02 sie 2016 | Inne

Korzeniowski: nocleg w garażu, ręcznik zamiast...

Robert Korzeniowski podczas IO w Sydney (fot. Getty Images)

Według utytułowanego chodziarza Roberta Korzeniowskiego warunki w wioskach olimpijskich, na przestrzeni lat, bywały różne, a każda skrywała jakieś tajemnice. Czterokrotnemu uczestnikowi igrzysk zdarzyło się przed najważniejszym startem nocować w... garażu.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Dokładnie 20 lat temu, 2 sierpnia w Atlancie, został mistrzem olimpijskim w chodzie na 50 km. Jak zaznaczył, choć sportowcom należą się komfortowe warunki, to wielu z nich świadomie wybiera nietypowe miejsca na przedstartowy nocleg. Korzeniowski wrócił pamięcią do Sydney (2000), skąd przywiózł dwa złote medale.

– W Australii czekały na nas szeregowe domki jednorodzinne z garażami – te na czas igrzysk służyły jako zaplecze techniczne. Gdy odkryłem, że w niektórych są łóżka, zdecydowałem się spędzić noc w jednym z nich i tym samym uciec od zgiełku, jaki panował w tamtych nieco plastikowych willach – powiedział.

Dodał, że z pościelą pomaszerował do pierwszego wolnego garażu, a na drzwiach wywiesił prośbę, aby nikt nie zakłócał mu spokoju.

– Tak udało mi się wypocząć i kolejnego dnia wywalczyć złoto na 20 km, po tym jak Meksykanin Bernardo Segura, który jako pierwszy minął metę, chwilę później został zdyskwalifikowany za podbieganie – przypomniał.

Przed Korzeniowskim był kolejny start – na 50 km, ale trudno było się jemu w wiosce skoncentrować.

– Tam nie dało się wytrzymać – każdy mnie zatrzymywał, chciał pogadać. Dlatego na kilka dni wyjechałem i zamieszkałem w domu przyjaciela na obrzeżach Sydney. Powróciłem na przedstartową noc i okazało się, że moja pościel z garażu... zaginęła – opowiadał.

Trzykrotny mistrz świata zdobył wówczas dwa ręczniki kąpielowe – jeden posłużył mu za prześcieradło, drugi za kołdrę. Kolejnego dnia wywalczył trzeci w karierze złoty medal olimpijski (łącznie ma ich w dorobku cztery). Za najdziwniejsze miejsce, w jakim przyszło mu się regenerować, ocenił jednak... kino.

– To były lata osiemdziesiąte, początki moich startów. Po całonocnej jeździe koleją z Tarnobrzega przez Rzeszów do Wrocławia, w czasach, gdy w pociągach trudno było o miejsce siedzące, dotarliśmy na miejsce. Akademik nie był jednak gotowy na przyjęcie uczestników mistrzostw Polski Szkolnego Związku Sportowego – wrócił pamięcią do tamtego okresu.

Dodał, że wówczas trener kupił podopiecznym bilety do kina na "Poszukiwaczy Zaginionej Arki" i kazał odpoczywać po nieprzespanej nocy.

– Z ortalionowych dresów zrobiliśmy sobie poduszki, przymknęliśmy oczy i tak minął nam seans – kontynuował opowieść.

Dwukrotny mistrz Europy (1998, 2002) wspominał, że innym razem, na wyjeździe z Wojewódzką Federacją Sportu, zdarzyło mu się nocować pod drzewem na granicy rumuńsko-węgierskiej i wciąż pamięta "przenikliwy chłód tamtego poranka". Według niego takie początki zawodowej kariery go zahartowały i uodporniły na różnorakie warunki.

– Kto nie mieszkał w akademiku, czy nie był na obozie harcerskim to może takich sytuacji nie zna i frustruje go potem byle co, ale kto kiedykolwiek brał udział w wyprawach, wymagających nuty improwizacji sam wspomina pewnie podobne przygody – podsumował.