Ale są też zasługi, które trudno Lewandowskiemu policzyć, zmierzyć i zważyć. Jego nazwisko, prawie jak paszport, pomaga ruszać w świat wielkiego futbolu także innym Polakom. Skorzystali na tym choćby Krzysztof Piątek czy Dawid Kownacki. Potencjał pokazywali już w ekstraklasie, ale dla zachodnich klubów byłyby to tylko harce na prowincji. Byłyby, gdyby nie stempel jakości, postawiony wcześniej na piłkarskiej mapie Polski przez Lewandowskiego. Jeden człowiek zmienił postrzeganie boiskowej gleby nad Wisłą z ugoru w czarnoziem. Jasne, wcześniej solidną opinię mieli nasi bramkarze, czy zawodnicy wyspecjalizowani w przeszkadzaniu rywalom w grze. To, że Polak może być autentyczną gwiazdą, pokazał jednak w naszej erze dopiero Lewy.
Jego przykład działa i będzie przynosił nam kolejne korzyści. Wielkie indywidualności, które odnoszą sukces, zawsze działają na wyobraźnię. Gdyby nie Adam Małysz, nie byłoby Kamila Stocha i całego fenomenu skoków narciarskich w Polsce. Lewandowski też pociągnie za sobą tłumy, które będą chciały być takie jak on. Kapitan biało-czerwonych to także ostoja normalności w coraz bardziej nienormalnych czasach. Dowód, że pokora i uczciwa praca popłacają. Że nie trzeba wszczynać skandali i zmieniać partnerek jak rękawiczki, żeby odnieść sukces i czuć się szczęśliwym.
Jego rola w drużynach będzie się teraz zmieniać. Ba, już się zmienia! Bramki wciąż będzie strzelał, ale w jego statystykach zacznie pojawiać się coraz więcej asyst. Powoli błyszczeć zaczną ci, którzy będą występować u jego boku. Dla młodych czeladników taki mistrz to skarb. W razie kłopotów zawsze można mu zostawić piłkę, a on już coś wymyśli. A jak idzie, też warto na boisku być blisko, bo dobry nauczyciel zawsze zadba o sympatycznego pupilka. W reprezentacji jego osobowość jeszcze długo będzie respiratorem atmosfery i wyników.
