Mieli skończyć kariery, a odnieśli sukces – oni podnieśli się po kontuzjach

Karol Bielecki
Wielkie powroty po poważnych kontuzjach mieliśmy również w Polsce. Bohaterem najgłośniejszego z nich był Karol Bielecki, rozgrywający PGE Vive Kielce. W 2010 roku kariera wisiała na włosku. 11 czerwca, na początku towarzyskiego meczu z Chorwacją, Josip Valcic trafił go kciukiem w lewo oko. Skutki zajścia były bardzo poważne – doszło do pęknięcia gałki ocznej, a Bielecki miał już nie wrócić do gry.

Początkowo uwierzył w to także sam Bielecki. Oka nie udało się uratować, 18 czerwca zdecydował o zakończeniu kariery. Wkrótce decyzję zmienił, ogłaszając, że po rehabilitacji chce wrócić do gry w piłkę ręczną. Gdy wreszcie do tego doszło, ponownie stał się jednym z najważniejszych zawodników w kadrze narodowej – wystarczy tylko przypomnieć, że podczas igrzysk olimpijskich w 2016 roku był najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju.

Mario Lemieux
Kanadyjczyk to ikona Pittsburgh Penguins. W barwach tego klubu dwukrotnie sięgnął po Puchar Stanleya, a trzykrotnie był laureatem Hart Memorial Trophy – nagrody dla najlepszego zawodnika sezonu zasadniczego w NHL. W 1993 roku zdiagnozowano u niego chłoniaka Hodgkina.

Lemieux chorobę zwalczył prędzej, niż ktokolwiek zakładał. Spójrzmy na daty – 13 stycznia wykryto u niego ziarnice złośliwą, a już 2 marca wrócił już do gry. I to wszystko w 1993 roku! Po kuracji zaangażował się finansowo we wspieranie badań medycznych nad chorobami nowotworami. Z jego dotacji skorzystał między innymi instytut onkologiczny Uniwersytetu Pitsburskiego.

Niki Lauda
Blisko zakończenia – jak się miało później okazać długiej i udanej – kariery był w 1976 roku. Kierowca Formuły 1 wziął wtedy udział w bardzo niebezpiecznym wypadku podczas Grand Prix Niemiec. Już na drugim okrążeniu wypadł z trasy, uderzył w bandę i wpadł pod bolid prowadzony przez Bretta Lungera. Pojazd Austriaka stanął w płomieniach, a on sam został uwięziony w jego wnętrzu. Nim go wydostano dotkliwie się poparzył i uszkodził płuca. Tuż po wypadku Lauda zachował przytomność, ale później zapadł w śpiączkę. Sytuacja była na tyle poważna, że ksiądz udzielił mu sakramentu namaszczenia chorych.

Wszystko skończyło się dobrze, bo już sześć tygodni (!) po wypadku kierowca wrócił na tor. Co więcej, zajął wówczas czwarte miejsce w Grand Prix Włoch. Poparzenia kosztowały go jednak mistrzostwo świata – w ostatecznym rozrachunku do tytułu zabrakło mu jedynie dwóch punktów, a zapewne uzyskałby je podczas opuszczonych wyścigów w Austrii i Holandii. Stratę powetował sobie w kolejnym sezonie, kończąc go ponownie na pierwszej pozycji w klasyfikacji (wcześniej triumfował w 1975 roku).

Richard Zednik
Prawoskrzydłowy Florida Panthers doznał bardzo groźnej kontuzji 10 lutego 2008 roku Richard Zednik. Jego kolega z drużyny, Olli Jokinen, wdał się w potyczkę z Clarkiem MacArthurem z Buffalo Sabres. Jokinen upadł i zahaczył łyżwą o szyję Zednika, rozcinając mu tętnicę szyjną.

Ten uraz nie tylko koszmarnie wyglądał, ale mógł także zagrozić życiu. Na szczęście w tym wypadku szybko, bo jeszcze w KeyBack Center, udało się zatamować krwotok, a Zednik miał "zachowywać czujność i reagować na bodźce". Po przewiezieniu do szpitala w Buffalo stan określono jako stabilny. Również rehabilitacja nie trwała zbyt długo, bo Słowak wrócił do gry już w sezonie 2008/09.

Paul George
Koszykarz Oklahoma City Thunder musiał przejść długą drogę, aby wrócić na parkiety NBA. W 2014 roku niski skrzydłowy przygotowywał się z kadrą Stanów Zjednoczonych do mistrzostw świata w Hiszpanii. Podczas wewnętrznego sparingu w Las Vegas doznał kontuzji – złamał nogę w dwóch miejscach, bo ucierpiała i kość strzałkowa, i piszczelowa prawej nogi.

Wydawało się, że do gry na najwyższym poziomie może już nie wrócić. Tymczasem po rocznej rehabilitacji znów wybiegł na parkiety i był liderem zespołu – wtedy jeszcze Indiana Pacers.

Felipe Massa
Zawodnik Williamsa w 2009 roku miał bardzo niebezpieczny wypadek na torze Hungaroring. Podczas kwalifikacji do Grand Prix Węgier, Brazylijczyka uderzył ponad kilogramowy element bolidu Rubensa Barrichello. Pękła kość czaszki, czoło zostało przecięte i doszło do urazu mózgu. Massę wprowadzono w stan śpiączki farmakologicznej.

Do zawodów Formuły 1 wrócił w 2010 roku, ale musiał przejść serię zaawansowanych testów neurologicznych. W czaszkę dla bezpieczeństwa wstawiono tytanową płytkę. Udało się oddalić widmo zakończenia kariery, a Massa pożegna się z F1 dopiero na koniec 2017 roku.

Lance Armstrong
Historia powrotu na szosy Lance’a Armstronga jest jedną z najgłośniejszych w sporcie. U amerykańskiego kolarza wykryto w 1996 roku raka jąder. Przez sezon 1997 walczył z chorobą, aby wreszcie z nią wygrać i w 1998 znów wsiąść na rower. W latach 1999-2005 wygrywał najbardziej prestiżowy wyścig świata, Tour de France. Po latach przyznał, że w czasie kariery korzystał z dopingu.

Ronaldo
Od kul do króla strzelców mistrzostw świata – tak wyglądała droga Ronaldo na początku XXI wieku. Brazylijczyk miał ogromne problemy z prawym kolanem. W listopadzie 1999 roku zerwał więzadła krzyżowe. Gdy w kwietniu 2000 roku wydawało się, że jest już gotów do gry, uraz się odnowił i wykluczył z uprawiania sportu praktycznie do mundialu w Korei i Japonii.

– Kontuzja była na tyle poważna, że mówiono mi – nigdy więcej nie zagrasz w piłkę. Niektórzy twierdzili nawet, że nie będę już więcej chodzić – przyznał po latach Brazylijczyk. Wrócił i to w wielkim stylu, bo na mundialu w 2002 roku został królem strzelców i poprowadził Brazylię do tytułu.

Robert Kranjec
Wypadki w skokach narciarskich nie są żadną nowością. To niebezpieczny i ryzykowny sport. W 2001 roku w Planicy przekonał się o tym Robert Kranjec. Stracił równowagę w locie i uderzył o zeskok. Zajście wyglądało dramatycznie, a Słoweniec doznał licznych obrażeń – miał połamane żebra, uszkodzone łękotki, złamaną rękę, doszło też do pęknięcia czaszki. Szczęśliwie po kilkumiesięcznej rehabilitacji udało mu się wrócić na skocznię, a po latach został nawet mistrzem świata w lotach.

Hermann Maier
Austriak podniósł się po poważnym wypadku drogowym. W 2001 roku – podczas jazdy na motocyklu – uderzył w niego samochód. Doszło do otwartego złamania prawej nogi i zerwania w niej większości mięśni. Rekonwalescencja trwała długo, a Maier musiał się w jej trakcie na nowo uczyć chodzić. Mimo to wrócił na alpejskie trasy, a w sezonie 2003/04 wygrał Puchar Świata, sięgając po Kryształową Kulę.