MŚ 2009: "zmazani" Polacy dali koncert. Wenta mówił: jeszcze Polska nie zginęła!

Rozmawiając z bohaterami chorwackich mistrzostw, każdemu zadaliśmy to samo pytanie: "Jakie jest pana pierwsze wspomnienie związane z turniejem w Chorwacji?". Niemal każdy odpowiadał: "Rzut Artura". Mariusz Jurkiewicz odpowiedział inaczej.

Dla 26-letniego wówczas Jurkiewicza były to pierwsze mistrzostwa świata. Siedem lat wcześniej jako kapitan poprowadził młodzieżową reprezentację do mistrzostwa Europy. Był najlepszym środkowym rozgrywającym turnieju. Lata mijały, a jego koledzy z tamtej drużyny – Karol Bielecki, Krzysztof Lijewski i Patryk Kuchczyński – w seniorskiej drużynie stanowili już ważne ogniwa. On grywał sporadycznie.

Choć Bogdan Wenta zabrał go na turniej do Chorwacji, początkowo nie znalazł dla niego miejsca w 14-osobowym składzie meczowym. Spotkania z Algierią i Rosją Jurkiewicz oglądał z trybun hali w Varażdinie.

Do składu dołączył przed trzecim meczem, z Macedonią, zastępując kontuzjowanego Krzysztofa Lijewskiego. W przegranym 29:30 spotkaniu zbyt wiele nie grał. Więcej minut dostał w następnym meczu, z Tunezją. Na tym zakończyły się jego mistrzostwa.

– Jakie jest pana pierwsze wspomnienie związane z turniejem w Chorwacji?
– Choroba. Tak, to pamiętam. Tak...

Tuż po meczu z Tunezją, a przed decydującym spotkaniem pierwszej rundy turnieju z Niemcami, Wenta zdecydował się na zmianę powrotną – poobijany Lijewski, z naderwany więzadłem pobocznym kolana, wrócił do składu kosztem Jurkiewicza. Do tego już wtedy przyplątało się przeziębienie. Wkrótce zachorował też Daniel Żółtak.

Gdy kadra przeniosła się z Varażdinu do Zadaru, obaj byli na tyle chorzy, że lekarz reprezentacji Maciej Nowak musiał wydzielić im specjalny pokój, do którego nikt poza nim nie miał dostępu.

– Zostaliśmy odseparowani od grupy. Mieliśmy taką naszą izolatkę, w której leżeliśmy i oglądaliśmy mecze. Doktor Nowak nas ratował, a my powoli się kurowaliśmy. Ale szczegóły? Nie pamiętam za wiele – opowiada Jurkiewicz.

Więcej pamięta Nowak. W pierwszej fazie choroby Jurkiewicz i Żółtak spędzali w izolatce 24 godziny na dobę. Jedli tam posiłki, przyjmowali leki, jednym okiem śledzili kolejne mecze kadry.

– Infekcja Mariusza była na tyle poważna, że musieliśmy podjąć dodatkowe środki. Pamiętam, że uzyskałem specjalną zgodę szefa komisji antydopingowej Międzynarodowej Federacji Piłki Ręcznej na pewne procedury medyczne, które w normalnych sytuacjach dozwolone są tylko w szpitalu. Chodzi tu o podawanie leków. Część z nich musieliśmy po prostu podać zawodnikom dożylnie – wyjaśnia Nowak.

Jurkiewicz i Żółtak kluczowy moment turnieju przeleżeli więc w hotelu. – Nikt nie chciał, byśmy przypadkiem zarazili chłopaków. Przy takim zmęczeniu, jakie jest w trakcie turniejów mistrzowskich, organizmy są dość mocno osłabione. Każdy kontakt był niebezpieczeństwem – dodaje Jurkiewicz.

Sprawy uległy zmianie dopiero w Zagrzebiu, gdzie kadra rozegrała półfinał i mecz o brązowy medal. Wtedy obaj byli już na trybunach, jeździli wszędzie z zespołem. – Ale nie zdążyliśmy się wykurować na tyle, by wrócić do gry. Drużyna była już w zupełnie innym momencie, można powiedzieć, że była kompletna. My obserwowaliśmy to z boku – wspomina.

Oglądając spotkania drugiej fazy z Danią i Serbią łapali się za głowy. – Emocje były niewiarygodne. Patrząc na to, z jakiego dołu wychodziliśmy i do czego zmierzaliśmy – to było bardzo budujące. A gdy Artur rzucał na bramkę Norwegów... euforia. Wtedy skakaliśmy po łóżkach – kończy.

Nim Siódmiak stał się bohaterem narodowym, dwa dni wcześniej rozegrał fantastyczny mecz przeciwko Serbom. Cała kadra zagrała wtedy zresztą jak z nut.

25 stycznia 2009, Zadar, drugi mecz drugiej fazy mistrzostw świata. – Obawialiśmy się tego spotkania, bo Serbowie mieli w tamtym czasie trzech znakomitych rozgrywających – wspomina dziennikarz TVP Sport Grzegorz Chodkowski. – W starciu z Polakami wyglądali jednak jak dzieci, które odbiły się od muru. Artur Siódmiak rozegrał doskonały mecz w obronie. Wszyscy byli wtedy jak ściana, przez którą nikt nie mógł się przebić – dodaje.

Jego słowa potwierdza "suchy" wynik: do przerwy 21:7 dla Polski, na koniec triumf 35:23. Mogło być wyżej, ale przy rezultacie 31:14 Wenta zmienił prawie całą siódemkę. "Nokautujące zwycięstwo" – komentował w TVP Sport Maciej Starowicz. Serbowie płakali.

Dla nich ta porażka oznaczała praktycznie koniec marzeń o awansie do półfinału. Jeszcze przed spotkaniem byli w lepszej sytuacji niż Polacy – mieli o punkt więcej, a dodatkowo czekał ich jeszcze mecz z najsłabszą w grupie Macedonią. To nie była jeszcze podróż autostradą do półfinału, ale serbski autokar stał już w kolejce do bramek wjazdowych. Opony przebili mu jednak Polacy.

– Podeszliśmy do tego spotkania straszliwie naładowani. Wiedzieliśmy, że wygrana otworzy nam szansę na wejście do półfinału. Może w nim nie zagramy, ale będziemy w szóstce – wspomina Mariusz Jurasik.

– Logika podpowiadała, że jeśli wygramy z Serbią i Norwegią, to wyjdziemy z grupy. Dlatego mobilizacja była wielka. Pamiętam, że Serbowie mieli wtedy mocną drużynę, bardzo silną drugą linię. Nam poszło... łatwo. Nie spodziewałem się, że tak będzie – opowiada Sławomir Szmal.

– Zdemolowaliśmy ich – dodaje Jurasik.

Losy spotkania rozstrzygnięte były już na dobrą sprawę po kwadransie, kiedy Polacy prowadzili 9:2. Świetnie bronił Szmal, a na lewym skrzydle nie do zatrzymania był Tomasz Tłuczyński. Mecz zakończył z 11 golami. Przewaga rosła: 15:6, 21:7, 31:14. Deklasacja.

Wysokie zwycięstwo dodatkowo natchnęło zbudowaną już triumfem nad Duńczykami drużynę. W rozmowach z dziennikarzami w końcu można było zobaczyć uśmiechy. Niektórzy pozwolili sobie nawet na docinki.

– Cieszy mnie bardzo dobra postawa chłopaków na boisku. Mam nadzieję, że nie był to nasz ostatni tak dobry mecz na mistrzostwach. Niektórzy w kraju już nas skreślili, zmazali, podeptali. Nie chcę tu mówić brzydkich słów, ale niestety – tak było – stwierdził przed kamerą Telewizji Polskiej Krzysztof Lijewski.

Krok dalej poszedł Wenta. – Myślę, że jest tak, jak mówią słowa naszego hymnu: "Jeszcze Polska nie zginęła!". Walczymy do końca – rzekł.

Wygrana nad Serbami sprawiła, że marzenie o grze w półfinale stawało się coraz bardziej realne. Polacy wciąż potrzebowali jednak kilku korzystnych wyników.

Najpierw niepokonani dotąd Niemcy musieli przegrać z Norwegami, a Macedończycy ulec Duńczykom. Następnie, dwa dni później, Duńczycy mieli wygrać z Niemcami. To sprawiłoby, że kwestia awansu do półfinału rozstrzygnęłaby się między Polakami i Norwegami w bezpośrednim meczu. Biało-czerwoni tak daleko jednak nie wybiegali.

– Nawet o tym nie myślę. Na tabelę też nie patrzę. Zauważyłem, że lepiej się gra, gdy nie zwraca się na to uwagi – przekonywał Tłuczyński. Wenta dodał: – Wiem pan co? Ja mówię: umiesz liczyć, to licz tylko na siebie.

Razem ze swoimi zawodnikami po cichu liczył jednak na pomoc Norwegów i Duńczyków. Otrzymał ją. Wszystko miało rozstrzygnąć się 27 stycznia w bezpośrednim meczu z Norwegami.

Historii wysłuchali Damian Pechman i Maciej Wojs. Spisał Maciej Wojs.

MŚ 2009, grupa 2 (25 stycznia, Zadar):

Serbia – Polska 23:35 (7:21)

Serbia: Pejanović, Stanić – Kojić 2, Curuvcija, Sesum 1, Vujin 5, Vucković 2, Stojanović 2, Toskić 1, Ilić 6 (2/2), Bojinović 4, Marković, Prodanović oraz Mester
Karne: 2/2
Kary: 4 min. (Sesum oraz Prodanović – po 2 min.)

Polska: Szmal, Malcher – Jaszka 1, K. Lijewski 1, Kuchczyński 3, Bielecki, Siódmiak, Wleklak 1, B. Jurecki 5, Jurasik 4, M. Jurecki 3, Tłuczyński 11 (3/3), M. Lijewski 5 oraz Gliński 1
Karne: 3/3
Kary: 4 min. (Kuchczyński oraz Siódmiak – po 2 min.)

Sędziowali: Ivan Cacador oraz Eurico Nicolau (Portugalia)

Pozostałe teksty o MŚ 2009 w Chorwacji:
– Koszmarny lot po... medal. Wenta krzyczał: lądujemy! Tak zaczęły się MŚ w 2009 roku
– Minister obrony narodowej. Jak Szmal zatrzymał Rosjan i... pił alkohol
– Sala tortur, burza i król. Co łączy świeczki i MŚ 2009 w Chorwacji?
– Czterej pancerni i MŚ 2009. Jak ręczni tłumaczyli Tłuczyńskiemu seriale Barei
– Gorzki zawód i słodka zemsta. Jak Polacy z Niemcami na MŚ 2009 igrali
– Ekstremalna metamorfoza kadry. Podróż, która odmieniła MŚ 2009. Tunelem po... medal