryl" wygrał etap TdP w 2009 roku. I choć przed rozpoczęciem wyścigu miał już na koncie etapowy triumf w Giro d'Italia, to dopiero po polskim wyścigu wzniósł się na wyżyny. W sumie w wielkich tourach odniósł 21 etapowych zwycięstw – jedenaście w Tour de France, siedem w Giro d'Italia i cztery w Vuelta a Espana.