02 gru 2019 | Piłka nożna / PKO BP Ekstraklasa

EkstraRaport nr 10: tylko cud może uratować Wisłę Kraków

Niemoc i siwe włosy na skroni Pawła Brożka. Co może lepiej symbolizować upadek Wisły? (fot. 400mm.pl)

Czas przestać się czarować. Wisła Kraków siedzi na brzegu i nogi moczy w chłodnych falach pierwszej ligi. Może uratować ją tylko cud. Ale ten klub ma to do siebie, że cuda się tu zdarzają, a ostatnio całkiem regularnie.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

EKSTRARAPORT NR 9: NIEZWYKŁY ROZKROK MACIEJA STOLARCZYKA

Najpierw lekcja matematyki. Zapraszam do ławek (i mam nadzieję, że nic nie pochrzanię).

Żeby utrzymać się w lidze trzeba co najmniej 40 punktów. To może nie wystarczyć, ale tego się trzymajmy. Wisła po siedemnastu kolejkach ma 11 punktów, a więc brakuje jej plus-minus trzydziestu oczek. Ma na to dwadzieścia kolejek, więc już od najbliższej kolejki powinna zdobywać średnio 1,5 pkt na mecz. Mówiąc inaczej – powinna wygrywać co drugi mecz. Mówiąc jeszcze inaczej – do utrzymania brakuje jej dziesięciu wygranych. I kilku remisów.

1,5 pkt na mecz? W tym sezonie na tym poziomie punktują Jagiellonia Białystok i Lech Poznań. Wisła więc nagle, z ligowego marudera, musiałaby stać się drużyną takiego pokroju. 1,5 pkt na mecz? Kiedy Wisła punktowała tak w przekroju całego sezonu?

2018/19 – 1,32
2017/18 – 1,48 (blisko! Ale chyba za mało)
2016/17 – 1,29
2015/16 – 1,37
2014/15 – 1,32
2013/14 – 1,43
2012/13 – 1,26
2011/12 – 1,43
2010/11 – 1,87

A więc po raz ostatni, na przestrzeni całego sezonu, Wisła punktowała na potrzebnym teraz poziomie, gdy pod wodzą Roberta Maaskanta (który zresztą niespodziewanie pojawił się na niedzielnym meczu) sięgnęła po ostatni tytuł mistrzowski. Musi zagrać jak wtedy, gdy klub na pensje wydawał 30 milionów złotych rocznie! Dziś tyle wynosi cały budżet klubu, a wydatki na wynagrodzenia spadły w zeszłym roku poniżej 5 mln zł.

Buchalik: powinniśmy zdobyć chociaż punkt, a znowu przegrywamy

Buchalik: powinniśmy zdobyć chociaż punkt, a znowu przegrywamy

Oczywiście – przez część sezonu (jaka pozostała do rozegrania) łatwiej utrzymać formę niż przez całe rozgrywki, ale w tym wypadku ma się to nijak do warunków początkowych. Przecież w dotychczasowych kolejkach Wisła zdobywała średnio 0,64 pkt na mecz. I teraz ma punktować na poziomie 1,5? Cud? Transformacja? Odnowa? Rycerze Wiosny pod Wawelem? Nie wiem, jak to nazwać, ale na zdrowy chłopski rozum nie ma na to żadnych widoków.

Trzeba przyznać, że wyczyn wiślaków robi wrażenie. W lidze, w której możliwy jest każdy wynik, czasem można mieć wrażenie, że rezultaty wypadają z bębna losującego, wiślacy są niesłychanie konsekwentni. Po raz ostatni punkty zdobyli jeszcze w sierpniu! Od tego momentu przegrali wszystko, nawet w Pucharze Polski dali się ograć drugoligowcom. A więc skoro tej szalonej lidze potrafią ciągle przegrywać to może, przy odrobinie dobrej woli, potrafią także ciągle wygrywać? Kto ich tam wie!

PKO Ekstraklasa: Wisła Kraków – Lechia Gdańsk [MECZ]

PKO Ekstraklasa: Wisła Kraków – Lechia Gdańsk [MECZ]

No dobra, podczas pisania EkstraRaportu lubię do kogoś zadzwonić. Tym razem padło na pewnego wiernego i znanego kibica Wisły, Marcina Dańca.

Mateusz Miga, TVPSPORT.PL: – Panie Marcinie, może pan na to jeszcze patrzeć?
Marcin Daniec: – Kurcze, no proszę mi, jako prawdziwemu kibicowi, takich pytań nie zadawać. Dzwonią do mnie koledzy z różnych stron świata i wszyscy zgodnie jesteśmy przerażeni, ale coś przecież musi nastąpić. Ta sytuacja w końcówce meczu, którą miał Jean Carlos. Ile tam było? Trzy metry do bramki? I co teraz ma zrobić trener? Ja często powtarzam, że niewiele brakowało, a zrobiłbym na AWF specjalizację z piłki nożnej. Teraz dziękuję Bogu, że tak się nie stało, bo zawód trenera jest bardzo niewdzięczny. Gdyby padła bramka to byłby przynajmniej remis, tym bardziej, że nasi nie grali tym razem tak źle. A jeszcze jestem zazdrosny, bo ŁKS wygrał swój mecz. Pozostaje nam już chyba tylko modlitwa do św. Mikołaja.

– Mikołaj jedyną nadzieją? Czy jednak ta nieco lepsza gra?
– A z kim teraz gra Wisła?

– Z Górnikiem w Zabrzu.
– Święty Mikołaj kocha dzieci. Mam nadzieję, że dzieci w Zabrzu były trochę mniej grzeczne od tych w Krakowie.

– Wierzy pan, że Jakub Błaszczykowski to uratuje?
– Proszę mnie nie pytać o Kubę, bo nie starczy panu czasu antenowego, by zmieścić wszystkie moje zachwyty nad tym człowiekiem. Znamy się z Kubą wiele lat. To znakomity piłkarz i świetny człowiek. Proszę wierzyć, że on robi wszystko na dwa tysiące procent.

– Prezes klubu Piotr Obidziński mówi wprost: spadek oznacza upadek klubu.
– Upadek? Po usłyszeniu tego słowa powinienem kategorycznie zakończyć tę rozmowę.

– No trudno, to kończmy.
– Haha! Niech tak będzie. Ale proszę nie zapomnieć zadzwonić z gratulacjami, gdy Wisła wygra w Zabrzu.

Peszko: wiedzieliśmy, że Wiśle brakuje spokoju

***
Zostawmy już Wisłę z jej problemami. Na pierwszym miejscu znów zmiana, tym razem na czele Śląsk Wrocław. Kto by się tego spodziewał przed sezonem? Świetną robotę wykonuje tam Vitezslav Lavicka. Czeski trener szybko poukładał klocki, z przeciętnych ligowych graczy stworzył całkiem sprawny mechanizm. Po lekkiej zadyszce do formy wraca Przemysław Płacheta, który ciągnął zespół na początku sezonu. W życiowej formie jest chyba Wojciech Golla, a i Jakub Łabojko robi systematyczne postępy.

Ta kolejka stała jednak pod znakiem spektakularnych kiksów. Maciej Wolski z ŁKS miał przed sobą pustą bramkę, ale kopiąc piłkę przewrócił się i zamiast strzału wyszedł kapiszon. W tym samym meczu, po świetnej kontrze, Rafael Lopes chyba na chwilę pomyślał o portugalskich plażach, bo zamiast do bramki, kopnął obok słupka. Niedawno Portugalczyk zwierzał się TVPSPORT.PL, że źle znosi grę przy niskiej temperaturze, marzną mu stopy i może to to? Pewnie ta sama przypadłość dopadła Jeana Carlosa w sytuacji o której wspomniał Daniec. – Musisz trafić w bramkę. Prezent! No jak możesz… Cała lewa strona otwarta! – nie mógł się nadziwić Andrzej Strejlau komentujący ten mecz na antenie TVPSPORT.PL.

Mnie osobiście rozbawił też Jakub Żubrowski z Korony Kielce. W kieleckim klubie jest taki Serb, Milan Radin i on nawet, co w przypadku przybyszów z zagranicy nie zawsze jest normą, w piłkę grać potrafi. W trakcie meczu z Legia była taka sytuacja. Radin rozpędza się z piłką, rusza odważnie do przodu, widać, że ma jakiś pomysł, może wyjdzie z tego jakaś akcja. Ale nie, bo nagle piłkę zabiera mu Żubrowski, zaraz ją traci i akcję ma… Legia. Zabawne. Pytanie, co sobie pomyślał Radin. Co mógł pomyśleć?

A. ″Co ten Żubrowski wyprawia?″
B. ″Co ten Żubrowski wyprawia?″
C. Nic nie pomyślał.

Korona fajnie zaczęła mecz w Warszawie, ale potem nie miała już argumentów, by podjąć walkę.

Niesamowite jak on to zmieścił 🤯🤯🤯#LEGKOR 4:0 pic.twitter.com/mg4hv1qy8i
— PKO BP Ekstraklasa (@_Ekstraklasa_) November 30, 2019

***
Zastanawiam się także, co myślał człowiek odpowiedzialny za murawę na stadionie w Gliwicach. Widzieliście to klepisko? No, co mógł pomyśleć?

A. ″Co ten Żubrowski wyprawia?″
B. ″Jak to szło? Zielonym do góry?″
C. Nic nie myślał. A co mógł pomyśleć Frantisek Plach, gdy piłka odbiła się tuż przed nim od błota, a potem minęła jego rękawice i wpadła do bramki? Nie będziemy zgadywać, bo pewnie pomyślał sobie brzydko.

***
Nie podoba mi się czasem pewność siebie sędziego Szymona Marciniaka. Pewność siebie jest świetna, ale nie wtedy, gdy przesłania ci horyzont. W doliczonym czasie meczu Arki Gdynia z Pogonią Szczecin nie uznał gola Marcusa na 2:1. Popełnił błąd, ale nawet nie chciało mu się podejść i zobaczyć powtórki na wideo (nie chce mi się wierzyć, że sędzia VAR też nie miał wątpliwości). Szkoda. Bo Marciniak nie miał zamiaru męczyć swoich nóg, a Arka traci z tego powodu dwa punkty. Tak po prostu jest to niesprawiedliwe.

EkstraRaport to cykl nieco humorystycznych (i zarazem szalenie poważnych) tekstów publikowanych po każdej kolejce PKO Ekstraklasy.

Szlachetne zakupy piłkarzy Jagiellonii. Pomogli kolejnej rodzinie