08 cze 2016 | Piłka nożna

Wzwyż, ale powoli

OLE MAGAZYN

Rzadko zdarza się, by z Jamajką łączono wielką piłkę. Drugie z rzędu Copa America, na którym zagrają, pokazuje jednak, iż ten trend stopniowo może się zmieniać. Oczywiście, Jamajka jest i długo pozostanie (zapewne nawet na zawsze) kopciuszkiem na międzynarodowej arenie. Nie jest jednak wykluczone, że choć raz przemieni się on, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, w zachwycającą wszystkich drużynę. Kostaryka na ostatnich mistrzostwach świata przetarła szlaki wszystkim tego typu outsiderom.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

OLE MAGAZYN - ZOBACZ STRONĘ

Trener Jamajczyków, Niemiec Winfried Schäfer, pojawił się na Karaibach już trzy lata temu i choć wyniki nie przyszły od zaraz, to pokazuje, że warto było na niego postawić.

Doświadczenie z całkiem barwnej kariery – zarówno trenerskiej, jak i piłkarskiej – na pewno nie przeszkadza mu w pracy. Zresztą, niech przemówią osiągnięcia: odkąd przybył do Jamajki, ta podskoczyła w rankingu FIFA o 25 pozycji, co Reagge Boyz zawdzięczają choćby zwycięstwu w Pucharze Karaibów i II miejscu zajętemu przed rokiem w rozgrywkach o Złoty Puchar CONCACAF. W finale Jamajczycy przegrali z Meksykiem, zdecydowanie nie mając się czego wstydzić. Wręcz przeciwnie.

Patrząc na wysyp klasowych (jak na jamajskie warunki) zawodników, śmiało można stwierdzić, że wyspiarski kraj posiada aktualnie jedno ze swych „złotych pokoleń”, którego za nic nie chcą zmarnować.

JeVaughn Watson (Fot. Getty)

I tak w składzie Jamajki możemy odnaleźć między innymi świeżo upieczonego mistrza Anglii, Wesa Morgana z Leicesteru, czy młodego i perspektywicznego Michaela Hectora, zawodnika Chelsea, ostatnio przebywającego na wypożyczeniu w Reading.

Znajdą się też gracze innych angielskich klubów, głównie z Championship, czy zawodnicy występujący na co dzień w rozwijającej się w szybkim tempie MLS. Co ciekawe, mimo że dałoby się złożyć skład tylko z piłkarzy grających zagranicą, Schafer postanowił też zabrać kilku, głównie młodych, zawodników z rodzimej ligi. CAC może okazać się dobrym oknem wystawowym dla jakiegoś z nich.

Oczywiście, inne reprezentacje nie mają czego Jamajce zazdrościć. To wciąż jest zespół, dla którego każdy punkt oraz gol na tegorocznej Copie będzie ogromnym sukcesem. Z drugiej strony jest to jednak ekipa dobrze już ze sobą zgrana, poukładana, z trenerem posiadającym określoną wizję gry i długoterminowy plan na budowę reprezentacji stale się rozwijającej i wskakującej na wyższy poziom.

Jeśli Jamajczycy wykorzystają szansę, którą daje im obecne położenie, mogą stać się drużyną potrafiącą godnie rywalizować z silniejszymi rywalami, szczególnie amerykańskimi. Pozytywne przesłanki ku temu widzieliśmy już rok temu podczas CA w Chile, a kto wie, może Reagge Boyz udowodnią progres też na turnieju w USA?

Winfried Schafer (Fot. Getty)

Rzecz jasna nie można zauważać w tym wszystkim tylko pozytywów. Wśród powołanych na Copa – z różnych powodów – zabrakło kilku podstawowych piłkarzy, wcześniej stanowiących o sile reprezentacji, głównie w defensywie (np. Alvasa Powella czy Demara Phillipsa).

Jest oczywiście Morgan, od którego oczekuje się, że będzie liderem tej formacji, jednak nowi gracze mogą potrzebować nieco czasu, by się do jamajskiego stylu gry dopasować. Jeśli Schafer zdecydowałby się na większe eksperymenty w składzie podczas CAC, Reggae Boyz mogliby za to słono zapłacić. Ich gra z mocniejszymi rywalami (a za takich trzeba uznać wszystkich grupowych) będzie opierać się na dobrej organizacji z tyłu i wyprowadzaniu szybkich kontrataków. W takim wypadku jeden błąd - jak choćby przed rokiem z Paragwajem - może przekreślić całe 90 minut wysiłku.

Niepokoić powinny też stosunkowo słabe wyniki osiągane przez Jamajkę w ostatnich meczach – choćby porażka 0:3 z Kostaryką, czy 0:2 z Panamą.

Mimo wszystko warto przyglądać się tej ekipie, bo może okazać się ona czarnym koniem turnieju. A nawet jeśli nie… to co z tego? Jamajczycy wzbudzają taką sympatię, że obejrzanego spotkania na pewno nie pożałujecie.

Jobi McAnuff (Fot. Getty)

Atut – Zgranie

Winfried Schäfer w ostatnich trzech sparingowych meczach korzystał z dokładnie tej samej jedenastki, która dzięki temu doskonale zżyła się ze sobą na boisku. Co prawda na turniej nie jedzie dwóch zawodników z tego zestawienia, ale zmiennicy powinni bez trudu załatać luki.

Słabość – Obsada bramki

Nie nagniemy rzeczywistości, jeśli napiszemy, że klasowego golkipera Jamajka nie ma i pewnie długo mieć nie będzie. Andrew Blake niby bronić potrafi, ale równie umiejętnie wpędza się w kłopoty. Obrońcy z nim za plecami nie mogą czuć się pewnie.

Gwiazda – Wes Morgan

Świeżo upieczony mistrz Anglii, kapitan Leicester. Przez dziesięć lat reprezentował barwy Nottingham Forest, ale w kadrze zadebiutował dopiero w 2013 roku, gdy grał już dla Lisów. Od tamtego czasu nie oddał już miejsca w drużynie narodowej. W niespełna trzy lata rozegrał 25 spotkań, a Schafer, który zaufał mu przy pierwszym powołaniu, od niego rozpoczyna ustalanie składu. Zresztą, rok po debiucie, już zakładał opaskę kapitana. Solidny, twardy jak skała defensor wykształcił u siebie te cechy (charakteru i fizyczne) za młodu. Dzięki doświadczeniu życiowemu i piłkarskiemu Wes może być kluczem do sukcesu Jamajki na tegorocznym Copa America. Oczywiście sukcesu na miarę reprezentacji.

Trener – Winfried Schäfer (Niemiec, 66 lat)

Był utalentowanym zawodnikiem. Ponad 4 00 meczów rozegranych w Bundeslidze mówi samo za siebie. Karierę trenerską rozpoczął w drugim zespole Borussii Moenchengladbach, by potem znaleźć się w Karsluher, Później nie poradził sobie w Stuttgarcie i drugoligowym TB Berlin, by następnie wygrać Puchar Narodów Afryki z Kamerunem. Do Jamajki trafił w roku 2013, uprzednio prowadząc jeszcze Al-Ahli i FK Baku. Co ciekawe, gdyby pracował w zawodzie zgodnym ze swym wykształceniem, byłby… dróżnikiem kolejowym. Na razie na właściwe tory stara się naprowadzić The Reggae Boyz i całkiem nieźle mu to wychodzi.