11 gru 2019 | Piłka nożna / PKO BP Ekstraklasa

PKO Ekstraklasa. Być jak "młody". Wysyp talentów po reformie

Zanim konkrety, najpierw krok wstecz. Kilka miesięcy temu pojawiły się artykuły mocno krytykujące jedną z reform w polskiej piłce. W ocenie autorów wymuszanie na klubach gry młodych piłkarzy (czyli graczy do 21. roku życia) miało obniżyć poziom polskiej ligi. Ligi, która przecież w Europie nie błyszczy, choć tutaj Kolumbem bym się nie nazwał. I może właśnie dlatego błyszczą w niej młodzieżowcy. Malkontenci, spokojnie, złapcie oddech. Oto konkrety.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Mniej spadkowiczów z Ekstraklasy? Kluby są na "tak"

Czytaj też

Maciej Sadlok w otoczeniu piłkarzy Legii. Biała Gwiazda przegrała w stolicy 0:7 (fot. 400mm.pl)

Mniej spadkowiczów z Ekstraklasy? Kluby są na "tak"

Z przyjemnością obserwuję, jak świeże powietrze wpuszczone do niektórych klubów przynosi im same profity. I bynajmniej nie mam na myśli jeszcze tych czysto finansowych, choć i one widnieją w perspektywie. W każdym razie chodzi o korzyści czysto sportowe.

Michał Karbownik, rocznik 2001 – zastanawialiście się kiedyś, czy warto rotować na pozycjach? Tak, warto. Aleksandar Vuković, trener Legii Warszawa, całkowicie zmienił pozycję Karbownika i dzisiaj może być z tego dumny. Środkowy pomocnik w grupach młodzieżowych stał się lewym obrońcą w seniorskiej Legii. Zapędy młodego gracza do ofensywy naturalnie zatem wynikają z jego wyszkolenia. Legia korzysta na tym już niemal w każdym meczu. Skorzysta zapewne i finansowo. Bo młody legionista jest podobno pod lupą selekcjonera reprezentacji Polski, zatem i jego wartość nabiera rumieńców.

Mniej spadkowiczów z Ekstraklasy? Kluby są na "tak"

Czytaj też

Mniej spadkowiczów z Ekstraklasy? Kluby są na "tak"

Przemysław Płacheta (P) (fot. PAP/Andrzej Grygiel)

Przemysław Płacheta, rocznik 1998 – to, że jest szybki, bardzo szybki, wiedziało wielu. Zaufał Śląsk i nie pożałował. Z prostego powodu. W europejskim szkoleniu dominuje jasny trend. Zawodnik musi być szybki i mocny motorycznie. Reszty można nauczyć. Płacheta ma jedno i drugie, często przebiegając najwięcej kilometrów w trakcie meczów. Osobną kwestią są sprinty. Tych, wykonuje średnio 22 na spotkanie. W tej statystyce zostawia innych daleko w tyle (drugi zawodnik ma 17). Ale liczby nie grają, wie o tym również pomocnik Śląska. Był już w Europie za sprawą Lipska i tam szału nie zrobił. Powrót do kraju w jego przypadku wychodzi wszystkim na dobre.

Kamil Jóźwiak, rocznik 1998 – Lech ma rękę do młodych. Jasno trzeba to podkreślić. Niektórzy zarzucają mu nawet zachwianie proporcji, czyli dominację wychowanków w pierwszym zespole kosztem wyników. Tak przynajmniej było, bo teraz ostali się ci, którzy potrafią naprawdę sporo. W ostatnim meczu asystę zanotował Jakub Kamiński (rocznik 2002), kolejnego gola strzelił Kamil Jóźwiak. Świetna runda tego ostatniego zaowocowała powołaniem do reprezentacji Polski. To z kolei dodaje więcej pewności siebie. Taka wymarzona symbioza.

Kamil Jóźwiak (fot. Getty Images)

Skoro wspomniałem o pewności siebie, to jeszcze słowo o psychice. Pudło Michała Rakoczego, rocznik 2002. Mówi wam to coś? Takie do pustej bramki, w ostatniej kolejce, więc trudno o bardziej spektakularne. Nie chodzi mi jednak o pastwienie się nad młodym. Wspominam, bo budujące jest dla mnie wsparcie jego zespołu. Widok, jak Sergiu Hanca pociesza 10 lat młodszego kolegę – bezcenny. Może właśnie dlatego, bez żadnego obciążenia psychicznego w tym samym meczu, Rakoczy zdążył zaliczyć jeszcze asystę. To jest droga, którą wszyscy powinni obrać.

Bartosz Bida (rocznik 2001), Patryk Klimala (rocznik 1998) czy wreszcie Sebastian Kowalczyk (rocznik 1998) – kapitan Pogoni Szczecin, najmłodszy zawodnik z opaską na ramieniu w Ekstraklasie. Trochę ich jest. "Młodych", którzy dostali swoją szansę i umieli ją wykorzystać. To jest najważniejsze, bo przecież większość piłkarzy znika w momencie przejścia z juniorów do seniorów. Ale nie ci powyżej. Im słodki smak reformy wyraźnie smakuje. I wiem, że będzie ona dla nich wymarzoną trampoliną.