01 gru 2019 | Siatkówka / Rozgrywki Ligowe

Michał Gogol: Jest wielu lepszych trenerów ode mnie. To oni powinni przejąć kadrę po Vitalu

Kiedy wróciłem z mistrzostw Europy i zobaczyłem, w jakiej jest formie, byłem bardzo zbudowany – mówi o dyspozycji Mariusza Wlazłego Michał Mieszko Gogol, trener PGE Skry Bełchatów i asystent Vitala Heynena w polskiej kadrze. Jego klubowy zespół w sobotę uległ 2:3 Jastrzębskiemu Węglowi. Jest czwarty w tabeli PlusLigi.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Czekają na tytuł ponad 15 lat. "Po porażkach było nam wstyd"

– Jak to możliwe, że 36-letni Mariusz Wlazły prezentuje się na boisku tak, że wydaje się, że wiek go nie dotyka?
Michał Gogol: – Przede wszystkim bardzo dobrze przygotował się do sezonu i potrafił zadbać o swój organizm. Co istotne, granie z roszadami pomaga mu nie tylko być w dobrej formie fizycznej, ale także czuć głód siatkówki. Widać, że cały czas chce wygrywać i prezentuje wysoki poziom. Kiedy wróciłem z mistrzostw Europy i zobaczyłem, w jakiej jest formie, byłem bardzo zbudowany.

Zobaczymy jak ułoży się sezon. Wiem, że dysponujemy dwoma dobrymi atakującymi. Na pewno będą się wzajemnie uzupełniać.

– To założenie, by przez cały sezon rotować atakującymi w miarę równomiernie, czy to wyszło samo z siebie?
– Na początku odbyliśmy krótką rozmowę na ten temat. Rotacje zależą od tego, z kim gramy. Mariusz i Dusan są innymi atakującymi.

– Jakie są podstawowe różnice?
– Jeden atakuje na "pułapie", szybkiej piłce, natomiast drugi jest raczej zawodnikiem kierunkowym. Obaj dysponują bardzo dobrą zagrywką i mają wiele do powiedzenia w bloku. Czują się jednak lepiej w różnych typach piłek i wybierają inne strefy. To bardzo cenne.

– Do Skry dojechał pan po okresie reprezentacyjnym, który spędził pan w polskiej kadrze, a także po narodzinach drugiego syna. Łatwo było to wszystko poukładać?
– Cały czas jest mi ciężko. Dużo rzeczy się dzieje i moje życie jest bardzo intensywne.

– Ma pan czas dla rodziny?
– Tak, mam. Przyznam jednak, że jest trudno, bo do Jastrzębia-Zdroju przyjechałem prosto ze szpitala.

– Co się stało?
– Mój syn ma zapalenie oskrzeli. Z żoną czekamy na wyniki odnośnie do zapalenia płuc. Nie było mnie nawet w piątek na treningu. Cały ten rok nie jest dla naszej rodziny łatwy.

– Poradził sobie pan już z presją "trenera Skry"? Z tym, że ludzie pytają o autorstwo składu, czy to, czy ktoś w nim musi być na stałe?
– Nie zastanawiam się nad tym. Koncentruję się na procesie budowania lepszej drużyny. Nie jest to łatwe ze względu na to, że sezon reprezentacyjny skończył się późno. Widzę, że poszczególni zawodnicy są na różnych poziomach dyspozycji. W jednym tygodniu część z nich prezentuje się dobrze, a druga grupa słabo, a w kolejnym jest odwrotnie. Niektórzy z zespołu mieli dwa, trzy dni przerwy po kadrze, co odbija się na nas rykoszetem. Czekamy z utęsknieniem na okres świąteczny. Przed nami jednak jeszcze wiele trudnych spotkań, w których będziemy chcieli punktować.

– Podoba się panu odpowiedzialność trenera zespołu budowanego, by zdobyć medal?
– Uczę się tego, jak grać rozgrywki ligowe z drużyną, która walczy o medal i musi wygrywać. Naprzeciwko nas stają zespoły, które walczą o inne cele i chcą nas "ugryźć", grając na luzie. To najtrudniejsze mecze pod kątem "wejścia" w spotkanie. Nie jest to jednak wielki problem.

Wydaje mi się, że idziemy w dobrą stronę. Pamiętajmy, że nie przepracowaliśmy okresu przygotowawczego w komplecie. Dopiero teraz się poznajemy, a dzieje się to w meczach o punkty! Przez to wszystko nie wiem, czy dany zawodnik w emocjonującej końcówce wykona zagrywkę albo dobrze zareaguje na siatce bez mojej podpowiedzi. Uczę się też tego, jak fizycznie zachowa się gracz, który wystąpił w środowym spotkaniu, gdy dam mu też szansę w kolejnym meczu w sobotę.

– Czuje pan łatkę "naturalnego następcy Vitala Heynena?"
– Nie.

– Docierają do pana takie głosy?
– Nie słucham takich opinii i nie czuję żadnej łatki. Uważam, że wiele rzeczy dzieje się za szybko. Mam do tego ogromny dystans. Wydaje mi się, że jest wielu lepszych trenerów ode mnie. To oni powinni przejąć kadrę po Vitalu Heynenie.