Kruczek, który natchnął Orła. Kalendarium szkoleniowca

28 marca 2008 – zastąpić mentora

Wśród skoczków Łukasz Kruczek nie wyróżniał się spektakularnymi wynikami. Imponował za to inteligencją. Studia na katowickim AWF dały mu podstawy do późniejszej pracy, a przy okazji pozwoliły zdobyć cztery złote medale Uniwersjady. Gdy zakończył występy na skoczniach, został zatrudniony w Polskim Związku Narciarskim. Najpierw był asystentem Heinza Kuttina, a potem Hannu Lepistoe. Podpatrywał więc warsztat przedstawiciela uznanej austriackiej szkoły oraz metody jednego z najlepszych szkoleniowców w historii dyscypliny.

Doświadczony Fin opuścił polską kadrę w marcu 2008 roku. – Nowym trenerem zostanie Polak – zadeklarował trener Apoloniusz Tajner. W mediach wskazywano dwóch kandydatów – Piotra Fijasa oraz Kruczka. Postawiono na tego drugiego. – Jestem pewien, że Łukasz pójdzie w ślady Lepistoe – deklarował wówczas Małysz, którego poparcie miało niebagatelne znaczenie.

4 lutego 2009 – Małysz opuszcza kadrę

Współpraca Kruczka z Małyszem nie przynosiła efektów. Obaj znali się jeszcze ze wspólnych startów w Pucharze Świata. Debiutowali jako nastolatkowie w zmaganiach... kombinatorów norweskich. Po latach "Orzeł z Wisły" wspierał przed kamerami młodego trenera, ale zrozumiał, że potrzebuje pomocy innego fachowca.

Przedstawiciele PZN musieli posłuchać swojej największej gwiazdy. Kruczek, w którego inwestowano od lat, pozostał trenerem kadry A. Małysz trafił jednak pod opiekę Lepistoe. Układ okazał się korzystny dla młodego szkoleniowca. Nie był już tak bardzo poddawany presji związanej ze startami mistrza, a dodatkowo znów mógł korzystać z rad Fina.

28 lutego 2013 – początek "Stochomanii"

Stoch podkreślał wielokrotnie wkład Kruczka w osiągnięte sukcesy. Zawodnik z Zębu mógł zdobyć medal wielkiej imprezy już w pierwszym sezonie pracy tego drugiego. W Libercu otarł się o podium, zajmując czwarte miejsce. Kolejne lata należały do Adama Małysza, który zdobył medale igrzysk olimpijskich i stanął na podium mistrzostw świata w Oslo.

Czempionat globu w Val di Fiemme był już imprezą bez "Orła z Wisły". W rolę nowego lidera znakomicie wcielił się Stoch, który jechał do Włoch jako jeden z faworytów. Po konkursie na normalnej skoczni wyglądał na rozbitego psychicznie. Szybko zdołał się jednak pozbierać i sięgnął po złoto na większym obiekcie. – To było piękne i historyczne zwycięstwo – podkreślał Kruczek. Nachodziła fala sukcesów. Kilka dni później polska drużyna wywalczyła pierwszy w dziejach brązowy medal, a wysoka forma Piotra Żyły dała mu zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata w Oslo!

21 grudnia 2013 – dublet w Engelbergu

Kruczek sprawił, że polska kadra przestała być postrzegana przez pryzmat jednego skoczka. Od marca do grudnia 2013 roku zawody wygrało czterech polskich skoczków! Na najwyższym stopniu Pucharu Świata stanęli Stoch, Żyła, a także Krzysztof Biegun i Jan Ziobro (którzy byli wówczas zawodnikami kadry B).

Apogeum nastąpiło przed świętami Bożego Narodzenia. W pierwszych zawodach w Engelbergu w czołowej siódemce znalazło się czterech Polaków! Wygrał niespodziewanie Jan Ziobro, który wyprzedził lidera Pucharu Świata – Kamila Stocha. – To był najlepszy konkurs w mojej karierze – oceniał po zawodach Kruczek, który rzadko decydował się na takie analizy.

9 lutego 2014 – Stoch mistrzem olimpijskim

Najwspanialsze zwycięstwo w karierze Stocha. Polak w fenomenalnym stylu zdobył złoto igrzysk w Soczi na normalnej skoczni. – Cały dzień był szalony. Rano dostaliśmy informację, że Kamil jest chory. Zaczęliśmy walkę z czasem, aby postawić go na nogi. Na skoczni znokautował rywali. Był dziś klasą sam dla siebie – podkreślał Kruczek.

To nie był koniec powodów do świętowania w Soczi. Sześć dni później Stoch wygrał zawody także na dużej skoczni. Na koniec sezonu triumfował w Pucharze Świata, a Kruczek przedłożył nawet to zwycięstwo nad złoto z igrzysk. – Z punktu widzenia szkoleniowca zdobycie Pucharu Świata to chyba najcenniejsze trofeum, jakie zawodnik może zdobyć – powiedział.

28 lutego 2015 – drużyna polską siłą

Sezon 2014/15 od początku nie układał się po myśli Polaków. Kontuzja sprawiła, że Stoch wrócił dopiero na Turniej Czterech Skoczni, a później często narzekał na zmęczenie. Na mistrzostwach świata w Falun miał jednak wrócić do najwyższej formy. Skoczek nazywany "Rakietą z Zębu" spisał się jednak poniżej oczekiwań. Kruczek był krytykowany, a ostatnią szansą na uratowanie czempionatu były zawody drużynowe.

Polski zespół, tak samo jak w Val di Fiemme, wywalczył brąz, choć przed zawodami wydawało się to mało realne. Podium znacznie poprawiło nastrój zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz kadry. Ziobro, który po zajęciu ósmego miejsca na normalnej skoczni nie znalazł się wśród nominowanych na większy obiekt, mówił o tajemniczej decyzji, którą ogłosi po mistrzostwach. Wszystko rozeszło się jednak po kościach.

4 lutego 2016 – oficjalny koniec

Sukcesy sprawiły, że poprzeczka poszła w górę. Trwający sezon przyniósł natomiast niemal wyłącznie rozczarowania. W mediach pojawił się temat zwolnienia Kruczka. W końcu szkoleniowiec sam określił przyszłość. "Moja decyzja o rezygnacji z prowadzenia Reprezentacji Polski w kolejnych latach, po sezonie 2015-2016, zapadła nie wczoraj, ale ponad miesiąc temu, a dojrzewała dosyć długo" – napisał w oświadczeniu.

W ten sposób kończy się jego ośmioletnia praca w roli trenera kadry A. Gdy zaczynał wielu powątpiewało, że osiągnie sukcesy. Doprowadził jednak Stocha do spektakularnych triumfów, a polska drużyna zdobyła medale mistrzostw świata. Kruczka do pracy namaścił "Orzeł z Wisły". Metody trenera okazały się natomiast bezcenne dla "Orła z Zębu". Szkoleniowiec jeszcze przed czterdziestką stał się czołowym fachowcem świata. Nie będzie narzekał na brak ofert.