02 sie 2022 | Inne

Leo Beenhakker – uśpiony wulkan. Były selekcjoner naszej kadry obchodzi 80. urodziny

Mateusz Karoń

Leo Beenhakker miał być selekcjonerem, który pchnie piłkarską Polskę do przodu. – Bez wątpienia to zrobił, położył podwaliny pod dzisiejsze sukcesy – przekonują jego współpracownicy. Holender obchodzi dziś 80. urodziny.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Barcelona 1992. Ryszard Staniek: złoty medal igrzysk olimpijskich był w naszym zasięgu

Dla Beenhakkera kariera zawodowa była wszystkim. Kocha piłkę tak mocno, że poświęcił jej życie prywatne. – Przez futbol rozleciało mu się kilka związków. Podchodził do pracy niebywale emocjonalnie. Porażki przeżywał bardzo mocno, zupełnie jakby przeszywały cały jego umysł. Nigdy nie zapomnę widoku Leo po remisie 1:1 z Austrią na mistrzostwach Europy. Ten wynik oznaczał, że praktycznie nie mogliśmy już wyjść z grupy, a on nie potrafił się z tym pogodzić. Wsiadł do autokaru i zaczął płakać. Schował głowę w dłonie i ryczał, jakby zmarł mu ktoś bliski – wspomina Bogusław Kaczmarek, były asystent Beenhakkera.

Znajdujący się w sztabie Holendra Rafał Ulatowski zapamiętał go z zupełnie innej postawy. W październiku 2008 Polska przegrała ze Słowakami 1:2, tracąc dwa gole pięć minut przed końcem regulaminowego czasu gry. – Później siedzieliśmy przez kilka godzin w hotelowym lobby i żaden z nas nie odezwał się choćby słowem. Leo wyglądał na zdruzgotanego. Po dłuższym czasie poszliśmy spać, minęła chwila, a on zadzwonił i spytał, czy nie moglibyśmy jeszcze trochę pomilczeć. Byliśmy tam do czwartej albo piątej nad ranem – mówi Ulatowski.

Czerpano z niego garściami

– Znajomość z Leo dała mi wiele. Zmienił moje spojrzenie na piłkę. Zrozumiałem, że trener jest częścią drużyny – zależy od piłkarzy, a piłkarze zależą od niego. Utrzymywał partnerskie stosunki z zespołem, będąc jednocześnie surowym szefem – przekonuje Ulatowski.

– To była nowa jakość. Wcześniej nigdy nie współpracowałem z tak wspaniałym trenerem. Potrafił sprawić, że wszyscy chcieli go słuchać, niezależnie od doświadczenia i umiejętności – uważa obrońca reprezentacji Leo Beenhakkera, Paweł Golański.

Leo Beenhakker (fot. PAP/EPA)

– Przed słynnym zwycięstwem z Portugalią (2:1) emanowało od niego opanowanie. Widział, że byliśmy trochę zdenerwowani, ale zaraził nas spokojem. Nieco wcześniej wygraliśmy z Kazachstanem 1:0. Zagrałem wtedy bardzo słabo. Nie miałem pojęcia, czy przeciwko Portugalczykom dostanę jeszcze szansę. Nie byłbym zdziwiony, gdybym stracił miejsce w składzie. Ta myśl nie dawała mi spokoju. Leo widział, że mnie to martwi. Kiedy zjeżdżałem na śniadanie, wskoczył za mną do windy. "Jesteś gotowy?" – spytał. Musiałem być. "To zagrasz" – powiedział. Podbudował wtedy moją pewność siebie – dodaje Golański.

Według Kaczmarka Beenhakker był mistrzem przygotowania mentalnego. Nastrajał piłkarzy tak, by wierzyli, że mogą osiągnąć zdecydowanie więcej. Do mistrzostw Europy w Austrii i Szwajcarii kadrze szło znakomicie. Zwycięstwo czy remis z Portugalczykami (2:2) wspominane są do dziś. Doskonale zapamiętane zostanie również pokonanie Belgów przed ich publicznością (2:0).

Podczas Euro 2008 nie było już tak kolorowo. Porażki z Niemcami oraz Chorwatami czy remis z Austriakami zostały przyjęte fatalnie nawet mimo ubytków. Przed turniejem Polacy stracili kilku podstawowych graczy. Awaryjnie powołany został Łukasz Piszczek, który na zgrupowanie przyjechał prosto z wakacji.

"Drewniane chatki"

Kolejne eliminacje i brak awansu na mistrzostwa świata powodowały, że atmosfera wokół Beenhakkera zaczęła gęstnieć. Dodatkowo ciążyła mu pewna wypowiedź...

Trzy miesiące przed Euro dziennikarze zagadywali go o powołania dla Rogera Guerreiro. Choć pytanie nie miało negatywnego tła, rozwścieczyło "Don Leo". – Cała Polska emocjonuje się Rogerem i jego grą w reprezentacji. Ja nie widzę w tym nic nadzwyczajnego. Jeśli dostanie obywatelstwo i będzie miał polski paszport, to dostanie szansę, jak każdy inny piłkarz. Co w tym dziwnego? W reprezentacji Niemiec grają Polacy, w kadrze Chorwacji Brazylijczycy, to zupełnie normalne. Ludzie, mamy rok 2008, wyjdźcie ze swoich drewnianych "chatek" – grzmiał.

Beenhakker po meczu ze Słowenią (fot. Bartłomiej Zborowski/PAP)

– Te słowa zabolały najbardziej utytułowanych polskich trenerów. Leo niepotrzebnie je wypowiedział. Od tamtej pory zakończyła się współpraca między nim a wydziałem szkolenia PZPN. Stosunki były chłodne i w związku coraz częściej krzywo patrzono na jego działania. W pewnym momencie Beenhakker czuł się zaszczuty i osaczony – zauważa Kaczmarek.

Pogodny selekcjoner coraz częściej chodził nadąsany, a Michał Listkiewicz publicznie stwierdził, że Holender zaczyna przypominać "zgorzkniałego starca".

Ówczesny prezes naszej, piłkarskiej federacji, Grzegorz Lato zdecydował się wreszcie zwolnić Beenhakkera. Zrobił to w najgorszy z możliwych sposobów: po porażce 0:3 ze Słowenią udzielił wywiadu stacji TVN24, a podczas rozmowy zapowiedział zdymisjonowanie szkoleniowca.

– Na salonach tego rodzaju zachowania nie są akceptowane. Do dziś mam niesmak, gdy o tym myślę. Leo pchnął naszą piłkę do przodu. Adam Nawałka był w jego sztabie i wyciągnął mnóstwo wniosków. Dzięki temu wiedział, jak podejść do pracy z reprezentacją – kończy Kaczmarek.