09 wrze 2015 | Kolarstwo / Kolarstwo szosowe

Paweł Poljański – bohater drugiego planu

dp

W trakcie wyścigu Vuelta a Espana uwagę polskich kibiców skupia przede wszystkim Rafał Majka, który w klasyfikacji generalnej zajmuje trzecie miejsce. Ten wynik zapewne nie byłby możliwy, gdyby nie pomoc Pawła Poljańskiego, kolegi z ekipy Tinkoff-Saxo.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

25-letni Poljański spróbował sił jako lider zespołu w trakcie tegorocznego Tour de Pologne. Dostał jednak prawdziwą lekcję. Podczas piątego etapu popełnił błąd i walka o zwycięstwo w klasyfikacji generalnej praktycznie się dla niego skończyła.

– Bycie liderem to zupełnie inny poziom stresu niż sytuacja, gdy jesteś pomocnikiem. Lider po etapie tak dobrze się nie regeneruje – powiedział.

Choć Tour de Pologne nie przebiegł po jego myśli, wierzył, że jest dobrze przygotowany i w trakcie Vuelty będzie wartościowym członkiem drużyny.

– Liczyłem, że z czasem dam radę na ostatnich kilometrach jechać z najlepszymi kolarzami. Pięć, dziesięć lat temu takich zawodników, jak Alejandro Valverde czy Joaquim Rodriguez oglądałem w telewizji. Teraz mam przyjemność ścigać się z nimi niemal do samego końca. Poprzedni rok był dla mnie bardzo ciężki. W trakcie Giro chwilami po prostu nie miałem już sił. Teraz jest znacznie lepiej. Te dwa lata dużo zrobiły – uważa Poljański.

Rafał Majka (fot. Getty Images)

To właśnie on jest tym kolarzem Tinkoff-Saxo, który holuje Majkę w decydujących momentach. Nic dziwnego, że ten jego dyspozycję ocenia wysoko.

– Jest coraz mocniejszy. Skoro na takim ciężkim wyścigu, jak Vuelta potrafi się znaleźć na etapie wśród 15 najlepszych to znaczy, że naprawdę może stać się bardzo dobrym kolarzem – przyznał Majka.

Poljański swoich kolarskich marzeń nie chciał zdradzić, ale przyznał, że liczył na etapowe zwycięstwo w trakcie trwającej Vuelty.

– Bardzo chciałem wygrać etap, bo czułem się na siłach. Na razie jednak nie wyszło. Dogodną okazję miałem w trakcie królewskiego odcinka w Andorze, kiedy zabrałem się w ucieczce – wspomniał.

Vuelta a Espana (fot. PAP/EPA)

Na drodze do szczęścia stanęło jednak... kierownictwo drużyny, które nakazało mu zaczekać na Majkę. Z jego grupy oderwali się Fabio Aru oraz Rodriguez i potrzebował pomocy, by ich dogonić. Poljański podporządkował się praktycznie bez wahania.

– Gdyby to nie był Rafał może byłbym wkurzony, ale jak usłyszałem w słuchawce "Paweł zaczekaj, pomóż mi", to po prostu nie mogłem zachować się inaczej, choć uważam, że naprawdę mogłem wtedy z Mikelem Landą powalczyć o zwycięstwo. Cóż taka jest moja praca, ale nie narzekam, bo kierownictwo drużyny zawsze ją docenia. Nie da się ukryć, że kolarstwo to sport zespołowy – podsumował.