Chelsea – Watford 4:3. Feta na Stamford Bridge

Bohater meczu: CESC FABREGAS

Hiszpan rozpoczął poniedziałkowe spotkanie na ławce rezerwowych. Na boisku pojawił się dopiero w 79. minucie. To jednak wystarczyło, żeby został bohaterem meczu. W 88. minucie strzelił gola na 4:3. Mistrzowska feta po remisie ze słabiutkim Watfordem byłaby przecież jakaś dziwna...

Jak padły bramki?

22’ (1:0): Z rzutu rożnego dośrodkował Willian. Zrobił to mało dokładnie. W zamieszaniu polu karnym najlepiej jednak odnalazł się John Terry, który strzałem z dwóch metrów wpakował piłkę do bramki Watfordu.
24’ (1:1): Bohater sprzed dwóch minut w kolejnej akcji sprezentował gola rywalom. We własnym polu karnym Terry w zupełnie niezrozumiały sposób przeszkodził w prostej interwencji Chalobahowi i… wybił piłkę wprost pod nogi Etienne’a Capoue, któremu pozostało tylko dopełnić formalności.
36’ (2:1): Znowu rzut rożny. Obrońcom Watfordu udało się wybić piłkę, ale tuż za linią pola karnego przechwycił ją Cesar Azpilicueta, który precyzyjnym strzałem podwyższył na 2:1.
49' (3:1): Na strzał z dystansu zdecydował się Kenedy. Po rykoszecie piłkę przejął Ake, podał do Michy'ego Batshuayia, a ten – zupełnie niepilnowany przez zdezorientowanych obrońców Watfordu – precyzyjnym strzałem pokonał Heurelho Gomesa.
50' (3:2): Błyskawiczna odpowiedź gości. Daryl Janmaat długim rajdem z piłką ośmieszył defensorów The Blues i sam zakończył akcję celnym strzałem obok słupka.
74' (3:3): Miękka wrzutka Toma Cleverleya w pole karne Chelsea. Piłka odbiła się od Kourta Zoumy, pleców Terry'ego, aż w końcu wpadła wprost pod nogi niezawodnego w tej sytuacji Stefano Okaki.
88' (4:3): Kiedy wydawało się, że Watford zepsuje mistrzowską fetę na Stamford Bridge w 88. minucie Willian wyłożył piłkę na szesnasty metr do Cesca Fabregasa, który strzałem z dystansu zapewnił wygraną gospodarzom.

Sytuacja w tabeli:

Chelsea już wcześniej zapewniła sobie mistrzostwo Anglii. Watford z kolei, pomimo czterech porażek z rzędu był już pewny pozostania w Premier League. Poniedziałkowe spotkanie nie miało zatem znaczenia dla układu tabeli.