19 kwi 2019 | Koszykówka / Reprezentacja

Kto w kadrze na mistrzostwa świata? Przegląd rozgrywających

Łukasz Koszarek, AJ Slaughter, Kamil Łączyński (fot. Getty Images)

Reprezentacja Polski po raz drugi w historii awansowała na mistrzostwa świata w koszykówce mężczyzn. Kogo Mike Taylor powoła na turniej w Chinach? Przyglądamy się rozgrywającym, którzy powalczą o miejsce w kadrze. Transmisje MŚ od 31 sierpnia na antenach Telewizji Polskiej.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Lampe zrezygnuje z MŚ? "Potraktowano mnie jak worek ziemniaków"

Łukasz Koszarek (Stelmet Enea BC Zielona Góra)
Najbardziej doświadczony reprezentant Polski. Jako jedyny był na wszystkich EuroBasketach z udziałem biało-czerwonych w XXI wieku. Jest też ulubieńcem trenera Taylora. W tym sezonie w Stelmecie zaczyna mecze na ławce rezerwowych i… prezentuje się bardzo dobrze. Rola zmiennika bardzo mu odpowiada i taką też będzie pełnił w kadrze – zmieniając AJ Slaughtera.

AJ Slaughter (ASVEL Lyon-Villeurbanne, Francja)
Mimo że lepiej czuje się na pozycji nr dwa, to selekcjoner widzi w nim przede wszystkim "jedynkę". Jest przede wszystkim strzelcem, lecz wielokrotnie pokazał, że rozgrywać też potrafi (11 asyst w spotkaniu eliminacji z Włochami). Naturalizowany Amerykanin nie grał w pierwszej rundzie eliminacji (podobno nie zgadzał się na to jego klub), ale mistrzostw świata z pewnością nie odpuści.

Znakomita akcja duetu Łączyński – Hrycaniuk

Blisko miejsca w kadrze:

Kamil Łączyński (Anwil Włocławek)
Trener Taylor nie mógł się długo do niego przekonać, ale w eliminacjach pomógł mu znacząco, tym bardziej, że w pierwszej rundzie nie grał Slaugher, a na początku drugiej karierę reprezentacyjną zawiesił Koszarek. Spisał się znakomicie w meczu z Chorwacją w Ergo Arenie – kluczowym i najlepszym w kwalifikacjach.

Łukasz Kolenda (Trefl Sopot)
Na ostatnie mistrzostwa Europy Mike Taylor wziął tylko dwóch nominalnych rozgrywających. Podjął ryzyko, które się nie opłaciło, bo w trakcie turnieju kontuzji nabawił się Slaughter. Być może teraz, jeśli zabierze do Chin 14 zawodników, zdecyduje się na czterech rozgrywających. Tym bardziej, że dla Kolendy, nadziei polskiej koszykówki, byłoby to bezcenne doświadczenie.

Marcel Ponitka (Arka Gdynia)
Zagrał w czterech meczach eliminacji, ale jego rola była marginalna. To jednak kolejny zawodnik, który jest przyszłością reprezentacji. A w tym sezonie odgrywa ważną rolę w Arce Gdynia. Zyskał też spore doświadczenie w Eurocupie. Ostatnio jednak przegrywał rywalizację z Kolendą.

Krzysztof Szubarga (fot. PAP/Piotr Kowala)

W orbicie zainteresowań:

Krzysztof Szubarga (Arka Gdynia)
Nie grał w kadrze od 2013 roku i raczej już nie zagra, chyba że będzie plaga kontuzji na tej pozycji. Przy bardzo niefortunnym zbiegu okoliczności i urazach Koszarka, Slaughtera i/lub Łączyńskiego, "Szubi" byłby jednym, który mógłby wejść w buty pierwszego rozgrywającego. Ma odpowiednie doświadczenie i od trzech sezonów utrzymuje się w wysokiej formie. Nie jest gorszy od Koszarka czy Łączyńskiego. Niektórych dziwi jego brak w reprezentacji, ale to decyzja selekcjonera.

Jakub Schenk (King Szczecin)
Rozgrywa najlepszy sezon w karierze, co nie uszło uwadze trenera Taylora – był powołany do szerokiego składu reprezentacji, jednak w meczu nie zagrał. Jego wyjazd na mistrzostwa świata byłby olbrzymią niespodzianką, ale po zakończeniu kariery przez Koszarka (co zapewne nastąpi po turnieju w Chinach), będzie miał szansę zaistnieć w drużynie narodowej.

Daniel Szymkiewicz (Arged BMSlam Stal Ostrów Wielkopolski)
Niespełniony talent. Jeszcze dwa-trzy lata temu liczono, że się rozwinie i będzie ważną postacią reprezentacji. Nic z tego. Był w szerokiej kadrze na EuroBasket 2017, a później… zniknął. Rozegrał kilka dobrych spotkań w Ostrowie Wielkopolskim, ale to raczej za mało na powołanie do kadry. Niemniej jakiś wybuch formy dałby do myślenia sztabowi szkoleniowemu.

Tomasz Śnieg (Polski Cukier Toruń)
Rozgrywa najlepszy sezon od kiedy jest w Toruniu. Bardzo dobrze prowadzi grę Polskiego Cukru, świetnie opanował rzut z półdystansu. Wada? Prawie w ogóle nie rzuca za trzy. W dzisiejszych czasach rozgrywający, który nie straszy "trójką" jest zbyt czytelny dla obrony. Zwłaszcza na wyższym poziomie.

Sebastian Kowalczyk (Legia Warszawa)
Bardzo dobrze odnalazł się w Warszawie. Przebywa na boisku średnio przez prawie pół godziny w meczu, zdobywa też najwięcej punktów i ma najwięcej asyst w karierze. Przy dużych ubytkach kadrowych mógłby być brany pod uwagę przez trenera Taylora.