08 maj 2020 | Piłka nożna / Anglia

Koniec suszarek, koniec wielkich sukcesów. Siedem lat temu Sir Alex Ferguson zapowiedział przejście na emeryturę

Alex Ferguson żegnający sie po ostatnim meczu sezonu 2012/2013 z West Bromwich Albion (fot. Gettyimages)

Jakub Pobożniak

8 maja 2013 roku angielskie media mówiły tylko o jednym. Na czerwonym pasku telewizji informacyjnych pojawiało się jedno nazwisko – Alex Ferguson. Siedem lat temu słynny szkocki trener, który doprowadził Manchester United do zdobycia 38 trofeów ogłosił, że po zakończeniu sezonu 2012/2013 zakończy karierę. Od tego czasu Czerwonych Diabłów prowadziło już pięć szkoleniowców – a kibice wciąż tęsknią za Sir Aleksem i jego suszarkami.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Sposób na złe nawyki. "Trener kazał faulować CR7"

Czytaj też

Cristiano Ronaldo unika faulu ze strony piłkarza Fulham (fot. Gettyimages)

Sposób na złe nawyki. "Trener kazał faulować CR7"

Miał odejść w 2001 roku, lecz na szczęście dla United nie odszedł. Chciał pożegnać się w 2012 roku, ale mistrzostwo Anglii sprzed nosa sprzątnął mu rywal zza miedzy – Manchester City. Gdy jasnym stało się, że Czerwone Diabły sezon później zdobędą trzynasty tytuł mistrza za czasów Fergusona, Sir Alex powiedział dość. – To właściwy czas na tę decyzję. Było dla mnie najważniejszym zostawić zespół tak mocny, jak tylko się dało. Wierzę, że tak jest. Jakość zawodników i średnia ich wieku pozwala mi sądzić, że przyszłość United będzie mienić się w jasnych barwach – stwierdził Ferguson w oświadczeniu. O jego decyzji od razu mówiły najważniejsze stacje telewizyjne w Wielkiej Brytanii.

Odchodził trener, który w ciągu 27 lat pracy z Manchesterem United zdobył 38 trofeów – co jest absolutnym rekordem. Odchodził trener, który po zdobyciu potrójnej korony – mistrzostwie Anglii, Pucharze Anglii i Lidze Mistrzów – w 1999 roku odebrał tytuł szlachecki. W końcu – odchodził trener, który nawet mając do dyspozycji zawodników co najwyżej niezłych potrafił zrobić prawdziwą drużynę.

Manchester United started 8 defenders In a game against arsenal! They still beat arsenal 2-0 pic.twitter.com/kKOXGZ7sar
— ㅤBabayo. (@yusufbabayo_) April 3, 2015

Jedyne, co nie udało się Aleksowi Fergusonowi to przewidywania dotyczące przyszłości klubu i wybór swojego następcy. Niejako z namaszczenia sir Aleksa do United przeszedł wieloletni opiekun Evertonu, David Moyes. Szkot zaczął sezon 2013/2014 najgorzej jak mógł – od zdobycia tylko siedmiu punktów w sześciu ligowych meczach. Tak słabego startu Czerwone Diabły nie miały od rozgrywek 1988/1989. Moyes zawodził też kibiców transferami. Pierwszym był... Marrouane Fellaini. Pozyskany oczywiście z Evertonu.

Belg prezentował poziom godny The Toffees, ale nic więcej. Podobnie sam szkoleniowiec, który dotrwał tylko do kwietnia 2014 roku. Piętnaście porażek w pięćdziesięciu jeden meczach – do czegoś takiego fani i władze United nie byli przygotowani. Po przegranej z... Evertonem, którego kibice śmiali się, że wystarczyło oddać Manchesterowi swojego trenera, by zacząć z nim wygrywać, Moyes został zwolniony. Sezon 2013/2014 nie został uratowany nawet przez Ryana Giggsa, a United zakończyli zmagania na siódmym miejscu i nie zakwalifikował się do europejskich pucharów. Od tego czasu David Moyes próbował sił w wielu klubach, nawet w Realu Sociedad San Sebastian, lecz nigdzie nie zaszedł tak daleko jak w The Toffees. To był zespół na miarę jego potrzeb i możliwości.

Sposób na złe nawyki. "Trener kazał faulować CR7"

Czytaj też

Sposób na złe nawyki. "Trener kazał faulować CR7"

David Moyes nie sprawdził się w roli trenera Manchesteru United (fot. Gettyimages)

Po Moyesie stanowisko trenera Manchesteru United objął Louis van Gaal. Holender, który doprowadził swój kraj do trzeciego miejsca na mistrzostwach świata w Brazylii, w kółko opowiadał o filozofii gry. Na grę Czerwonych Diabłów nie dało się jednak patrzeć. W pierwszym sezonie pod wodzą van Gaala United zajęło czwarte miejsce w lidze, w kolejnym piąte. Największym – i w zasadzie jedynym sukcesem Holendra było doprowadzenie do zdobycia Pucharu Anglii. Na plus trzeba mu oddać jeszcze wprowadzenie do seniorskiej piłki Marcusa Rashforda. Problem w tym, że Alex Ferguson juniorów potrafił wpuszczać na pęczki – a znaczna część z nich robiła oszałamiające kariery. Najlepszym przykładem tak zwana "Class of 92’" – znajdowali się w niej: David Beckham, Gary i Phil Neville, Ryan Giggs, Paul Scholes i Nicky Butt. Wszyscy zrobili wielkie kariery.

Louisa van Gaala poza brzydką grą zespołu i kłótniami na konferencji prasowej zapamiętano z jednej rzeczy – zachowania podczas meczu z Arsenalem, zupełnie niepasującego do chłodnej zwykle natury Holendra.

It's two years to the day since Louis van Gaal took that ridiculous dive. Oh how we miss him... pic.twitter.com/NZAopIVPdC
— BenchWarmers - #StayHomeSaveLives (@BeWarmers) February 28, 2018

Dużo bardziej porywisty i słynący z kontrowersji był kolejny trener Czerwonych Diabłów – Jose Mourinho. Już po rezygnacji Aleksa Fergusona mówiono, że to Portugalczyk poprowadzi klub, lecz ten był już po słowie z Romanem Abramowiczem. Kibice po zwolnieniu van Gaala chcieli Portugalczyka i Portugalczyka dostali. Od gry jego podopiecznych zęby często mogły boleć jeszcze bardziej. Choć efekty to przynosiło. Przynajmniej w pierwszym sezonie. Manchester United po raz pierwszy od odejścia Fergusona zdobył trzy trofea – lecz nie była to potrójna korona. Czerwone Diabły wygrały Ligę Europy, Puchar Ligi i Tarczę Dobroczynności. W lidze jednak zajęli szóste miejsce.

Najlepszy wynik ligowy po erze Sir Aleksa przypadł na sezon 2017/2018, ale drugie miejsce ze stratą dziewiętnastu punktów za Manchesterem City nie mogło cieszyć nikogo. Finał Pucharu Anglii został przegrany, a Jose Mourinho zaczął popadać w coraz większe konflikty z zawodnikami, dziennikarzami i kibicami – nie tylko swojej drużyny.

Manchester United Vs. Juventus (2018/2019)

After being insulted through the whole game by Juventus fans, Jose Mourinho managed to lead his team to turn the game around. 👂🏻 pic.twitter.com/aN8Scf4EMQ
— Sir Jose Mourinho 🤍 (@MourinhoTheGOAT) April 17, 2020

Oblężona twierdza Portugalczyka runęła w trzecim sezonie pracy w Manchesterze. Klasycznie. Załamanych piłkarzy pozbierał Ole Gunnar Solskjaer, który jako tymczasowy opiekun wykręcił średnią 2,23 punktu na mecz. W nagrodę dostał pracę jako pierwszy szkoleniowiec. I średnia spadła do 1,67 punktu na spotkanie, styl zmienił się na gorszy, a tęsknota za Sir Aleksem Fergusonem jak była, tak trwa nadal. I tak już siedem lat.

Alex Ferguson wznoszący trzynaste w karierze trofeum za mistrzostwo Anglii. Od jego odejścia nikt w Manchesterze United nie powtórzył tej sztuki (fot. Gettyimages)