TOP 10: najlepsi piłkarze w historii Realu Madryt. Cristiano Ronaldo, Raul Gonzalez, Iker Casillas i...

TOP 10: najlepsi piłkarze w historii FC Barcelona. Leo Messi, Ronaldinho, Andres Iniesta i...

10. Roberto Carlos

Najlepszy lewy obrońca w historii Realu, a bardzo możliwe, że także piłki nożnej w ogóle. Na nowo zdefiniował sposób gry na tej pozycji – przypominał bardziej skrzydłowego niż defensora, a jego firmowym zagraniem były potężne uderzenia czy to z rzutu wolnego, czy wprost z gry. Dla Królewskich jest także jednym z najbardziej udanych transferów w historii klubu – trafił na Santiago Bernabeu w 1996 roku z Interu i został w Hiszpanii przez jedenaście lat.

9. Ferenc Puskas

Jeden z najlepszych strzelców w historii klubu, archetyp typowej "dziewiątki", a dzięki skuteczności pomógł Królewskim przeżyć pierwszy wielki etap w historii. W stolicy Hiszpanii strzelił aż 156 goli w 180 spotkaniach. Światowym kibicom dał się zapamiętać także jako srebrny medalista z mistrzostw świata w 1954 roku rozgrywanych w Szwajcarii.

8. Emilio Butragueno

Symbol Realu lat osiemdziesiątych. Od jego nazwiska wzięło się określenia "Piątka Sępa" (sęp po hiszpańsku to buitre, taki przydomek nosił Emilio) i to on był uznawany za jej najważniejszego piłkarza. Nigdy nie udało mu się sięgnąć po upragniony Puchar Mistrzów, ale jako lider doprowadził Królewskich do sześciu mistrzostw Hiszpanii i dwóch triumfów w Pucharze UEFA.

7. Sergio Ramos

Obecny kapitan Królewskich dawno temu zapewnił sobie miejsce w historii klubu. W XXI wieku nie było w światowej czołówce stopera, który zdobywał bramki z równą Hiszpanowi łatwością. Kiedy nie gra w linii obrony, reszta defensywa jest pogubiona. Wreszcie to on był bohaterem finału Ligi Mistrzów w 2014 roku. W Madrycie od 2005 roku i wszystko wskazuje, że jeszcze przez kilka lat będzie występować na Santiago Bernabeu.

6. Iker Casillas

Karierę zakończył stosunkowo niedawno, a ostatnie kilka lat, także tych w Realu, nie należało do niego. Ważniejsze jednak, co działo się wcześniej – Casillas przez ponad dekadę był w bramce Królewskich niczym mur. Objawił talent światu w finale Ligi Mistrzów 2002 roku i bardzo długo utrzymywał się na szczycie. Miał jednak trochę pecha – jego najlepszy okres przypadł na lata, w których madrytczycy odpadali regularnie w 1/8 finału Ligi Mistrzów.

5. Amancio Amaro

Lider i największa gwiazda Królewskich z okresu ye-ye, to znaczy lat sześćdziesiątych i czasu po Alfredo Di Stefano, Francisco Gento czy Puskasie. Real z Amancio na czele zdominował ligę hiszpańską – skrzydłowy ma na koncie aż dziewięć mistrzostw kraju, a w 1966 zdobył też Puchar Mistrzów.

4. Francisco Gento

Wczesny Real nie miał lepszego, szybszego i bardziej długowiecznego piłkarza. Gento pozostał w cieniu Di Stefano, ale był zawodnikiem o zbliżonych umiejętnościach do naturalizowanego Argentyńczyka. Naznaczył także epokę ye-ye, bo grał na Santiago Bernabeu od 1953 do 1971 roku.

3. Raul Gonzalez

Złote dziecko Królewskich, które zostało wcześnie przechwycone z Atletico i cóż to była za kradzież – już jako nastolatek przebił się do pierwszego składu, zachwycał w Lidze Mistrzów, w której wreszcie stał się liderem strzelców. Mówiło się, że żadnej umiejętności nie opanował idealnie, ale we wszystkich był co najmniej bardzo dobry. Na murawie biła od niego inteligencja, a do dziś trudno znaleźć zawodnika, który potrafiłby lobować bramkarzy z taką gracją jak on.

2. Alfredo Di Stefano

Najlepszy piłkarz świata lat 50 i 60 obok Pele. Ostatni zdobywca Złotej Piłki dla Królewskich w XX wieku. Zachwycał wyszkoleniem technicznym, dryblingiem i charakterem. Poza murawą słynął z ogromnej klasy – kiedy w 1958 roku w katastrofie zginęło wielu piłkarzy Manchesteru United, zaoferował swoje usługi Czerwonym Diabłom.

1. Cristiano Ronaldo

W 2009 roku Portugalczyk miał przyjść i stać się gwiazdą Realu, ale tego, czego dokona w Madrycie, nie przewidział nikt. W czasach, w których wydawało się to absolutnie niemożliwe, strzelał więcej goli niż grał meczów. Ogólnie zagrał w białych barwach 292 spotkania, w których zdobył aż 312 bramek. Co najważniejsze, sprawił, że Królewscy znów stali się absolutnie najlepszym klubem w Europie – przy każdej z czterech zdobytych Lig Mistrzów był najlepszym zawodnikiem w drużynie najpierw Carlo Ancelottiego, a potem Zinedine'a Zidane'a. Wreszcie zdobył cztery Złote Piłki tylko w trakcie swojego hiszpańskiego okresu.