Od Celtiku po Real Madryt... Gdzie są gwiazdy Euro U21 sprzed dwóch lat?

Mistrzostwa Europy do lat 21 w Polsce wygrali Niemcy. Nasi zachodni sąsiedzi w finale pokonali Hiszpanów i to właśnie te dwie nacje zdominowały najlepszą jedenastkę turnieju według UEFA. Jaki przybrała ona ostatecznie kształt i na jakim etapie karier są jej bohaterowie?

Julian Pollersbeck (Niemcy)

Niemiecki bramkarz na ME jechał jeszcze jako piłkarz drugoligowego Kaiserslautern, ale latem przeniósł się do Hamburga. Barwy HSV reprezentuje do dzisiaj, ale poniekąd powrócił do punktu wyjścia, bo przed rokiem zaliczył spadek na zaplecze, a w tym sezonie nie udało mu się, zgodnie z oczekiwaniami, awansować. Ostatni sezon miał jednak indywidualnie dość udany – zagrał w 31 meczach, dał się pokonać 38 razy, 12-krotnie zachował czyste konto.

Jeremy Toljan (Niemcy)

Jego kariera nie potoczyła się tak, jak można było sobie wyobrażać. 24-latek po wygranym Euro zamienił Hoffenheim na Borussię Dortmund i wydawało się, że to znakomity ruch, bo uniwersalny Toljan może występować nie tylko na prawej, ale i na lewej stronie defensywy. Na Signal-Iduna Park nie zdołał się jednak przebić i ostatni sezon spędził na wypożyczeniu w Celtiku.

Milan Skriniar (Słowacja)

Słowacy turnieju nie zawojowali, ale ten rosły stoper zagrał na wysokim poziomie. Obrońca Sampdorii miał za sobą bardzo udany rok spędzony w barwach Sampdorii, a to, w połączeniu z dobrą postawą na polskich boiskach, pozwoliło wywalczyć transfer do Interu Mediolan, gdzie gra do dzisiaj. To jeden z najzdolniejszych obrońców młodego pokolenia.

Niklas Stark (Niemcy)

Od czterech lat wierny berlińskiej Hercie. Jest jej ważnym zawodnikiem, ma niezaprzeczalnie ogromny potencjał i wielokrotnie pojawiały się pogłoski o zainteresowaniuze strony innych klubów. Na przeszkodzie często stają mu jednak kontuzje, które wykluczają go regularnie z gry.

Yannick Gerhardt (Niemcy)

Uniwersalny piłkarz, który w jedenastce turnieju został ustawiony na lewej obronie, a teraz znacznie częściej występuje w środku pola. Ma za sobą dobre miesiące – był bardzo ważną postacią Wolfsbuga, strzelił dwa gole i dorzucił do tego sześć asyst w 30 ligowych meczach.

Maximilian Arnold (Niemcy)

Kolega klubowy Gerhardta, ale w jego przypadku można odnieść wrażenie, że nadchodzi czas, by zmienić barwy klubowe. Zdolny rozgrywający dysponujący bardzo dobrą lewą nogą, podaniem oraz strzałem z dystansu. Ostatni sezon w jego wykonaniu był udany – zakończył go z dwoma golami i siedmioma asystami.

Dani Ceballos (Hiszpania)

Wybrany najlepszym piłkarzem wspomnianego Euro. Po turnieju za blisko 17 milionów euro przeniósł się z Betisu do Realu, ale nie spełnia jeszcze oczekiwań. W pierwszym sezonie gry dla Królewskich zagrał w 12 meczach ligowych, teraz było nieco lepiej, bo w 23. Oczekuje się jednak od niego znacznie więcej.

Max Meyer (Niemcy)

Przed rokiem bohater głośnej sagi transferowej. Jego umowa z Schalke dobiegała końca, a on sam nie był pewny, czy warto ją przedłużyć. Ostatecznie, namówiony przez agenta, uznał że znajdzie znacznie mocniejszy zespół. Gdy zaś stał się wolnym zawodnikiem najpierw nie mógł przez kilkanaście dni znaleźc klubu, a ostatecznie trafił do... Crystal Palace.

Saul Niguez (Hiszpania)

Europejskiej publice znany był już doskonale przed mistrzostwami, a na turnieju tylko potwierdził klasę. W jego karierze klubowej zmieniło się jednak od tamtego czasu niewiele – wciąż jest kluczowym piłkarzem Atletico Madryt, a aktualny kontrakt wiąże go z Los Rojiblancos aż do... 2026 roku.

Federico Bernardeschi (Włochy)

Najdrożej sprzedany piłkarz spośród tej jedenastki po Euro w Polsce. Skrzydłowy Fiorentiny kosztował Juventus 40 milionów euro i chyba oczekiwania wobec niego były nieco większe. Dotychczas zagrał w 70 meczach Starej Damy, strzelił osiem goli i zanotował 12 asyst.

Marco Asensio (Hiszpania)

Od kilku lat związany z Realem Madryt, choć w międzyczasie grał też na wypożyczeniu w Espanyolu. Nie jest może kluczowym zawodnikiem Królewskich, ale pełni dość istotną rolę – w ostatnim sezonie ligowym spędził na boisku aż 1778 minut, lecz tylko raz zdołał pokonać bramkarza.