11 maj 2021 | Inne / Tokio 2020

Paryż 1900. Wykreśleni mistrzowie. Na igrzyskach w Paryżu strzelano do gołębi

Strzelectwo do gołębi, zdjęcie z ok. 1908 roku (fot. Getty Images)

Pierwsze edycje igrzysk olimpijskich w wielu aspektach nie przypominały tych, które znamy dziś. Rywalizacja często była rozciągnięta i zawierała dyscypliny, które z perspektywy czasu wydają się bardzo dziwne. W 1900 roku w Paryżu strzelano do gołębi, a Pedro Jose Pidal wywalczył – jak sądzono jeszcze do niedawna – pierwszy medal olimpijski w historii Hiszpanii.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Dorando Pietri nie został mistrzem, bo... zemdlał przed metą

Za 73 dni w Tokio rozpoczną się igrzyska olimpijskie. Transmisje w TVP!
Terminarz finałów | Reprezentacja Polski
* * *

Igrzyska II Olimpiady rozegrano w 1900 roku w Paryżu. W przeciwieństwie do inauguracyjnych zawodów w Atenach trwały jednak nie dziewięć dni, a… niemal pół roku (od 14 maja do 28 października). W ówczesnych czasach była to bardziej zasada niż wyjątek, a kolejne edycje również rozciągały się na kilka miesięcy.

Kwestia długiego trwania zawodów jest jednak istotna. W tamtym czasie w stolicy Francji odbywało się wiele wydarzeń sportowych, przez co przez lata historycy nie byli w pełni zgodni co do tego, które były rzeczywiście olimpijskie.

Jak w Paryżu strzelano do gołębi

Nie ulega jednak wątpliwości, że w dniach 19-20 czerwca 1900 roku w Lasku Bulońskim (fr. Bois de Boulogne) miał miejsce jeden z najbardziej makabrycznych konkursów współczesnych igrzysk. Rywalizowano bowiem w… strzelectwie do żywych gołębi.

Ptaki wypuszczano z klatek, a zawodnicy mieli za zadanie je "upolować". Dwa pudła z rzędu oznaczały wykluczenie z dalszej części zawodów. Pierwszy konkurs wygrał Australijczyk Donald Mackintosh, który trafił 22 gołębie. Drugi był Hiszpan Pedro Jose Pidal (21 gołębi), a trzeci Amerykanin Murphy (19 gołębi).

W drugich zawodach triumfował Belg Leon de Lunden (21 gołębi) przed Francuzem Maurice Faure (20 gołębi) i trzecimi ex-aequo Mackintoshem i Robinsonem (18 gołębi). Łącznie w tych dniach życie straciło niemal 300 ptaków.

Protesty obrońców praw zwierząt spowodowały, że już kilka lat później doszło do reformy dyscypliny, a strzelcy celowali nie do żywych, a glinianych gołębi. Wyniki z Paryża ostatecznie wykluczono z historii igrzysk. Nie był to jednak przejaw miłosierdzia, a… historycznej analizy.

Jak Amerykanin namieszał w hiszpańskiej historii

Bill Mallon – Amerykanin zajmujący się historią olimpizmu – w 1998 roku jeszcze raz dokładnie przyjrzał się temu, co niemal wiek wcześniej działo się w Paryżu. Uznał, że nie wszystkie konkurencje, które rozgrywano w mieście między 14 maja a 28 października można uznać za olimpijskie. Przyjął jasne kryterium – zawody musiały być międzynarodowe, otwarte i amatorskie.

Tego ostatniego warunku nie spełniało strzelanie do żywych gołębi, w którym walczono o pieniądze. Łącznie w puli nagród dla strzelców znalazło się 20 000 franków, co czyniło ich profesjonalistami. Punkt widzenia historyka w 2004 roku poparł Międzynarodowy Komitet Olimpijski, oficjalnie wykreślając część konkurencji – w tym także tę – z wyników igrzysk.

Namieszano w ten sposób w historii, po przeszło stu latach zmuszając Hiszpanów do ponownego odpowiedzenia sobie na pytanie, kto właściwie był ich pierwszym medalistą olimpijskim. Do tamtego momentu za takiego uważano właśnie Pidala, który w Lasku Bulońskim ustrzelił 21 gołębi.

Gra w pelotę w Paryżu, zdjęcie z ok. 1910 roku (fot. Getty Images)

Medal bez walki

Mimo wykluczenia strzelania do żywych gołębi spośród dyscyplin olimpijskich, nadal historia pierwszego hiszpańskiego medalu jest niezwykła. Wywalczyli go Francisco Villota z Madrytu i Jose de Amezola z Bilbao, którzy są uznawani za mistrzów olimpijskich w pelocie (dyscyplinie typowo baskijskiej, przypominającej squasha).

Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że do gry przy Calle Borghese na przedmieściach Paryża zgłosiły się… tylko dwie pary. Jedyny zaplanowany mecz także nie doszedł do skutku, gdyż w związku z nieporozumieniami dotyczącymi regulaminu Francuzi Maruice Durquetty i Etchegaray zdecydowali się wycofać.

Hiszpanie wywalczyli więc złoto… bez choćby jednego wyjścia na plac gry. Co ciekawe w tym samym czasie inna para z Kraju Basków – Marina Angel Barrenechea i Juan Ituarte wygrali w Paryżu znacznie lepiej obsadzony turniej. Za triumf otrzymali jednak 800 franków, przez co – zgodnie z zapisami Mallona – MKOl nie może uznawać ich za mistrzów olimpijskich z Paryża.