15 mar 2018 | Piłka ręczna / ORLEN Superliga kobiet

W lidze nie ma sobie równych, choć trzy razy rozwaliła kolano. Lisewska uratowała karierę i marzenia

Maciej Wojs

W ostatnich trzech sezonach rzuciła dla Kram Startu Elbląg 548 bramek w 81 meczach. Takimi statystykami jak Sylwia Lisewska, nie może pochwalić się nikt w Polsce. Świetna gra lidze otworzyła jej drzwi do kadry. Ale nie byłoby to nic szczególnego, gdyby nie fakt, że 31-latka trzy razy w swej karierze zerwała więzadła w kolanie. W czwartek jej zespół zagra z Metraco Zagłębiem Lubin w 1. kolejce rundy finałowej Superligi. Transmisja meczu od 17:05 w TVP Sport, na SPORT.TVP.PL i w aplikacji mobilnej.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Czwartkowy mecz Kram Start Elbląg – Metraco Zagłębie Lubin w TVP Sport
W kobiecej piłce ręcznej takie zawodniczki jak ona określa się mianem "rzutka" – piłkarki, która ze względu na wzrost, ma zdobywać bramki głównie z dystansu. Lisewska mierzy 184 cm i sprawdza się w tym doskonale. Na tyle, że przed rokiem była najlepszą strzelczynią ligi, a teraz przewodzi tej klasyfikacji. I nie sprawia jej różnicy czy od bramki rywalek dzieli ją dziesięć czy dwanaście metrów.

Piłka ręczna wcale nie była jednak jej pierwszym wyborem. W suwalskiej szkole podstawowej łapała się każdego sportu. Trenowała koszykówkę, siatkówkę, lekkoatletykę i piłkę nożną, w której to... zaliczyła nawet kilka występów w II lidze. Jej życie odmienił jednak Tomasz Lebioda.

Były szczypiornista Wigier oraz Lublinianki Lublin prowadził wtedy drużynę miejscowej LMKS Hańczy. Teraz to klub znany głównie z występów oszczepniczki Marii Andrejczyk, ale w przeszłości funkcjonowała tam też m.in. sekcja piłki ręcznej kobiet. Na jeden z treningów do Lebiody trafiła Lisewska i szybko stała się gwiazdą drugoligowej drużyny. W klubie mieli świadomość, że młodej piłkarki nie zatrzymają na długo.

Sylwia Lisewska, zdjęcia z lat 2004 (lewy dół) i 2010 (lewa góra, prawe) (fot. PAP)

Po 17-latkę ustawiła się kolejka chętnych. Lisewska wybrała propozycję z Piotrcovii i w lipcu 2003 roku przeniosła się do Piotrkowa Trybunalskiego. Tam jej kariera nabrała rozpędu – w 2005 roku pojechała z kadrą juniorek na Euro, dwa lata później zadebiutowała w kadrze seniorek i zdobyła srebro mistrzostw Polski. Z pięknego snu wyrwała ją kontuzja.

– To było moje trzecie zgrupowanie reprezentacji, pamiętam, że grałyśmy z Rumunią w Buzau – wspomina. Jedna akcja, jeden zły krok, trzask w kolanie i diagnoza: zerwane więzadła krzyżowe. Dla 20-latki to było jak zderzenie ze ścianą; pierwszy sygnał, że piłka ręczna to nie tylko adrenalina i zwycięstwa, ale przede wszystkim ból i cierpienie. O tym życie miało jej przypomnieć jeszcze dwa razy...

Powrót do pełnej sprawności zajął jej blisko osiem miesięcy. Na boisku stanęła w styczniu 2008 roku, w marcu rozegrała pierwszy ligowy mecz po przerwie. Powoli odzyskiwała pewność siebie, aż w maju, na koniec sezonu, kolano "uciekło" jej po raz drugi. Diagnoza była ta sama.

Sylwia Lisewska w czasach gry w Piotrcovii (fot. PAP)

Wbrew wszystkiemu Lisewska nie załamała się. Mozolna rehabilitacja kosztowała ją wiele wysiłku, ale cel – powrót na parkiet i przypomnienie o sobie selekcjonerowi, był tego wart. Do gry wróciła w 2009 roku, chwilę później ponownie pojawiła się w reprezentacji. Aż przyszedł grudzień 2010. I znów jedna akcja, jeden zły krok, trzask i te same, tyle że teraz brzmiące już jak wyrok słowa lekarza: "zerwała pani więzadła".

Dla 24-latki ta wiadomość znaczyła tyle, co koniec poważnej kariery. No bo który klub zainwestuje w zawodniczkę, która w ciągu trzech lat trzy razy zerwała więzadła? W takiej sytuacji sportowe marzenia odkłada się na bok i szuka nowego zajęcia. Albo walczy.

Lisewska spróbowała jeszcze raz. Nikt jej nie pospieszał, nikt nie namawiał do szybkiego powrotu. Przy okazji rozstała się z Piotrcovią i przeniosła do Koszalina. Stopniowo oswajała się z piłką i obciążeniami. Zaczęła grać, z czasem stała się liderką Energi AZS. Z klubem wywalczyła brąz mistrzostw kraju, ale po tym, jak w Koszalinie przestali płacić, w 2014 roku związała się ze Startem Elbląg. Resztę pokazują liczby i osiągnięcia – 105 meczów w lidze, 645 bramek; tytuł królowej strzelczyń, kolejny medal mistrzostw Polski. I trzeci powrót do reprezentacji.

Lisewska w reprezentacji i Kram Starcie Elbląg (fot. PAP)

W marcu 2017 roku Leszek Krowicki powołał rozgrywającą na towarzyski turniej w Gdańsku. Lisewska zagrała w trzech meczach, rzuciła osiem goli. – Byłam tak zestresowana, że nic nie widziałam i błądziłam po boisku jak dziecko we mgle – mówiła po pierwszym meczu.

W kadrze zadomowiła się na dłużej. Kilka miesięcy później pojechała z drużyną na mistrzostwa świata do Niemiec, teraz dostała powołanie na marcowe mecze eliminacji Euro z Czarnogórą.

– Myślałam, że w tym wieku już mnie to nie czeka. Fajny sezon za mną, nawet nie jeden. Widać, że marzenia można spełniać w każdym wieku – stwierdza. Być może po zakończeniu kariery spełni kolejne – wystartuje w rajdzie samochodowym.