23 kwi 2020 | Koszykówka / Rozgrywki ligowe

03.10.1998: Koszykówka – PLK, Nobiles Włocławek – Śląsk Wrocław (rzut Krzykały) [TRANSMISJA, NA ŻYWO, STREAM. GDZIE OBEJRZEĆ]

W latach dziewięćdziesiątych XX wieku kibiców koszykarskich w Polsce najbardziej rozgrzewała rywalizacja Śląska Wrocław z Nobilesem/Anwilem Włocławek. Krewcy kibice, eskorty policji i ostra rywalizacja na parkiecie. Kultowy mecz z 1998 roku pokażemy w piątek o godzinie 18:00 w TVPSPORT.PL i aplikacji mobilnej.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Arogant, herszt, niepijący alkoholik. Trener! Mirosław Noculak

Provide Włocławek awansowało do pierwszej ligi koszykówki (wówczas był to najwyższy poziom rozgrywkowy) w 1992 roku. Początkowo sponsor tytularny klubu zbankrutował, ale zespół uratował Nobiles. I już w pierwszym sezonie włocławianie zadziwili wszystkich – drużyna prowadzona przez Szczepana Waczyńskiego (dziadka Adama), zdobyła srebrne medale. W finale Nobiles spotkał się, a jakże, ze Śląskiem. Wrocławianie nie pozostawili złudzeń – wygrali 3-0.

I to był początek pięknej rywalizacji i pierwszy z pięciu finałów, w którym oba kluby mierzyły się ze sobą. Za każdym razem wygrywał Śląsk. Najbardziej zacięty bój toczył się w 1999 roku, gdzie do wyłonienia mistrza Polski potrzebnych było siedem spotkań, a ekipa Andreja Urlepa załatwiła sprawę w Hali Ludowej (dziś Stulecia). W finałach PLK rozegrano 25 meczów pomiędzy tymi zespołami, z czego włocławianie wygrali zaledwie sześć.

Jedni i drudzy zarzucali nam, komentatorom, stronniczość.

Ryszard Łabędź

"Ktoś tam kiedyś zginie"

Hala Ludowa mogła pomieścić dziesięć tysięcy widzów i była wypełniana do ostatniego miejsca. We Włocławku z kolei rywalizowano w malutkiej hali OSiR, gdzie upychano 1500 osób. Atmosfera była gęsta.

– We Wrocławiu było wygodniej – duża hala, więc komentator mógł się schować przed kibicami. Natomiast we Włocławku do hali OSiR wchodziło się z parkingu przez wąziutki korytarzyk, między kibicami. Wtedy przepisy o bezpieczeństwie imprez masowych na pewno nie były tak restrykcyjne i nasłuchaliśmy się nieprzyjemnych komentarzy od kibiców. Czasami skóra cierpła, lęk był spory – wspominał Ryszard Łabędź, komentator Telewizji Polskiej.

We Włocławku wrogiem numer jeden był Maciej Zieliński, ośmiokrotny mistrz Polski ze Śląskiem, legenda klubu. – Historyczny kurnik. Było gorąco. Muli Katzurin powiedział, że ktoś tam kiedyś zginie. Bezustanna eskorta policji. Przed jednym meczem rozgrzewaliśmy się na połowie gospodarzy, bo na naszą część parkietu z trybun leciały ziemniaki, buraki i sklejone rolki papieru – mówił "Zielony".

Kibice Anwilu dziś się oburzają na te oskarżenia, mówiąc, że nie obrzucali koszykarzy żadnymi warzywami – leciał co najwyżej jakiś papier, w tym... nekrologi z nazwiskiem Zielińskiego.

– Pamiętam jak nas pilnowano – policja uzbrojona w broń gładkolufową, z psami przy boku. Wychodziliśmy jakimiś tylnymi drzwiami. Bardzo gorący teren, ale lubiłem tam wygrywać – śmiał się były kapitan Śląska.

22 lata od zwycięskiego rzutu Jacka Krzykały

HISTORIA RZUTU JACKA KRZYKAŁY

Oskarżenia z obu stron

– Byłem wtedy w podwójnej roli, bo już sędziowałem i komentowałem mecze ligowe. Przyjeżdżanie do hal, czy to we Włocławku, czy we Wrocławiu, wiązało się z taką samą nagonką kibiców. Jedni i drudzy zarzucali nam, komentatorom, stronniczość – wspominał ze smutkiem Łabędź.

Fani obu zespołów nie znosili się. We Włocławku można było usłyszeć gromkie "cała Polska jeb** Śląska", a we Wrocławiu "banda Rumunów, Włocławek, banda Rumunów". – Cała ta otoczka, animozje i walka sportowa dodawał smaczku. Dodatkowo ta mała, specyficzna hala we Włocławku. No i fanatyczni kibice, którzy zawsze w stu procentach byli za Anwilem. Ale u nas było podobnie – wspomina Jacek Krzykała, były rozgrywający Śląska, który we włocławskiej hali oddał jeden z najsłynniejszych rzutów w historii polskiej koszykówki.

– Sentymentalnie wracam do tej rywalizacji, bo rozgrzewała atmosferę w całej Polsce. Koszykówka była wówczas bardzo popularna. Cały kraj żył tymi meczami – mówił z kolei Roman Prawica, obwodowy Anwilu/Nobilesu.

Roman Prawica (fot. archiwum PAP)

Zieliński w Anwilu? "Dzwonił do mnie Griszczuk"

Igor Griszczuk kontra Maciej Zieliński

Pojedynki tej dwójki rozpalały publiczność. Obaj grali na tej samej pozycji, obaj mieli ukochany klub w sercu, obaj zasłużyli na miano legendy. Białorusin, który ma też oczywiście polski paszport, nigdy nie został mistrzem Polski jako zawodnik (dopiero jako asystent, nomen omen, Urlepa).

– Boje z Griszczukiem wiele mnie kosztowały. To była trochę inna koszykówka, łokcie szły w akcje, trzeba było mieć oczy dookoła głowy – przypominał Zieliński.

Mimo tej wielkiej rywalizacji i niechęci między kibicami, poza boiskiem panowie nawet się lubili. – Zawsze po meczu przybijaliśmy piątkę i tyle. Spotkaliśmy się też kilka razy przy okazji jakichś meczów gwiazd i też było sympatycznie. Obustronny szacunek – zaznacza Zieliński.

Maciej Zieliński i Dariusz Kondraciuk (fot. PAP)

Na różnych biegunach

I choć Śląsk był największym utrapieniem włocławian, to dziś Anwil jest zdecydowanie wyżej w hierarchii polskiej koszykówki. Wrocławianie ostatnie mistrzostwo wywalczyli w 2002, a ostatni medal – brązowy – w 2008 roku.

W 2003 roku Anwil, prowadzony już przez Urlepa, odroczył osiemnastkę Śląska w półfinale, wygrywając rywalizację 3-0 (wrocławianie czekali na osiemnasty tytuł, ale do dziś zostali z siedemnastoma).

Ekipa ze stolicy Kujaw triumfowała w tamtym sezonie po raz pierwszy, pokonując w finale Prokom Trefl Sopot. Po 15 latach włocławianie wrócili na szczyt i zostali mistrzami dwa lata z rzędu. A Śląsk? Dopiero się odbudowuje po awansie do ekstraklasy, bo po ostatnim medalu w 2008 roku zniknął nawet z koszykarskiej mapy Polski.