06 cze 2016 | Piłka nożna

Panama przed Copą – ostatni skok czy równia pochyła?

Piłkarze reprezentacji Panamy (fot. Getty)

Tomasz Zakaszewski

Miniona dekada w panamskim futbolu należała do względnie udanych. Ewidentnie Panamczycy zaznaczyli swoją obecność na kontynencie, lecz pomimo tego nie udało się im awansować do finałów mistrzostw świata.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

OLE MAGAZYN – ZOBACZ STRONĘ

Na pięć poprzednich edycji Gold Cup (2005-2015), Canarelos czterokrotnie wchodzili do najlepszej czwórki. Dwa razy sięgnęli po drugie miejsce, dwa razy po trzecie. Zwykle ich przygoda kończyła się, gdy trafiali na USA. W ostatniej edycji turnieju dokonali czegoś niezwykłego. Zajęli trzecie miejsce nie wygrywając przy tym żadnego meczu w regulaminowym czasie. Wszystkie sześć spotkań zakończyli wynikiem 1:1. Ćwierćfinał z Trynidadem i Tobago przeszli po konkursie rzutów karnych, półfinał z Meksykiem przegrali w dogrywce, a starcie o pozycję na podium ze Stanami Zjednoczonymi także rozstrzygnęli na swoją korzyść dzięki lepszemu strzelaniu jedenastek. Przy okazji nieco utarli nosa Amerykanom.

W 2014 roku misję poprowadzenia Panamczyków na MŚ w Rosji powierzono Hernánowi Darío Gómezowi. Z pewnością dokonano dobrego wyboru, ponieważ El Bolillo już niegdyś doprowadził na mundial Ekwador, po raz pierwszy w jego historii. Mimo wcześniejszych niepowodzeń i problemów reprezentacji dotychczasowe osiągnięcia Kolumbijczyka pozwalają kibicom Panamy mieć nadzieję na ostateczny sukces i udział w rosyjskim turnieju.

Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że najlepszy okres dla Canaleros został zaprzepaszczony. Ich największe gwiazdy to Blas Perez, Luis Tejada, Felipe Baloy i Roman Torres. Pierwsza trójka przekroczyła, lub dobija właśnie do 35. roku życia. To przekłada się na jakość ich występów i zdrowie. Blas Pérez, w ciągu swoich ostatnich dziewięciu spotkań, strzelił dla kadry zaledwie jednego gola, Luis Tejada trzy. Do tej samej generacji piłkarzy należy również pierwszy bramkarz Panamy, Jaime Penedo, oraz doskonale znany nam z Lecha Luis Henríquez. Przyszłość nie wygląda optymistycznie, gdyż ich potencjalni następcy pochodzą z niższej półki.

Román Torres jest natomiast 30-letnim stoperem, który od września zmaga się z kontuzją więzadeł. Doznał jej niespełna miesiąc po transferze do Seattle Sounders. Z tego też powodu nie zagra na Copa América Centenario. Nie wiadomo co będzie później, gdyż po tak długim okresie bez futbolu zwykle pojawiają się problemy z powrotem na wcześniej prezentowany poziom.

Pośród młodych piłkarzy doszukać się można tylko jednej jedynej perełki. Ismael Díaz ma szansę przyćmić w przyszłości największe gwiazdy tego kraju. Potwierdzeniem jego potencjału jest sam fakt, że sięgnęło po niego FC Porto. 19-letni skrzydłowy rozegrał kapitalny sezon w rezerwach Smoków. Swoimi 13 golami i 9 asystami przyczynił się do zdobycia przez nich mistrzostwa portugalskiej drugiej ligi. Niestety, podczas przygotowań do Copa América Ismaelowi odnowiła się kontuzja lewego kolana, która doskwierała mu już w marcu. Ze względu na uraz został wycofany z kadry.

Blas Perez

Średnia wieku panamskiej reprezentacji wynosi ponad 28,5. Z jednej strony to atut, gdyż doświadczona zespół stać na rozważny futbol i stwarzanie problemów silniejszym reprezentacjom. Z drugiej może okazać się to kłopotliwe, bo nawet zawodnicy drugiego planu mogą przekroczyć niebawem kulminacyjny punkt swojej kariery i znaleźć się na równi pochyłej.

Przekonamy się czy Panamę stać jeszcze na jeden z ostatnich zrywów, czy też trzeba będzie ich gwiazdy podłączyć do respiratora. Oprócz Boliwii, los przydzielił im trudnych rywali w grupie – Argentynę i Chile. Zatem nawiązanie przez Canaleros równej walki z poszczególnymi przeciwnikami, nawet przy ostatecznych porażkach, już będziemy mogli uznać za wielki sukces. Pozwoliłoby to nam również spojrzeć bardziej optymistycznie na ich szanse w eliminacjach do mistrzostw świata

Luis Henriquez (P)

Atut – Doświadczenie

Średnia wieku reprezentacji to 28,5 roku życia. Dzięki doświadczeniu tracą niewiele goli, a na swoim kontynencie potrafią sprawić problemy zarówno Meksykowi, jak i USA.

Słabość – Wiekowi liderzy

To co potencjalnie jest zaletą może być też główną wadą. Najlepsi zawodnicy Panamy mają już po około 35 lat na karku. Zdecydowanie bliżej im do zakończenia kariery, niż do powtórek z najlepszego jej okresu.

Piłkarze Panamy w trakcie meczu z USA na Gold Cup 2015

Gwiazda – Blas Pérez

Miłości do kadry narodowej nauczył go ojciec. Blas senior znany jako El Toro, był niezwykle dumny, gdy jego syn seriami zdobywał bramki dla Canaleros. Niestety zmarł kilka lat temu. Junior ku pamięci wytatuował sobie na piersi jego portret i każde trafienie celebruje pokazując rogi byka. Ten piłkarski obieżyświat, nazywany jest Super Ratón (Super Mysz), gdyż w kulturze krajów latynoamerykańskich Raton Perez to odpowiednik Zębowej Wróżki. Mysz, w zamian za mleczaki, przynosiła dzieciom łakocie, które dawały im słodką radość tak jak gole Blasa kibicom.

Trener – Hernan Darío Gomez (Kolumbijczyk, 60 lat)

Kolumbijczyk, znany jako El Bolillo podchodzi z owianego złą sławą Medellin i całą karierę piłkarską spędził w dwóch lokalnych drużynach: Independiente oraz Atlético Nacional. Trenerskiego fachu uczył się u boku mistrza Francisco Pachu Maturany, który wraz ze wspomnianym Atletico wygrał jedyne w historii trofeum Copa Libertadores dla kolumbijskiego klubu, a prowadząc jednocześnie reprezentację narodową doszedł do 1/8 MŚ 1990. Gómez zdobył z Kolumbią 3. miejsce na CA (1997), jako pierwszy doprowadził też Ekwador na MŚ, ale z żadną z tych reprezentacji nie wyszedł z grupy na mundialu. W drugim podejściu w roli selekcjonera Kolumbii jego reputację przekreślił niechlubny incydent. Podpity El Bolillo, wychodząc z baru, przynajmniej czterokrotnie uderzył kobietę. Mimo przeprosin musiał opuścić stanowisko.