Gorąca linia. Oni grali i w Wiśle Kraków, i w Legii Warszawa

Przez lata przejście piłkarza z jednego klubu do drugiego zdarzało się od wielkiego dzwonu. Wiślacy nie byli skłonni oddawać zawodników do Legii. Nielicznymi, którzy podążyli tą drogą, byli Marek Kusto w 1977 i Marcin Jałocha w 1993 roku. W drugą stronę takie sytuacje praktycznie się nie zdarzały. W ostatnich latach kłopoty finansowe Białej Gwiazdy, w połączeniu z dominacją Wojskowych sprawiły, że byliśmy świadkami głośnych transferów z Reymonta na Łazienkowską.

Przygrywką do tej serii było przejście utalentowanego juniora Wisły Konrada Handzlika. 18-latek znalazł się na celowniku Legii i podpisał z nią trzyletni kontrakt. Nie spełnił jednak pokładanych w nim nadziei, bo nie zadebiutował nawet w pierwszym zespole, a po nieudanym wypożyczeniu do Zagłębia Sosnowiec został sprzedany do Olimpii Grudziądz. Po co w ogóle wspominamy o tym epizodzie?

Był to bowiem pierwszy bezpośredni transfer z Wisły do Legii od... 23 lat i przejścia wspomnianego Jałochy. Stał się jednocześnie początkiem serii niewidzianej w historii klubów.

Po "podebraniu" zdolnego juniora Legia postanowiła zarzucić sieci w celu złowienia grubszej ryby. Był nią Radosław Cierzniak. Bramkarz trafił do Wisły przed sezonem 2015/2016 z Dundee i od razu zaczął pokazywać bardzo wysoką formę i był najlepszym zawodnikiem na swojej pozycji w lidze.

Zimą z Legii odszedł Dusan Kuciak, który postanowił spróbować sił w Hull City. Warszawianie postanowili skorzystać z faktu, że Cierzniak związał się z Wisłą na zaledwie rok. W Krakowie nikt jednak nie zamierzał oddawać ważnego ogniwa zespołu, szczególnie do odwiecznego rywala. Gdy negocjacje bramkarza z Legią wyszły na jaw, Wisła postanowiła przykładnie go ukarać zesłaniem do rezerw.

Ostatecznie Cierzniak trafił do Legii, ale nie był to koniec całej sprawy. Krakowski klub próbował dowieść, że Legia złamała przepisy, rzekomo rozpoczynając negocjacje zbyt wcześnie, bo jeszcze w grudniu. Ostatecznie jednak niczego konkretnego nie udowodniono, chociaż niesmak, szczególnie w Krakowie, pozostał.

Być może jeszcze więcej emocji związanych było z transferem Krzysztofa Mączyńskiego. W jego przypadku "smaczków" znalazło się jeszcze więcej. Kadrowicz Adama Nawałki po powrocie z Chin trafił do Wisły, czyli klubu, którego był wychowankiem. O zainteresowaniu Legii zaczęto mówić niedługo po dołączeniu pomocnika do Białej Gwiazdy. Zawodnik kilkukrotnie pytany publicznie o transfer do Legii stwierdzał, że nie zostanie jej piłkarzem.

Latem 2017 roku wiadomym stało się, że odejdzie z Wisły. Po fiasku negocjacji z klubami z lig zachodnich na pole position w wyścigu po jego podpis stanęła Legia. W przeciwieństwie do casusu Cierzniaka, tym razem kluby potrafiły się dogadać. Cena wyniosła 400 tysięcy euro. Dużo gorzej odejście najlepszego gracza znieśli kibice, którzy w nie szczędzili piłkarzowi wyzwisk. Pozorna błahostka, taka jak nick na Twitterze (Makatsw – pseudonim piłkarza oraz skrót od "Towarzystwo Sportowe Wisła") była przytaczana na forach niezliczoną ilość razy. Co ciekawe, po przejściu do Legii, zmienił nick na "Maka052987" od daty urodzin...

Sytuacja finansowa Wisły z rundy na rundę stawała się coraz trudniejsza i kwestią czasu było odejście kolejnych kluczowych zawodników. W sezonie 2017/2018 był nim Carlitos Lopez – król strzelców Lotto Ekstraklasy. Potrzebująca pieniędzy jak powietrza Wisła chciała zarobić na gwieździe jak najlepsze pieniądze, ale zawodnik nie chciał udać się za granicę. Jego celem stała się Legia, która oferowała niższą sumę.

Przyparta do ściany Wisła przystała na 450 tysięcy euro, które brzmiało jak promocja. Mowa przecież o najlepszym zawodniku poprzednich rozgrywek. Legia idealnie wykorzystała moment i odniosła podwójny sukces – wzmocniła się sportowo i wygrała pod względem wizerunkowym, wbijając odwiecznemu rywalowi kolejną "szpilę". W niedzielę na Reymonta najprawdopodobniej od pierwszej minuty zobaczymy w grze tak Hiszpana, jak i Cierzniaka, który zastępuje kontuzjowanego Radosława Majeckiego.

Na występ może liczyć także wychowanek Białej Gwiazdy Paweł Stolarski. Już za czasów gry w Wiśle Legia była nim zainteresowana. Jego droga z Krakowa do Warszawy wiodła jednak przez Gdańsk i Lubin.

W obecnej kadrze Wisły nie ma takich przykładów. Jedynym z wiślaków, którzy przewinął się przez Legię jest Kamil Wojtkowski. Pochodzący z Sokołowa Podlaskiego piłkarz grał w zespołach młodzieżowych stołecznego klubu.

Na linii Warszawa – Kraków próżno szukać tak spektakularnych akcji, jak w przeciwnym kierunku. W XXI wieku jedynym piłkarzem, który zmienił Legię na Wisłę był Paweł Kaczorowski. Na Łazienkowską trafił bezpośrednio z Lecha Poznań i od razu miał pod górkę. Duża jednak w tym jego wina.

Po triumfie Kolejorza w Pucharze Polski w 2004 roku należał do zawodników najgłośniej śpiewających obelżywe przyśpiewki pod adresem Legii. Kibice mu tego nie zapomnieli i już w debiucie w Lubinie z Zagłębiem w kwietniu 2005 roku wywiesili transparent "Chórzysto, nigdy nie będziesz legionistą". W pierwszym meczu na Łazienkowskiej obrzucili go gumowymi kaczkami. W Legii rozegrał zaledwie 14 spotkań i został bez żalu oddany do Wisły. Tam poszło mu jeszcze gorzej, bo... nie wystąpił w pierwszej drużynie ani razu.

Nieco dłuższa jest lista zawodników, którzy zagrali i w Wiśle, i w Legii, ale nie przechodzili bezpośrednio z jednego klubu do drugiego. Warto wspomnieć między innymi Łukasza Surmę, wychowanka Wisły, który z Legią sięgnął po mistrzostwo w 2006 roku, a także Stanko Svitlicę. Serb najlepsze lata przeżył w Warszawie, gdzie został królem strzelców i zdobył tytuł. Do Wisły trafił na życzenie Dragomira Okuki, ale zagrał tylko dwa razy. Lepiej poszło Maciejowi Szczęsnemu, który po sukcesach w Legii po trofea sięgał także w Krakowie. Tam także zakończył karierę.