"Brutal" tylko z nazwy. Trudne życie Pepe

– Nie wiem, co się ze mną stało. Gdy później oglądałem tę sytuację, nie byłem w stanie rozpoznać człowieka, który to zrobił. Odcięło mi prąd, zachowałem się fatalnie. Nie wiem co zrobić, nie wiem co powiedzieć… Mogę tylko wszystkich bardzo przeprosić.

21 kwietnia 2009 roku kariera Pepe zawisła na włosku. 26-letni obrońca znany był z agresywnej, twardej gry, ale wszystko działo się w ramach bardzo pożądanej u defensorów zadziorności i nieustępliwości. Było w jego grze trochę teatru, trochę zachowań nieodpowiednich, ale “brutalem” nikt go raczej nie nazywał. Ot, co najwyżej “lekko nieobliczalnym”.

Real remisował z Getafe 2:2. Końcówka meczu, ważny moment sezonu, sporo nerwowości. Gdy pilnowany przez Pepe Francisco Casquero padł na murawę w polu karnym, Portugalczyk zaczął zachowywać się niemal jak opętany. Powiedzieć, że “nie spodobała mu się” taka próba wywalczenia “jedenastki”, to nie powiedzieć nic. W wymachiwaniu rękami nie ma oczywiście niczego złego, ale już kopanie leżącego przeciwnika to zachowanie godne wyłącznie pogardy. A Pepe zrobił to dwukrotnie: w drugiej próbie, na całe szczęście, z pełnym impetem “zderzył się” jednak z powietrzem. Gdyby ostrymi korkami przejechał się po plecach rywala, kto wie, jak skończyłaby się cała sytuacja…

Karę dziesięciu meczów zawieszenia zdecydowana większość obserwatorów uznała za zbyt delikatną. Jak się jednak okazało: wcale nie przymusowa absencja była dla obrońcy Realu Madryt najbardziej bolesna. Tym jednym zdarzeniem utrwalił się bowiem w świadomości kibiców (i sędziów) jako boiskowy brutal, którego każdy faul – już najpewniej do końca kariery – będzie traktowany jako chamski i/lub wyjątkowo agresywny. Porównania do “małpy” i wszystkich innych rezydentów ogrodu zoologicznego ma zagwarantowane pewnie nawet na emeryturze.

Upłynęło trochę ponad siedem lat. Łatka ciągnie się za Portugalczykiem, choć – jak dowodzą statystyki – jest jednym z najczyściej grających obrońców na świecie. Żółte kartki zbiera raczej okazjonalnie, fauluje najrzadziej spośród podstawowych stoperów Primera Division. Dość powiedzieć, że w ciągu trzech ostatnich lat częściej karany przez sędziów był choćby Neymar. A Brazylijczyka “brutalem” nikt przecież nie nazywa…

– Gdybym był agresywny i nieobliczalny, nie grałbym w Realu Madryt – tłumaczył niedawno sam zainteresowany. – Sami pomyślcie: to wielki klub, z wielkimi tradycjami. Czy gdybym zachowywał się nieodpowiednio, gdybym przejawiał jakieś niebezpieczne skłonności, byłbym jego częścią przez tak wiele lat? – pyta retorycznie.

Pepe nie jest oczywiście aniołkiem. Wie o tym choćby Lionel Messi, którego najpierw – przed kilkoma laty – Portugalczyk potraktował bezpardonowym wślizgiem w kostkę (dostał za to czerwoną kartkę), a któremu kilka miesięcy później niby przypadkiem nadepnął na dłoń. Nie jest też jednak – do czego przekonuje zdecydowana większość kibiców, dziennikarzy i ekspertów – boiskowym bandytą. Miana “piłkarskiego dżentelmena” przez wydarzenia z feralnego kwietnia się już oczywiście nie dorobi, ale fakty są takie, że niewielu jest na Starym Kontynencie obrońców grających czyściej od niego.

Ostatnią czerwoną kartkę 33-letni defensor zobaczył podczas mistrzostw świata w Brazylii. Sędzia uznał, że lekkie uderzenie głową “cierpiącego” Thomasa Muellera to wystarczający powód, by wyrzucić Portugalczyka z boiska. W zgodnej opinii wielu obserwatorów, gdyby zrobił to jednak ktokolwiek inny, skończyłoby się pewnie na upomnieniu…

Pepe cierpi przez swoją opinię i może tylko pluć sobie w brodę, że w tamtym meczu z Getafe zachował się tak, a nie inaczej. Choć to świetny obrońca, od wielu sezonów jeden z najlepszych na świecie, za kilkanaście lat wciąż pamiętany będzie głównie jako “brutal” i “małpa”. Oby w niedzielnym finale z Francją tego wizerunku nie utrwalił…