25 lut 2016

Niewiadoma marzy o medalu w Rio. "Potrzeba wiele czynników"

Katarzyna Niewiadoma (fot. Getty Images)

Katarzyna Niewiadoma marzy o zdobyciu w Rio de Janeiro medalu olimpijskiego w kolarskim wyścigu ze startu wspólnego. Siódma zawodniczka mistrzostw świata w Richmond rozpocznie sezon w sobotę wyścigiem Omloop Het Nieuwsblad w Belgii.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

– Moim marzeniem jest medal na igrzyskach, ale myślę, że o tym marzy każda zawodniczka, która stanie na starcie. Wiele czynników składa się na to, by stanąć na podium. Liczy się nie tylko moc, ale i szczęście, i to, by sprzęt był dobrze przygotowany – powiedziała Niewiadoma.

Od 4 stycznia do 19 lutego Polka trenowała w Hiszpanii z kadrą i ze swoją grupą zawodową Rabo Liv. Z formy jest bardzo zadowolona, co potwierdzają wyniki wydolnościowe, które miała lepsze niż w ubiegłym roku o tej samej porze.

Niewiadoma zapowiada, że pierwsze wyścigi w sezonie potraktuje czysto treningowo, wspierając swoje koleżanki z ekipy, a postara się powalczyć na swoje konto we włoskim klasyku Strade Bianche (5 marca).

Wiosną będzie ścigać się przeważnie w wyścigach klasycznych, a na przełomie kwietnia i maja planuje krótki odpoczynek. Potem rozpoczną się dla niej właściwe przygotowania do igrzysk.

W listopadzie ubiegłego roku pochodząca z Ochotnicy Górnej na Podhalu 21-letnia zawodniczka wyjechała na kilka dni do Rio de Janeiro. Trasę olimpijską, na której trenowała, uważa za bardzo ciężką, wręcz morderczą. – To najtrudniejsza trasa, jaką widziałam. Praktycznie nie ma gdzie odpocząć, wciąż podjazdy i zjazdy, a niby płaski odcinek przy plaży Copacabana jest odsłonięty i bardzo wietrzny – oceniła.

Niewiadoma chciałaby przeżyć w Rio de Janeiro takie chwile, jakie zapamiętała z ubiegłorocznych Igrzysk Europejskich w Baku, gdzie wywalczyła srebrny medal. – Baku było dla mnie wyjątkowym miejscem. Byłam tam z kadrą Polski, startowałam w biało-czerwonym stroju i zdobyłam swój pierwszy krążek w tak ważnej imprezie. Świetnie jest dzielić emocje z Polakami. Był to sukces nie tylko mój, ale całej drużyny. Widząc uśmiechy zawodniczek, trenerów czy kogoś z obsługi, to aż serce pęka z radości i łzy napływają do oczu – podkreśliła.