03 cze 2020 | Piłka nożna / PKO BP Ekstraklasa

Wisła bez Brożka? Przecież Wisła to Brożek!

Czy to już koniec? Paweł Brożek nie zagra już w Wiśle Kraków? (fot. 400mm.pl)

Od kilkunastu lat trenerzy rywali Wisły Kraków rozpoczynali odprawę przed meczem właśnie od niego. Pierwszego gola dla Białej Gwiazdy zdobył 19 lat temu. Radosław Majdan Dodę znał jeszcze tylko z telewizora, Adam Nawałka wciąż tylko marzył o sukcesach w roli trenera, a 13-letni Robert Lewandowski nazywany ″Bobkiem″ właśnie stracił miejsce w reprezentacji Mazowsza.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

NIEPOWTARZALNY "ROCKY". HISTORIA, KTÓRA ZAKOŃCZYŁA SIĘ ZA WCZEŚNIE

Gdy Wisła przestała być Wisłą. Historia spadku

Czytaj też

W 1985 Wisła Kraków niespodziewanie spadła z ligi (fot. PAP / historiawisly.pl)

Gdy Wisła przestała być Wisłą. Historia spadku

Blisko 21 lat temu Paweł Brożek zadebiutował w pierwszym zespole Wisły Kraków. Dziś ta historia dobiega końca. Napastnik Białej Gwiazdy doznał złamania kości promiennej w ręce. To złamanie z przemieszczeniem, które wymaga zabiegu operacyjnego, a potem kilkutygodniowej rehabilitacji. Szanse na powrót na boisko w tym sezonie są minimalne. A wszystko to oznacza, że Brożek w Wiśle już niemal na pewno nie zagra. To koniec wyjątkowego romansu na linii klub – zawodnik. Brożek w Wiśle – z 2,5-roczną przerwą – jest od 22 lat. Wisła bez Brożka? Trudno sobie to wyobrazić.

Ulubieniec Nawałki

Pierwszego gola dla Wisły strzelił w dniu osiemnastych urodzin. Tymczasowym trenerem Białej Gwiazdy był wtedy Adam Nawałka. On w Brożku był zakochany. To był jego chłopak. To Nawałka jeździł z Krakowa do Kielc i namawiał rodziców Pawła i Piotra, by puścili synów pod Wawel. Bracia mieli wtedy po 15 lat, a za sobą edukację w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Zabrzu. Franciszek Smuda dał mu zadebiutować, w meczu Pucharu Ligi, w wieku 16 lat, ale na pierwszy występ w Ekstraklasie Brożek musiał jeszcze trochę poczekać.

Więc, gdy w kwietniu 2001 Nawałka przejął pierwszy zespół z rąk Oresta Lenczyka, już w debiucie posłał Pawła na boisko. Dwa tygodnie później solenizant wszedł na boisko w 79. minucie spotkania z Odrą Wodzisław, a już sześć minut później na błotnistym boisku wepchnął piłkę do siatki. Miał się w Wiśle od kogo uczyć, bo przecież w kadrze byli już wtedy Tomasz Frankowski, Maciej Żurawski czy Olgierd Moskalewicz. Bogusław Cupiał nie lubił się zatrzymywać, więc atak wzmacniali kolejni świetni piłkarze. Igor Sypniewski, Kalu Uche, Marcin Kuźba… A potem jeszcze Damian Gorawski, a latem 2003 na zgrupowanie z Wisłą niespodziewanie jedzie Piotr Włodarczyk. Młodzi piłkarze nie mają łatwo.

Nawet Nawałka nie znalazłby dla Pawła miejsca, zresztą po zdobyciu tytułu mistrzowskiego zrezygnował z prowadzenia zespołu. Cupiał wymieniał wtedy trenerów bez wyraźnego powodu, a Brożek musiał szukać szczęścia na wypożyczeniach – najpierw w ŁKS Łódź, potem w GKS Katowice. Do Łodzi trafił wraz z bratem i Karolem Wójcikiem, a trenerem był znany im z Wisły Marek Kusto. Na papierze wyglądało to dobrze, ale na boisku niekoniecznie. ŁKS walczył o utrzymanie w II lidze. To nie był dobry moment na wprowadzanie młodzieży, szczególnie wypożyczonej. A Brożek, po inauguracyjnym golu w Ekstraklasie myślał, że wszystko pójdzie znacznie łatwiej. Młodzi nie bardzo wiedzieli, co ze sobą począć. Czekać na szansę? Iść na wypożyczenie? W klubie nikt nad tym nie panował, wszystko działo się od pomysłu do pomysłu.

Gdy Wisła przestała być Wisłą. Historia spadku

Czytaj też

Gdy Wisła przestała być Wisłą. Historia spadku

Rok 1999 - 16-letni Paweł Brożek debiutuje w pierwszej drużynie Wisły (fot. PAP/Jacek Bednarczyk)

Pełen rozkwit

Wiślacka młodzież musiała mieć wtedy wiele szczęścia, by nie przepaść. Cupiał tylko początkowo miał zapał do tego projektu. Do Krakowa trafiło wtedy mnóstwo utalentowanej młodzieży, ale potem to wszystko zaczęło się rozłazić. Nikt nie pilnował tego, co się dzieje w internacie, a działo się wiele. Łukasz Nawotczyński, Dariusz Zawadzki czy Kamil Kuzera to ludzie, którzy powinni zrobić znacznie większe kariery. Paweł Brożek musi lawirować między tymi przeszkodami. Dopada go frustracja. Ma 20 lat, a wciąż częściej gra w rezerwach. Henryk Kasperczak nie jest w stanie mu pomóc, młodzież jest w zdecydowanym odwrocie. Rok 2004 Brożek spędza w GKS Katowice i wreszcie zaczyna iść do przodu. Wiosną 2005 roku Werner Liczka daje mu kilka szans w drodze po tytuł, Brożek notuje kilka spektakularnych pudeł, ale oto po kilku miesiącach, gdy Wisła traci Żurawskiego, a zaraz potem Frankowskiego, Brożek jest już gotowy. W sezonie 2005/06 strzela 13 goli. Kolejny rok jest nieco słabszy (jak i dla całej drużyny), ale już w sezonie 2007/08 sięga po koronę króla strzelców, a za rok ponownie. To za kadencji Macieja Skorży Brożek staje się niekwestionowanym liderem zespołu i gwiazdą ligi.

Wreszcie wyjeżdża z kraju, a po powrocie wciąż jest gwarantem goli. Już nie tak szybki i dynamiczny jak w wieku 23 lat, ale znacznie bardziej doświadczony. Spokojniejszy i skuteczniejszy. Przez trzy sezony po powrocie zdobywa łącznie 46 bramek. Liczby załamują się po 33. urodzinach. W 2018 z usta Marzeny Sarapaty podczas uroczystej kolacji słyszy, że klub nie przedłuży z nim kontraktu. W maju 2018 Wisła gra z Lechem, to ma być ostatni mecz Brożka na stadionie Białej Gwiazdy. W spotkaniu z Kolejorzem nie może zagrać Carlitos. Brożek wchodzi na boisko w 71. minucie. Biała Gwiazda przegrywa z Lechem 0:1. To, co się dzieje potem, przechodzi do historii polskiej ligi.

Napisałem wówczas: ″To po prostu musiało tak być. W 96. minucie meczu Maciej Makuszewski musiał paść na murawę i grać na czas trzymając się za twarz. Piłkarze obu drużyn musieli wywołać wielką awanturę, by sędzia mógł przedłużyć mecz o dodatkowe 4 minuty. Co jeszcze musiało się wydarzyć, by Paweł Brożek miał czas na zrealizowanie swojego planu? Nikola Mitrović musiał zagrać długą, rozpaczliwą piłkę, Zoran Arsenić zgrać ją głową, a Rafał Janicki miał się pomylić. Wszyscy zgodnie z planem zrealizowali to, czego oczekiwało od nich przeznaczenie. Dzięki tej misternej układance, Paweł Brożek w 99. minucie mógł depnąć raz jeszcze, jak za dawnych lat, uciec obrońcom, rzucić okiem na bramkarza i wreszcie huknąć z lewej nogi w długi róg bramki Lecha. Zdobyć bramkę ostatnim kopnięciem piłki w roli piłkarza Wisły na jej stadionie. I to bramkę nie byle jaką, bo taką, która utrzymuje Wisłę w grze o Ligę Europy. A, i wcześniej Komisja Ligi musiała utrzymać w mocy czwartą żółtą kartkę dla Carlitosa, która eliminowała go z tego spotkania. Bez tej decyzji, Brożek pewnie nie zagrałby przeciwko Lechowi″.

Paweł Brożek po meczu z Lechem (13.05.2018): https://t.co/qH2AW0l1QH przez @YouTube
— Wisła Kraków SA (@WislaKrakowSA) May 13, 2018

Praca dyplomowa z piłkarskiej szydery

Brożek w Wiśle niemal zawsze grał z numerem 23. Tylko dwukrotnie było to niemożliwe. Gdy wracał z GKS, 23 była zajęta przez Aleksandra Kwieka. A lata poźniej, kiedy kończył zagraniczne wojaże, 23 widniała na plecach koszulki Fabiana Burdenskiego, a ten nie miał zamiaru z niej rezygnować. W Trabzonsporze 23 też była zajęta, więc Brożek wybrał numer 32.

23 wiązała się z Michaelem Jordanem. To idol Brożka z czasów dzieciństwa. Jeśli zachowamy odpowiednie proporcje, doszukamy się pewnych podobieństw. Brożek też zawsze chciał być liderem, a koledzy z zespołu nie mieli z nim łatwo. Nigdy nie krył się z pretensjami, wszyscy mamy w oczach obraz wkurzonego Brożka, który macha rękoma, bo nie może doczekać się dobrego podania. Nie podałeś do Brożka w dobrej sytuacji, spróbowałeś innego rozwiązania, które nie wypaliło? W szatni nie czekało cię miłe popołudnie. Z piłkarskiej szydery Brożek mógłby napisać pracę dyplomową. Albo wykładać na AWF.

Brożek czeka jeszcze z ogłoszeniem tej decyzji, ale tylko cud może sprawić, że raz jeszcze ujrzymy go na boiskach Ekstraklasy. Pamiętajmy jednak, że już raz go pożegnaliśmy. A on wrócił, by w rundzie jesiennej znów strzelać gole na zawołanie. Na przełomie sierpnia i września strzelał przecież gole w pięciu meczach z rzędu. I takiego go zapamiętamy.

Gole, skróty, kontrowersje. Podsumowanie 27. kolejki w magazynie "Gol"!