Formuła 1: nowy partner Williamsa. "Napisałem do Franka, żeby mnie wyszukał w Internecie"

Williams na starcie tego roku stracił potrójnie. Musiał pogodzić się z odejściem Martini – sponsora tytularnego, Lance’a Strolla, za którym stały ogromne pieniądze oraz Siergieja Sirotkina mającego wsparcie SMP Racing – finansowanego przez rosyjski bank o tej samej nazwie. W 2018 roku z piątego miejsca zespół spadł jednak na ostatnie w klasyfikacji konstruktorów– dziesiąte.

Zastępstwo dla Martini zostało znalezione szybko. Już w październiku Williams dogadał się z Rich Energy. Umowa jednak nie została podpisana. Właściciel firmy – William Storey – w ostatniej chwili wycofał się, dogadując znacznie lepsze warunki z Haasem. Doszło jednak do nieoczekiwanego zwrotu. Williamsem zainteresował się ROKiT. Od pierwszego kontaktu nie potrzeba było dużo czasu, aby dogadać szczegóły.

– Mieliśmy dziurę do wypełnienia, a niektórzy nas opuścili – powiedziała Claire Williams. – Wiedzieliśmy, że tak się stanie i zaplanowaliśmy sobie wszystkie sprawy, jakie powinniśmy załatwić. Formuła 1 w dużej mierze opiera się na sponsoringu. Z finansowej perspektywy umowa z ROKiT była dla nas fantastyczną wiadomością. Wiedziałam od początku, że dopniemy budżet. Jesteśmy w dobrej kondycji finansowej w tym roku – dodała.

– Sprawa jest jednak bardziej skomplikowana. Jeśli kończysz sezon na 10. miejscu i przychodzi taki sponsor, to jest to strzał w ramię. Dało to nam jednak wszystkim ogromny kop motywacyjny, ponieważ zobaczyliśmy, że firma naprawdę chce być częścią naszej przygody i w nas wierzy – przyznała. Wydaje się, że fiasko w rozmowach z Rich Energy może wyjść Williamsowi na lepsze.

Człowiek, który stoi za firmą ROKiT to 61-letni Jonathan Kendrick. Zaczynał od zera, a zarobił fortunę, mimo że po drodze do niej stracił kilka innych. Dorastał w Wolverhampton – blisko fabryki opon. – Wydalili mnie ze szkoły w wieku 15 lat, więc nie miałem żadnych kwalifikacji. Mój ojciec zabiłby mnie, dlatego wciąż ubierałem się w mundurek i wychodziłem z domu, ale nigdy do szkoły. Jeśli by się dowiedział, to oszalałby – powiedział Kendrick.

– Udało mi się dostać robotę w Goodyear. Wrzucono mnie do tzw. "składu", czyli grona młodych ludzi, którzy krążyli od działu do działu. Ostatecznie trafiłem do księgowości, co okazało się najnudniejszą rzeczą na świecie aż w końcu trafiłem do serii wyścigowej jako asystent kierownika działu sprzedaży.

– Później kierownik odszedł, więc zacząłem się uczyć jak być inżynierem opon w niższych kategoriach. Pracowałem z Nelsonem Piquetem, gdy jeździł w europejskiej serii Formuły 3. W 1978 roku było niewielu inżynierów w mniejszych zespołach F1 i wtedy pojawił się nowy twór – Williams Grand Prix Engineering. Zabrali mnie do Buenos Aires i zostałem inżynierem Alana Jonesa w wieku 20 lat. Byłem młody, a ci bardziej doświadczeni byli w Lotusie, Tyrellu i Brabhamie.

Pracował także z innymi zespołami z końcówki stawki, m.in. ATS i Hans Stuck. Pod koniec 1979 roku Goodyear przeniósł fabrykę do Stanów Zjednoczonych, a w Wolverhampton dokonywano jedynie serwisu. Kendrick, z 500 funtami w kieszeni, zdecydował się zacząć swój biznes.

– Pukałem do drzwi każdej firmy produkującej opony w Europie, mówiąc: "powinniście wejść w wyścigi". Wtedy mała firma – Yokohama – powiedziała: "OK, damy ci szansę" – powiedział. Kendrick poleciał do Japonii i przekonał firmę, aby reprezentować jej interesy w Europie. Zatrudnił kilku znajomych z Goodyear i zaczął szukać zajęcia.

W tym czasie europejska Formuła 3 była otwarta na każdego typu dostarczyciela. O Yokohamie zrobiło się głośno przy okazji Eddie Jordan Racing. W 1983 roku Martin Brundle i Ayrton Senna używali tych opon, gdy wygrywali wyścigi w Wielkiej Brytanii. Później Yokohama wspierała Tommy’ego Byrne’a w zespole Anson. Kendrick poza sponsoringiem był także częściowym właścicielem Anson Cars. W 1989 roku sprzedał europejskie prawa z powrotem do Yokohamy i wycofał się z wyścigów. To była era tzw. Głasnostu i dojrzał szansę na rozwój we wschodniej Europie. – Poleciałem do Rosji i na Białoruś. Zacząłem kupować rzeczy niezwykle tanio i eksportowałem je do mniej rozwiniętych państw. Zrobiłem na tym fortunę – przyznał. – Później stworzył "prepaidową" firmę telekomunikacyjną, a po sprzedaniu jej w 1998 roku chciał zakończyć karierę biznesmena.

– Moja żona powiedziała mi wtedy: "musisz wyjść z domu, doprowadzasz mnie do szału". Stworzyłem wtedy ROK, co oznaczało Powrót Kendricka (ang. Return Of Kendrick).

Jego partnerem jest amerykański przedsiębiorca John Paul DeJoria. Spotkał go na imprezie charytatywnej w Londynie. Od razu między nimi "zaskoczyło", bo DeJoria również w podobny sposób doszedł do wielkich pieniędzy. – Mamy te same wartości. On też wszedł na szczyt z niczego. Obaj cierpieliśmy. Dziś jesteśmy tu i już nie cierpimy! – zapewnił Kendrick.

DeJorja stoi za biznesem produktów do włosów Paul Mitchell. W przeszłości był także właścicielem marki tequili Patron, która wspierała kilka zespołów w sportach motorowych. Jego sponsorowanie dobiegło końca, gdy sprzedał biznes Baccardi za 5,1 miliarda euro w 2018 roku. Mimo to wciąż jest doradcą w firmie. Mieszka w Austin i jest właścicielem części praw Circuit of the Americas.

Obaj biznesmeni stworzyli biznes pod szyldem ROK, interesując się diamentami, złotem, napojami energetycznymi i wodą mineralną. Jednak źródłem pieniędzy z umowy z Williamsem jest firma telekomunikacyjna ROKiT, która stworzyła m.in. linię smartfonów od tych najbardziej skromnych wersji do drogich modeli. Inwestuje także m.in. w technologię 3D i sieci Wi-Fi.

Współpracuje także z Houston Rockets w NBA i Los Angeles Chargers w NFL. Kendrick, poszukując globalnego rynku, trafił także do Formuły 1. W listopadzie agencja reklamowa M&C Saatchi zaczęła poszukiwać dla firmy potencjalnych okazji i okazało się, że Williams jest idealnym kandydatem.

– Napisałem ręcznie notatkę do sir Franka Williamsa o treści: "Nie wiesz, kim jestem. Na pewno dostajesz wiele listów z całego świata, ale po prostu wyszukaj mnie w Internecie. Jestem zainteresowany, aby porozmawiać z tobą o sponsoringu" – przyznał. Po tym jak wieści o wejściu ROKiT w F1 rozeszły się w szerszym gronie, to inne zespoły chciały wyciągnąć coś dla siebie z tej umowy. Mimo to Kendrick był skoncentrowany na celu i spotkał się w styczniu tego roku z Claire Williams.

– Pokazała mi swoją wersję, strategię, wygląd nowego auta. To było to. To był Williams dla mnie. Kupiła mnie – przyznał biznesmen. – To prawdopodobnie był jeden z najszybszych kontraktów, jakie dogadałam. To był szybki zwrot akcji od startu do mety. To fantastyczny facet. Zawsze mówiłam, że współpraca musi być oparta na wspólnych wartościach. Pracujemy w innym biznesie, ale wyczuwam dużo synergii – dodała Williams.

– Lotus, Tyrell, Brabham, Cooper, BRM – już ich nie ma. Doceniam w teamie Franka to, że jest jednym z ostatnich nazwisk, które pozostało w paddocku. Jesteśmy rodzinną firmą, gdzie jest tylko dwóch właścicieli. W Williamsie jest podobnie – przyznał Kendrick.

Czy wejście ROK do Formuły 1 oznacza, że na bolidzie pojawią się także inne marki? – Chcemy najpierw skupić się na obecnej umowie. Jestem lojalny. Oczywiście będę rozmawiał o tym, aby dorzucić do samochodu pewne rzeczy, ale teraz na to za wcześnie. Teraz tylko koncentrujemy się na ROKiT – zapewnił 61-latek.

Kiedy tak duży przedsiębiorca wchodzi do F1, to zawsze pojawiają się spekulacje, że może przerodzić się to w kupno akcji. Vijay Mallya, Lawrence Stroll i Hans Rausing to tylko niektóre z przykładów partnerów, którzy stali się właścicielami. – Oczywiście, że chciałbym – stwierdził. – Na razie jestem jednak zadowolony z pomocy Williamsowi i Claire.

Mimo że najprawdopodobniej zespół nie wygra żadnego z wyścigów w nadchodzącym sezonie, to może celebrować sukces – pokonał inne zespoły w walce o korzystną umowę. – Jeśli wygramy, to oczywiście uśmiech pojawi się na twarzy – powiedziała Williams. – Wierzę, że nasz zespół jest najlepszym kierunkiem dla ROKiT i wiem, że to będzie przyjemność pomóc w osiągnięciu sukcesów – podsumowała Williams.