Uli Hoeness – strażnik tożsamości Bayernu

Rolę w klubie Uli Hoeness określił jeszcze zanim jednogłośnie wybrano go na prezydenta Bayernu. Powiedział otwarcie: za sprawy finansowe odpowiadać będzie Karl-Heinz Rummenigge, czyli szef rady nadzorczej. Sam zaś zajmie się sercem – to potrafi najlepiej; nawet książka o jego życiu została zatytułowana „Zasada”.

Z początkiem roku piłkarze poznali pierwszą regułę. W szatni mogą rozmawiać wyłącznie po niemiecku. Za czasów trenera Pepa Guardioli zdarzało się, że dominował hiszpański. Bayern stawał się coraz mniej bawarski. Dlatego każdy, kto złamie ten punkt regulaminu, musi liczyć się z karą.

Ujednolicenie komunikacji jest zdaniem Hoenessa kluczowe. – Jeśli przychodzi do nas zawodnik, który nie chce uczyć się języka drużyny, to daje nam jasny sygnał: traktuje Bayern tylko jak trampolinę – wyjaśniał.

Jednocześnie rozpoczęto etap przywracania równowagi kadrowej. Do ery Guardioli podstawową „11” niemal zawsze składano w większości z Niemców. Ostatnie lata przyniosły zachwianie tej niepisanej zasady. Duet Hoeness –Rummenigge pochwalił się więc w styczniu przyklepaniem dwóch transferów. Latem na Allianz Arenie pojawią się Sebastian Rudy (transfer darmowy) oraz Niklas Suele (20 milionów euro). Piłkarze TSG 1899 Hoffenheim idealnie pasują do koncepcji. Joachim Loew widzi obu w reprezentacji. Porządki Hoenessa możemy więc śmiało nazwać regermanizacją.

Niemoralny strażnik moralności

Sternik Bayernu cieszy się wielkim szacunkiem w środowisku. Autorytet pozwalał mu niejednokrotnie atakować inne kluby oraz federację. Dokładnie tak było, kiedy do stanowiska selekcjonera niemieckiej drużyny narodowej przymierzano Christopha Dauma (dziś prowadzi Rumunię).

– Jeśli zdania napisane o nim są prawdą, to ten człowiek po prostu nie może objąć tak ważnej posady – torpedował plany DFB, mając na myśli aferę narkotykową Dauma.

Dziś moralizowanie Hoenessa brzmi co najmniej niedorzecznie. Ten strażnik zasad przed niespełna trzema laty został pozbawiony wolności, ponieważ oszukał urząd skarbowy na 28,5 miliona euro. Najzabawniejszy w tej historii był fakt, że działacz sam zgłosił, że mógł niechcący zataić kilka milionów. Oczywiście zrobił to, by móc mówić o okolicznościach łagodzących. Poinformował prokuraturę dopiero, gdy wyszło na jaw, że służby otrzymały od Szwajcarów informacje o kontach bankowych obywateli Niemiec.

– Paradoksalnie tę winę już mu wybaczono. Ludzie mają świadomość, ile zrobił dla Bayernu i całej Bundesligi. Podczas walnego zgromadzenia został wybrany na prezydenta klubu niemal jednogłośnie. To o czymś świadczy – uważa Dariusz Pasieka, dyrektor szkoły trenerów PZPN, który tamte realia zna bardzo dobrze.

Żyje Bayernem

Wróćmy jednak do działalności związanej z Bayernem. – Chodziło i nadal chodzi przede wszystkim o stronę społeczną. Zanim został menedżerem, często gasił konflikty w drużynie. Jak pojawił się w klubie, zaczął dbać o byłych piłkarzy i to, by oni czuli się jego częścią. Uważa również za bardzo istotną działalność charytatywną – wyjaśnia Ulrich Hesse, autor książki „Tor! Historia niemieckiej piłki nożnej”.

Oceny szefa FCB nie chciał podjąć się były gracz tego zespołu, Sławomir Wojciechowski. Zwrócił jednak uwagę na pewną charakterystyczną cechę. – Zawsze był bardzo blisko drużyny.

Relacje międzyludzkie to jego konik. W klubie jest właściwie codziennie, chodzi na mecze i treningi wszystkich sekcji. Można zaryzykować stwierdzenie, że osobiście zna wszystkich: od sprzątaczek po zawodników.

– Tematy społeczne były dla mnie ważne, ale teraz stały się jeszcze ważniejsze. Wszystko co przeżyłem, miało wpływ na moje życie i sposób pracy – potwierdzał podczas rozmowy z „Abendzeitung”.

Jednym z jego pierwszych wniosków po objęciu sterów było zatrudnienie dyrektora sportowego. Funkcję tę niedawno przestał pełnić Matthias Sammer. Poprzedni menedżer Bayernu odszedł na własną prośbę. Miał poważne problemy zdrowotne, a kiedy już się wyleczył, to uznał że potrzebuje długiego odpoczynku. Jako następca przymierzany jest Philipp Lahm. Prawy obrońca najprawdopodobniej zakończy po sezonie karierę.

Pomysł dania mu pracy w strukturach Uli H. ogłosił już kilka lat temu. Wyjawił wówczas, że w gabinetach równie chętnie widziałby na przykład Manuela Neuera, czyli bramkarza jeszcze kilka lat temu wygwizdywanego na stadionie Bayernu (jest wychowankiem FC Schalke 04).

Nie tylko serce

Żeby zrozumieć jak ważny dla Bayernu jest Hoeness, należy spojrzeć na jego pracę znaczenie szerzej. Rządy tego człowieka miały na celu nie tylko zdystansowanie reszty Bundesligi pod względem sportowym i finansowym, ale przede wszystkim zapewnienie klubowi odpowiednich warunków dalszego rozwoju. Bawarski gigant stoi dziś na potężnym i trwałym fundamencie.

– To tak jakbyśmy dostali spadek od ciotki z Ameryki albo wygrali w loterii. Zbudowaliśmy stadion, duży obiekt treningowy i kupiliśmy spore tereny. Za wszystko zapłaciliśmy, nie mamy żadnych długów – chwali się efektami pracy.

Dzięki jego pracy Bayern zmienił się z zadłużonego, mającego ogromne tradycje klubu, w finansowego giganta, notującego regularne zyski.

Na Allianz Arenie nie brakowało ostatnimi czasy pieniędzy. Akcjonariusze niewątpliwie tęsknili jednak za czymś innym. – Myślisz „Bayern”, mówisz „Hoeness” i odwrotnie. Ten człowiek to ikona klubu. Istotny element jego tożsamości. Ponowne objęcie sterów spowoduje, że kolejny raz będziemy mogli mówić o mistrzu bawarskim – dodaje Pasieka.

Nawiązując do terminologii regionalnej, Bayern znów ma być „Mia san mia”. Oznacza to dokładnie tyle, co „My to my” i jest odwołaniem do usposobienia ludzi zamieszkujących ten obszar Niemiec. Chodzi więc o swojskość. Ona jest tam najważniejsza.

Mateusz Karoń