MŚ w lotach: tak było kiedyś. Fińska dominacja

Janne wiecznie drugi

W historycznej klasyfikacji medalowej MŚ w lotach aż trzy pierwsze miejsce należą do Finów. Pierwszy jest Jane Ahonnen, choć paradoksalnie nigdy nie wygrał on całych mistrzostw. W 2004 roku w Planicy był trzeci, podobnie jak osiem lat wcześniej w Tauplitz-Bad Mittendorf. Do zwycięzcy – Andreasa Goldbergera – zabrakło mu wtedy niecałych czterech punktów. W 2000 roku w Vikersund i w 2008 w Oberstdorfie stanął na najniższym stopniu podium.

Do czterech indywidualnych medali "Maska" dołożył trzy drużynowe i... też żadnego złotego. Finowie z nim w składzie trzy raz stawali na podium: w 2004, 2006 i 2008 roku. Za każdym razem – na drugim miejscu. Ahonen zawsze latał daleko, ale pech towarzyszył mu również w Planicy w marcu 2005, kiedy na zakończenie sezonu PŚ oddał najdłuższy skok w historii (240 m). Nie ustał go jednak, niebezpiecznie upadł i zajął ostatecznie szóste miejsce.

Pięć razy Nykaenena

Ani jednego medalu drużynowego nie ma w dorobku Matti Nykaenen. Bo zwyczajnie za jego czasów nie rozgrywano konkursów w drużynach. Uznawany za najwybitniejszego skoczka w dziejach "Latający Fin" aż pięć razy poleciał za to po indywidualny medal MŚ, a raz – w 1985 roku w Planicy – po złoto. Ustanowił wtedy rekord świata – 191 m. W 1990 r. w Vikersun był drugi, a w 1983 (Harrachov), 1986 (Tauplitz) i 1988 (Oberstdorf) – trzeci.

Trzeci wśród najbardziej utytułowanych lotników również jest Fin – Matti Hautamaeki. Choć on dla odmiany zdobył tylko jeden indywidualny medal. I to ten z najmniej cennego kruszcu. Zdobył go w 2002 roku w Harrachovie. Pozostałe krążki – aż cztery – zdobył z drużyną. W trzech kolejnych edycjach (2004-08) Finowie byli drudzy, a w 2010 r. trzeci.

W drużynie siła

Po trzech Finach czas na trzech Austriaków: Gregora Schlierenzauera, Martina Kocha i Thomasa Morgensterna. "Schlieri", który niedawno zawiesił karierę, jest najwyżej, bo ma w dorobku aż cztery złote medale. Indywidualnie wygrał MŚ w 2008 roku po pamiętnej fantastycznej walce z Kochem, kiedy to w każdym z czterech podejść skakał ponad 200 metrów. Dwa lata później był drugi.

Jego dwaj starci rodacy mają w dorobku te same trzy zwycięstwa drużynowe (2008-12), ale nigdy nie wygrali rywalizacji indywidualnej. Koch raz był drugi (2008), a raz trzeci (2012). Morgenstern tylko raz – 10 lat temu – stanął na podium, ale też ma pięć medali, bo był w teamie, który w 2004 roku zajął trzecie miejsce w pierwszym w historii konkursie drużynowym na MŚ w lotach.

Złota przeszłość, szara teraźniejszość

Trzeba też wspomnieć o dwóch zawodnikach, którzy dokonali rzeczy historycznej – obronili mistrzostwo świata w lotach. Pierwszym był Sven Hannavald (2000-02), drugim – Roar Ljoekelsoey. Norweg jest klasyfikowany wyżej w tabeli medalowej, bo dołożył jeszcze dwa drużynowe tytuły mistrza świata.

Ale wróćmy jeszcze na chwilę do Finów. Przecież dalekie loty nie były przez lata ich jedyną specjalnością. Tylko austriaccy skoczkowie zaliczyli więcej wygranych konkursów Pucharu Świata od nich. Również tylko Austriacy częściej stawali na podium klasyfikacji generalnej. Ale odkąd karierę zakończył legendarny Ahonen (zakończył, dodajmy tymczasowo, wciąż jest czynnym zawodnikiem!), fińska kadra nie może dorobić się uznanego skoczka. W tym sezonie najwyżej sklasyfikowanym Finem jest 36. w "generalce" Lauri Asikainen. Jakiekolwiek punkty zdobywał jeszcze tylko Ville Larinto.

Analiza powodów tej sytuacji to temat na inny artykuł. Dziś kibice z Lahti, Kuopio i okolic mogą tylko z żalem wspominać dawne sukcesy i przyglądać się jak inne nacje gonią lotnicze sukcesy Ahonena i Nykaenena. Minie jednak jeszcze sporo czasu zanim obecni mistrzowie do nich, nomen omen, dolecą.