08 lis 2019 | Siatkówka / Reprezentacja

Były selekcjoner kadry: prezes Jacek Kasprzyk powinien starać się załagodzić konflikt [WYWIAD]

W żeńskiej reprezentacji Polski mocno zawrzało. Kto wygra - trener czy siatkarki? (fot. cev.lu)

W konflikcie biorą udział dorosłe osoby, których przedmiotem sporu jest sprawa zawodowa. Trzeba ją potraktować jako element pracy i podejść do niej profesjonalnie – mówi w TVPSPORT.PL Piotr Makowski, były trener kadry siatkarek.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Sara Kalisz, TVPSPORT.PL: – Jak trudno pracuje się w reprezentacji Polski kobiet?
Piotr Makowski: – Patrząc na ostatnie lata, można powiedzieć, że bardzo trudno. Poprzednie pięć sezonów, które w reprezentacji przepracował Jacek Nawrocki, świadczy jednak o tym, że wszystko idzie ku lepszemu.

– Ile delikatności potrzeba w pracy z kobietami? U panów widzimy Vitala Heynena, który krzyczy na zawodników raz po raz. Polskie siatkarki zarzuciły trenerowi Nawrockiemu nieodpowiednie zwracanie się do nich, a z zewnątrz sprawiał wrażenie mniej wybuchowego niż Belg.
– W pracy z kobietami nie wolno przekraczać pewnych granic. Z tego, co ja widziałem w czasie meczów, trener Nawrocki ich nie przekraczał. Nie byłem rzecz jasna na każdym spotkaniu czy treningu. Jeśli ktoś chce się obrażać, to może powinien zmienić zawód.

– Patrząc z boku wydaje się panu, że trener Nawrocki, który uczył się pracy z kobietami pięć lat, a wcześniej miał doświadczenie choćby z PGE Skry Bełchatów, może mieć warsztat niewystarczający do prowadzenia kadry?
– Patrząc na pracę Jacka przez pięć ostatnich lat, trzeba ją ocenić pozytywnie. W oświadczeniu dziewczyn niewiele było o warsztacie. Wspomniały o tym, że zdarzały się błędy w prowadzeniu zespołu i napady furii. Wydaje mi się, że ta sytuacja ma drugie dno. Jakie? Nie wiem. Trener Nawrocki i prezes Jacek Kasprzyk na pewno mają w tym temacie więcej do powiedzenia.

Zewnętrzne spojrzenie na drużynę pozwala stwierdzić, że kadra zrobiła postęp. Pod ręką trenera Nawrockiego doszła do czwartego miejsca na mistrzostwach Europy i jest w czołówce zespołów Starego Kontynentu. Potencjał innych drużyn jednak jest według mnie większy.

– Czy kiedy był pan selekcjonerem kadry, miał pan budżet na wyjazdy zagraniczne do siatkarek?
– Gdy byłem trenerem kadry, miałem możliwość wyjazdu do Joanny Wołosz do Włoch. Jeśli była taka potrzeba, to w budżecie znajdowało się na to środki. Nie wiem jak jest teraz.

Świeniewicz: takie sprawy należy załatwiać w szatni

Świeniewicz: takie sprawy należy załatwiać w szatni

– O tym, że coś może nie grać w kadrze słyszało się na korytarzach. Niewielu spodziewało się jednak takiej eskalacji konfliktu. Dla pana to też była niespodzianka?
– W ogóle się tego nie spodziewałem. W konflikcie biorą udział dorosłe osoby, których przedmiotem sporu jest sprawa zawodowa. Trzeba ją potraktować jako element pracy i podejść do niej profesjonalnie. Pamiętam wideo z siatkarkami przed Ligą Narodów i mistrzostwami Europy. Wtedy wypowiadały się o kadrze, trenerze i swojej sytuacji w samych superlatywach. Co się zmieniło, nie wiem.

– Jaka według pana powinna być rola prezesa Kasprzyka w tym konflikcie? Mediator czy osoba opowiadająca się po jednej ze stron?
– Nie czytałem wypowiedzi prezesa. Nie zmienia to faktu, że w trudniej sytuacji powinien starać się załagodzić konflikt. Zaognianie sprawy jest nikomu niepotrzebne. Najlepiej by było, by sytuacja w klubach ułożyła się tak, że zawodniczki przyjadą na zgrupowanie w grudniu, porozmawiają i poświęcą wszystkie siły, by wywalczyć kwalifikację.

– Zawodniczki umówiły się z prezesem na powrót do rozmów o przyszłości kadry po turnieju kwalifikacyjnym. Przedłużono jednak kontrakt z selekcjonerem. To spory zgrzyt w kontekście wzajemnego zaufania.
– W mediach nie rozstrzygniemy tego jak było. To sprawa między zawodniczkami a prezesem. Dalsze wypowiedzi mogą tylko niepotrzebnie namieszać. Uważam, że sprawę da się wyjaśnić bardzo szybko, ale potrzebne są do tego trzy strony konfliktu. Z tego, co wiem, trener Nawrocki rozmawia z dziewczynami, które podpisały się pod pierwotnym pismem. Wierzę więc, że jeszcze wszystko uda się załagodzić.