Zinedine Zidane wraca na trenerską ławkę Realu Madryt po blisko rocznej przerwie. Florentino Perez i kibice liczą, że podobnie jak za pierwszym razem, poprowadzi klub do sukcesów. Historia pokazuje, że powroty na Santiago Bernabeu nie zawsze były udane...
Deja vu
W 117-letniej historii Realu Madryt tylko ośmiu szkoleniowców miało możliwość prowadzić drużynę więcej niż raz: Jacinto Quincoces, Baltasar Albeniz, Miguel Munoz, Luis Molowny, Alfredo Di Stefano, Leo Beenhakker, Jose Antonio Camacho i Fabio Capello.
Włoch był ostatnim, który podjął się prowadzenia Królewskich dwukrotnie. Po raz pierwszy objął Real w 1996 roku. Królewscy w poprzednim sezonie zajęli dopiero szóste miejsce w lidze, dlatego Capello nie miał okazji poprowadzić zespołu w europejskich pucharach. Pod jego wodzą zdobyli mistrzostwo Hiszpanii, zapewniając je sobie w ostatniej kolejce.
Drużyna, która w 1998 roku wygrała Ligę Mistrzów, w dużej mierze zbudowana została przez niego. Capello nie doczekał jednak chwili triumfu w europejskich pucharach. Po jednym sezonie został zwolniony z powodu złych relacji z prezesem, Lorenzo Sanzem. Niezadowoleni z rządów Włocha byli też fani, którzy krytykowali go za ustawianie Raula na lewym skrzydle.
Włoch wrócił na Santiago Bernabeu w 2006 roku i... wiele rzeczy wyglądało tak, jak za pierwszym razem. Real znów zapewnił sobie mistrzostwo w ostatniej kolejce, a trener ponownie został zwolniony po jednym sezonie. Tym razem oberwało mu się za częste sadzanie na ławce rezerwowych Davida Beckhama i Ronaldo oraz pragmatyczny, momentami nudny wręcz styl gry.
Dwie niemal identyczne, choć mniej chwalebne kadencje ma na koncie Jose Antonio Camacho. W 1998 roku zrezygnował po zaledwie 22 dniach pracy, nie rozegrawszy żadnego oficjalnego spotkania. W maju 2004 roku wrócił na ławkę trenerską, obejmując drużynę pogrążoną w kryzysie po zwolnieniu Vicente Del Bosque rok wcześniej. Tym razem wytrwał do września. Z sześciu spotkań wygrał cztery, po czym... zrezygnował. – Nie potrafię wyciągnąć z tej drużyny tego, co najlepsze – przyznał.
Polski akcent
Leo Beenhakker po raz pierwszy prowadził Królewskich w latach 1986-89. W tym czasie drużyna z Hugo Sanchezem i Emilio Butragueno dwukrotnie wygrała ligę, a do tego sięgnęła po Puchar Króla i Superpuchar Hiszpanii. W lutym 1992 roku zaoferowano mu posadę w miejsce Radomira Anticia, wygrał tylko połowę spotkań i zakończył ligę na drugim miejscu i nie został na Santiago Bernabeu na następny rok.
Początek nowej ery
Trenerem, którego powrót do Madrytu był najbardziej udany, był Miguel Munoz. Po raz pierwszy objął drużynę w trakcie sezonu, doprowadzając ją do wicemistrzostwa kraju. Gdy powrócił po roku, rozpoczął erę, która trwała aż 14 lat i uczyniła go najbardziej utytułowanym szkoleniowcem w historii klubu.
W tym czasie Real dziewięć razy sięgnął po mistrzostwo Hiszpanii i zdobył dwa Puchary Europy. Do tego sięgnął po dwa Puchary Króla i Puchar Interkontynentalny. Jeśli druga kadencja Zidane'a będzie choć w połowie tak udana, Francuz zapisze się w historii klubu jako jeden z najwybitniejszych szkoleniowców.
0 - 3
FC Barcelona 
4 - 2
Sevilla FC 
0 - 4
Atletico Madryt 
