22 maj 2019 | Piłka ręczna / Reprezentacja mężczyzn

Patryk Rombel: nie mogę być już kibicem piłki ręcznej [WYWIAD]

Przed polskimi piłkarzami ręcznymi decydujące mecze w eliminacjach Euro 2020 – z Kosowem (12 czerwca) i Izraelem (16 czerwca). Trener Patryk Rombel od momentu nominacji nie miał wolnego dnia. Wierzy, że nie będzie musiał korzystać z planu "B" i biało-czerwoni bez kłopotu wywalczą awans do mistrzostw Europy. Transmisje z meczów w Telewizji Polskiej.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Eliminacje ME 2020: możliwe scenariusze w "polskiej" grupie

Damian Pechman, TVPSPORT.PL: – Rozsiadł się pan już wygodnie w fotelu selekcjonera?
Patryk Rombel, trener kadry piłkarzy ręcznych: – Zależy jak to rozumieć… Na pewno pewne rzeczy udało się wreszcie poukładać. Sprawy organizacyjne zostały już załatwione i mogę się zająć tylko kwestiami sportowymi, które będą przydatne w czerwcu.

– Ile miał pan wolnych dni?
– Na razie nie miałem w ogóle wolnego. Czekało mnie dużo pracy organizacyjnej i logistycznej, związanej ze zgrupowaniami. Do tego kontakt z zawodnikami, trenerami i wreszcie kwestia taktyki na mecze w eliminacjach ME 2020. Pracy było naprawdę dużo. Czasu na odpoczynek nie miałem, ale to normalne. O tym pomyślę może w sierpniu – postaram się wtedy znaleźć tydzień albo dwa wolnego.

– Konsultacja w Płocku, zgrupowanie w Szczyrku, mecze z Niemcami, liczne wyjazdy i… wizyta na zgrupowaniu kadry młodzieżowej, z którą wyjechał pan także na turniej w Bośni. Skąd taki pomysł?
– To część mojej pracy, którą muszę realizować. Jestem odpowiedzialny za koordynację kadr młodzieżowych, a także koordynację treści szkoleniowych w Szkołach Mistrzostwa Sportowego i przekazanie sposobu gry, jaki będą prezentowały wszystkie drużyny pionu męskiego. Dlatego zaraz po meczach z Niemcami udałem się na zgrupowanie kadry młodzieżowej do Pruszkowa, a stamtąd polecieliśmy razem do Bośni.

Surowa lekcja piłki ręcznej. Skrót meczu z Niemcami [wideo]

Surowa lekcja piłki ręcznej. Skrót meczu z Niemcami [wideo]

– Jak pan przeżył porażki z Niemcami? Łatwo się z nimi pogodził, czy długo siedziały w głowie?
– Nikt nie lubi przegrywać. Ja tym bardziej. Nienawidzę przegrywać… Nawet, jeśli są to spotkania z Niemcami, w których nie byliśmy faworytami i byliśmy skazywani na porażki. Zwłaszcza ten pierwszy mecz pozostawił sporo niedosytu, bo nie wyglądał tak, jak sobie to zakładaliśmy. Ciężko określić, z czego to wynikało, ale prawda jest taka, że nam nie wyszedł. Z kolei ten drugi wlał trochę nadziei. Już po jego zakończeniu i chłodnej analizie, można było żałować, że zakończył się takim wynikiem. 45-50 minut meczu daje podstawy do myślenia, że w przyszłości uda nam się wygrać z Niemcami. Ten fragment meczu dawał też nadzieję, że uda nam się osiągnąć bardziej korzystny wynik niż to, co stało się w Halle.

– Czy na mecze z Izraelem i Kosowem powoła pan identyczną kadrę jak z Niemcami?
– Cały czas obserwujemy zawodników. Ograniczyliśmy grupę do 35, może 36 nazwisk, z których będziemy wybierali graczy do kadry. Diametralnych zmian nie będzie. Jeśli popatrzymy na zawodników, z których korzystał Piotr Przybecki, czy nawet wcześniej Tałant Dujszebajew, to ta lista jest ograniczona. Patrząc na nasze zasoby – wielkich zmian nie będzie. Oczywiście, jedna czy dwie zmiany mogą się pojawić. Więcej nie, bo trudno byłoby nam kogoś znaleźć.

– Będzie się pan trzymał pomysłu z Michałem Daszkiem na środku rozegrania? Bardziej niż Niemców, zaskoczył pan chyba kibiców i dziennikarzy…
– Już o tym mówiłem – to mój plan. Myślę, że drugi mecz pokazał, że ten kierunek jest dobry. Michał Daszek jest zawodnikiem z dużym doświadczeniem, chociaż wiek na to nie wskazuje. Zabezpiecza nam tę pozycję do czasu, gdy nominalni środkowi zyskają tyle doświadczenia, że będę mógł na nich postawić od początku do końca.

Co da Polakom awans na ME? Sprawdzamy scenariusze

Czytaj też

Co da Polakom awans na ME? Sprawdzamy scenariusze

– Zna pan już wszystkie możliwe scenariusze w naszej grupie el. ME 2020?
– Myślę, że tak. Ważne jest to – i należy to podkreślać – że w tej chwili wszystko zależy od nas. Wcześniej było inaczej. Gdyby Izrael wygrał oba spotkania z Kosowem, to musielibyśmy patrzeć także na wynik meczu Izrael – Niemcy. Tymczasem teraz, nawet jeśli Niemcy przegrają z Izraelem – co jest jakąś utopią – to i tak wszystkie karty będą w naszych rękach.

– Przygotował pan także plan "B"? Czy jest tylko plan "A", który zakłada wygranie i Kosowem, i Izraelem?
– Nie możemy patrzeć na plan "B". Musimy się skoncentrować na pierwszym, wyjazdowym meczu z Kosowem. To będzie spotkanie o podwyższonym ciśnieniu. Oczywiście, wiemy, co się wydarzy w każdym wariancie, ale nie zakładamy innego scenariusza niż zwycięstwo z Kosowem. Chcemy tam pojechać i zagrać jeszcze lepiej, niż zagraliśmy w drugim meczu z Niemcami.

– Czy trener reprezentacji Polski jest ciągle kibicem piłki ręcznej? Trzyma pan kciuki za jakiś klub w Polsce?
– Nie mogę... Po pierwsze: z racji zajmowanego stanowiska. Po drugie: muszę patrzeć na piłkę ręczną trochę innym okiem. Muszę wyłączyć emocję, gdy obserwuję zawodników kadry. Uprzedzając kolejne pytanie – w takich meczach jak VIVE – Wisła jest dla mnie najważniejsze, żeby obyło się bez kontuzji. Chciałbym, żeby takie spotkania przynosiły niesamowite emocje i służyły propagowaniu piłki ręcznej. Zwłaszcza wśród ludzi, którzy okazjonalnie pojawiają się na trybunach.

Co da Polakom awans na ME? Sprawdzamy scenariusze

Czytaj też

Co da Polakom awans na ME? Sprawdzamy scenariusze

Rombel: szkoda początku 2. połowy. Liczyliśmy na więcej

Rombel: szkoda początku 2. połowy. Liczyliśmy na więcej

– Przed nami finał Superligi, w którym znowu zagrają VIVE i Wisła. Zaskoczenie?
– Wszyscy typują co roku finał Kielce – Płock, ale trzeba być zawsze ostrożnym. W sporcie nie można być niczego pewnym. Przypomnę ostatnie wydarzenia w piłkarskiej Lidze Mistrzów i mecz Liverpoolu z Barceloną czy spotkania VIVE z PSG.

– Pan doskonale pamięta jednak inny zestaw finału...
– Pamiętam, bo brałem w nim udział w barwach MMTS-u Kwidzyn. W sezonie 2009/10, w półfinale, wyeliminowaliśmy Wisłę Płock. Ale to historia, nie ma co to do tego wracać. Inni zawodnicy, inne drużyny, inne realia...