12 sty 2020 | Łyżwiarstwo

Artur Nogal czwarty w mistrzostwach Europy. "Teraz łatwiej uwierzyć w siebie"

Artur Nogal świetnie zaprezentował się podczas mistrzostw Europy w łyżwiarstwie szybkim. Pobił rekord życiowy na swoim koronnym dystansie (500 metrów), co pozwoliło mu zająć czwarte miejsce. W rozmowie z TVPSPORT.PL przyznał, że był to dla niego pierwszy ważny krok po nieudanych igrzyskach w Pjongczangu.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Sukces łyżwiarek. Polki z medalem mistrzostw Europy

Polscy sprinterzy od początku sezonu notują stału progres. Nogal stał się najlepszym wśród mężczyzn. W cuglach wygrał grudniowe mistrzostwa Polski, a w Pucharze Świata awansował do grupy A. Świetnie zaprezentował się także podczas mistrzostw Europy.

Czwarte miejsce na 500 metrów zapewnił mu przejazd w czasie 34,68 sekundy. To jego nowy rekord życiowy, zaledwie o 0,26 słabszy od rekordu Polski Artura Wasia. W sobotni wieczór w przegranym polu po raz kolejny pozostawił m.in. mistrza olimpijskiego – Havarda Lorentzena.

* * *

Dawid Brilowski, TVPSPORT.PL: – Spodziewałeś się tak dobrego wyniku?
Artur Nogal: – Tak szczerze planowałem bardziej "ósemkę", a przy dużym szczęściu "szóstkę". Czwarte miejsce jest dla mnie bardzo dużym zaskoczeniem.

– Co pomyślałeś, gdy wpadłeś na metę i zobaczyłeś swój czas?
– Z początku słyszałem tylko reakcję widowni. Wszyscy zaczęli krzyczeć i się cieszyć – już wtedy wiedziałem, że jest dobrze. Jak dojechałem na łuk, spojrzałem na swój czas i zobaczyłem, że jestem pierwszy. Byłem zaskoczony i jednocześnie bardzo zadowolony.

– Przed ostatnimi parami pojawiły się myśli medalowe?
– Przez chwilę na pewno. Zawsze jest ta chwila nadziei. Ale czwarte miejsce też bardzo cieszy. Widać, że cała dotychczasowa praca nie poszła na marne i że są efekty wszystkich treningów, wyrzeczeń i codziennej pracy.

– Swój bieg możesz uznać za perfekcyjny?
– Był prawie perfekcyjny. Da się znaleźć kilka elementów, które dałoby się poprawić. Na pewno takim jest pierwsza "setka". Wciąż jest zbyt wolna, co widać w porównaniu z zawodnikami, którzy startowali po mnie.

– Pobiłeś rekord życiowy, a w tym sezonie czeka cię jeszcze start w Salt Lake City. Możliwy rekord Polski?
– Pewnie. Myślę, że dla każdego z nas w grupie sprint ten rekord jest w zasięgu. Jeśli trafimy z formą, każdy z nas może pojechać bardzo szybko – zbliżyć się do niego, a może i nawet go poprawić.

Artur Nogal (fot. Rafał Oleksiewicz)

– Mam wrażenie, że rozmawiamy o czymś, co w ubiegłym sezonie było niemal nieosiągalne. Ten rok jest przełomowy?
– Tak. Zrobiłem teraz pierwszy krok po nieudanych igrzyskach w Pjongczangu. Zacząłem bardziej doceniać to co robię i skupiać się na tym. Widać to po wynikach, które od grudnia ruszyły i idą ku lepszemu.

– Start z Pjongczangu zostawił ślad w psychice? Długo go rozpamiętywałeś?
– Gdy jeszcze byłem tam w Korei było to bardzo ciężkie. Jeszcze bardziej tuż po powrocie. Potem starałem się zająć głowę innymi sprawami. Na szczęście udało mi się szybko wytłumaczyć samemu przed sobą i skończyć z obwinianiem siebie. Musiałem sobie uświadomić, że takie wypadki po prostu się zdarzają. Czasem trzeba coś przemilczeć, przeanalizować wewnątrz siebie i już do tego nie wracać.

– Nie można natomiast przemilczeć twojego progresu. Przed tym sezonem zmieniłeś coś w przygotowaniach?
– Przygotowania są bardzo podobne do tych z zeszłego roku. W ostatnich tygodniach zmieniłem nieco sprzęt. Latem próbowaliśmy płozy i inne buty. Teraz po pierwszych Pucharach Świata wiedziałem, że mogę jeździć lepiej i postanowiłem zmienić płozy. Zrobiłem to podczas Pucharu Świata w Nagano i jak widać pomogło.

* * *

W najbliższym czasie z pewnością częściej od potknięcia z Pjongczangu pytany będzie o... mistrzostwo świata juniorów, które wywalczył dekadę temu w Moskwie. Wówczas dopiero 17. miejsce zajął cztery lata młodszy Paweł Kuliżnikow, który nigdy nie osiągnął takiego sukcesu w juniorach.

Późniejsze lata dały mu jednak liczne medale seniorskich mistrzostw świata i Europy. W sobotę w Heerenveen także był najszybszy. Nogal do podobnych wyników wciąż dąży. W ubiegłym sezonie zajął 15. miejsce na mistrzostwach świata w Inzell.

* * *

– Odświeżałem ostatnio w pamięci mistrzostwa świata juniorów sprzed dekady. Wywalczyłeś wtedy złoto. Po dzisiejszym sukcesie wróciła wiara na medal także w seniorach?
– Na pewno jest mi teraz łatwiej uwierzyć w siebie i w to, że można rywalizować z czołówką na świecie. To były tylko i aż mistrzostwa Europy – nie było kilku zawodników z czołówki z innych kontynentów. Ale patrząc na czasy, było naprawdę bardzo dobrze. Czy zdobędę kiedyś mistrzostwo świata? Skoro udało się w juniorach, to czemu nie. Zostawiam to w sferze marzeń.

– Ostatniego dnia mistrzostw Europy czeka cię jeszcze 1000 metrów. Masz przed tym startem jakieś oczekiwania?
– Chciałbym przejechać dobrze technicznie, a do tego szybko. Może miejsce w 10-12 uda mi się wywalczyć.

– Na mistrzostwach Polski byłeś bardzo dobry zarówno na 500, jak i na 1000 metrów. Dobry prognostyk?
– Na pewno to dobrze wróży, ale dużo pewniej czuję się na 500 metrów i o nim mogę mówić więcej. Przed "tysiącem" mogę powiedzieć tylko, że dam z siebie wszystko. Ale mimo wszystko jest to bardziej dystans, który ma mi pomagać jeździć na 500.