{{title}}
{{#author}} {{author.name}} / {{/author}} {{#image}}{{{lead}}}
{{#text_paragraph_standard}} {{#link}}Czytaj też:
{{link.title}}
{{{text}}}
{{#citation}}{{{citation.text}}}
TOP 10. Najlepsze polskie siatkarki w historii [RANKING]
Mateusz Górecki /
Przedstawiamy ranking dziesięciu najlepszych polskich siatkarek w historii. Układając zestawienie braliśmy pod uwagę zarówno sukcesy klubowe, jak i reprezentacyjne. W TOP10 znalazły się przedstawicielki dwóch okresów świetności polskiej kobiecej siatkówki – drugiej połowy XX wieku i czasów "Złotek".
10. Mirosława Zakrzewska-Kotula
Tylko raz polskim siatkarkom udało się zagrać w finale mistrzostw świata. To historyczne wydarzenie miało miejsce w 1952 roku, podczas pierwszej edycji czempionatu. Biało-czerwone przegrały tam jedynie z ZSRR, a kluczową rolę w kadrze trenera Zygmunta Krzyżanowskiego grała właśnie Zakrzewska, którą w plebiscycie trenerów uznano ostatecznie najbardziej wszechstronną zawodniczką turnieju. W kraju też doceniono jej sukces, bo znalazła się na czwartym miejscu w Plebiscycie "Przeglądu Sportowego".
Ponadto ma na koncie aż cztery medale mistrzostw Europy – srebro i trzy brązy. W kadrze zadebiutowała jako szesnastolatka i grała w niej od pierwszego oficjalnego meczu reprezentacji w 1948 roku przez kolejnych trzynaście lat. Na liście jej osiągnięć są też trzy tytuły mistrzyni Polski (dwa z Chemią Łódź i jeden z Wisłą Kraków) oraz występy w drużynach... piłki ręcznej i koszykówki.
9. Agata Mróz-Olszewska
Gdyby nie białaczka i przedwczesna śmierć, Mróz byłaby pewnie zdecydowanie wyżej w tym zestawieniu. Siatkarski talent przejawiła bardzo szybko i już w 1999 roku, będąc kapitanem kadry, poprowadziła Polki do mistrzostwa Europy kadetek. Później zagrała w obu czempionatach Starego Kontynentu, z których biało-czerwone wracały w blasku złota. Sukcesy reprezentacyjne oraz klubowe (mistrzostwo i Puchar Polski) sprawiły, że wyjechała z kraju i wydawało się, że rozpocznie wielką międzynarodową karierę. Przerwała ją jednak w 2007 roku, po zdobyciu obu najważniejszych trofeów w lidze hiszpańskiej i wygrywając Top Teams Cup.
8. Mariola Zenik
Libero są bardzo często pomijani w tego typu zestawieniach, bo przeciętnemu kibicowi najbardziej imponują popisy w ataku i na zagrywce. Zenik przez lata była jednak królową polskiej obrony i miała ogromny udział w sukcesach reprezentacji, z którą w 2005 roku zdobyła mistrzostwo Europy, a cztery lata później sięgnęła po brąz. W sumie aż 295 razy wystąpiła z orzełkiem na piersi, pomijając drużyny juniorskie, w których także wiodła ważne role, zdobywając mistrzostwo Europy kadetek i brąz ME juniorek.
Grała w najlepszych polskich klubach – Muszyniance Fakro Muszynie, Atomie Treflu Sopot i Chemiku Police. W sumie aż trzynastokrotnie stanęła na podium mistrzostw Polski, w tym siedem razy na jego najwyższym stopniu podium. W lidze kolekcjonowała indywidualne nagrody, a w 2006 roku uznano ją za najlepszą polską siatkarkę. Jako jedna z niewielu libero osiągnęła sukcesy także poza granicami swojej ojczyzny. Będąc zawodniczką Zarieczja Odincowo zdobyła Puchar Rosji i awansowała do finału Pucharu CEV.
Czytaj też:
TOP 10: najlepsi polscy koszykarze w historii. Gortat, Wójcik, Zieliński i....
7. Jadwiga Marko-Książek
Skoczna i znakomita w ataku, a dodatkowo urodziwa (została miss mistrzostw świata w 1960 roku). W reprezentacji Polski zagrała 144 razy i zdobyła z nią dwa brązowe medale olimpijskie, brąz mistrzostw świata w 1962 roku i wicemistrzostwo Europy trzy lata wcześniej. Podczas igrzysk w 1964 roku popisała się niebywałym osiągnięciem i w drugim secie meczu ze Stanami Zjednoczonymi zdobyła dziesięć kolejnych asów serwisowych.
Na koncie ma też sukcesy klubowe. Jej AZS AWF Warszawa zagrało w 1993 roku w finale ówczesnej Ligi Mistrzyń. Jako zawodniczka stołecznego klubu trzykrotnie zdobywała też krajowe mistrzostwo.
6. Halina Aszkiełowicz-Wojno
Jedna z głównych autorek sukcesów polskiej kadry w latach 60. i 70. Pierwsze kroki w reprezentacji stawiała jako 18-latka, a później wywalczyła z nią brąz i srebro mistrzostw Europy. Jako jedna z niewielu Polek ma w dorobku olimpijski medal, zdobyty w 1968 roku w Meksyku. W jej przypadku mniej jest jednak sukcesów klubowych. W najwyższych rozgrywkach polskiej ligi nigdy nie udało się jej wywalczyć miejsca na podium. Była jednak na tyle utalentowana, że trafiła do ligi włoskiej, gdzie grała w drużynach Salora Bergamo i Volley Potentino.
5. Magdalena Śliwa
Pod względem liczby występów w reprezentacji nikt nie może się jej równać, bo ma ich na koncie aż 359 i to mimo dwuletniej absencji. Bez niej nie byłoby "Złotek" i ich podwójnego mistrzostwa Europy. Podczas turnieju w 2003 roku została nawet wybrana najlepszą rozgrywającą. Za kadencji Śliwy w kadrze rósł kolejny talent na tej pozycji, czyli Izabela Bełcik. W 2007 roku była nawet przez kilka miesięcy asystentem pierwszego i jedynego jak do tej pory zagranicznego trenera kadry siatkarek, Marco Bonitty.
Zdobyła trzy złote medale mistrzostw Polski, a w sumie dwanaście razy stanęła na podium. Wywalczyła też tytuł ligi włoskiej i Puchar Italii. Z klubami z Półwyspu Apenińskiego osiągnęła sukcesy w europejskich rozgrywkach, będąc finalistką Pucharu CEV i Ligi Mistrzyń oraz świętując triumf w Pucharze Zdobywców Pucharów.
4. Krystyna Czajkowska-Rawska
Pod względem medali zdobytych z reprezentacją jest jedną z najlepszych polskich siatkarek wszech czasów. Może pochwalić się miejscami na podium wszystkich najważniejszych rozgrywek – dwukrotnie brązowa w igrzyskach olimpijskich, trzecia w mistrzostwach świata i dwukrotna wicemistrzyni Europy. Była kapitanem drużyny, która przez kilka lat odnosiła sukcesy w światowej stawce.
Błyszczała jednak nie tylko w biało-czerwonych barwach. W rozgrywkach polskiej ligi wywalczyła aż osiem tytułów co stawia ją w czołówce najbardziej utytułowanych zawodniczek na krajowym podwórku. Z AZS-AWF Warszawa w 1961 i 1963 roku była druga w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych, czyli dzisiejszej Lidze Mistrzyń.
Czytaj też:
"Ucieknę od wyroku, wykupię dwa zastrzyki". Ten, który dał Polsce dwa złota. Andrzej Niemczyk
3. Katarzyna Skowrońska-Dolata
Sukcesy odnosiła już od najmłodszych lat i w 1999 roku została mistrzynią Europy kadetek. Szybko objawił się jej ogromny talent i została powołana do kadry seniorek, z którą zdobyła dwukrotnie mistrzostwo Europy. I to jako środkowa. W 2007 roku została najlepiej punktującą Pucharu Świata, a rok później wystąpiła w igrzyskach olimpijskich.
Światową sławę zawdzięcza grze w zagranicznych klubach i przejściu na atak. Trzykrotnie stanęła na najniższym stopniu Ligi Mistrzyń. Jest też dwukrotną mistrzynią Włoch, a triumfowała też w ligach tureckiej, chińskiej i azerskiej. W 2010 roku wygrała Klubowe Mistrzostwa Świata z Fenerbahce Stambuł, zdobywając przy okazji tytuł MVP.
2. Dorota Świeniewicz
Twarz polskiej siatkówki na przełomie wieków. Członkini legendarnych "Złotek", z którymi dwukrotnie triumfowała w mistrzostwach Europy. W 2005 roku została MVP ME i najlepszą siatkarką Starego Kontynentu. W biało-czerwonych barwach rozegrała aż 325 spotkań.
Jest jedną z zaledwie trzech polskich siatkarek, które mogą pochwalić się triumfami w Lidze Mistrzyń. Świeniewicz dokonała tego w 2006 roku, grając dla Pallavolo Sirio Perugia. Wygrała też inne europejske rozgrywki - Puchar CEV i Puchar Zdobywców Pucharów. Jest ponadto dwukrotną mistrzynią Italii i Polski. W 1998 roku uznano ją za najlepszą zawodniczkę Serie A.
1. Małgorzata Glinka-Mogentale
Chcąc wymienić wszystkie jej osiągnięcia, należałoby napisać opasłą encyklopedię, a pewnie i to nie wystarczy, bo oddać jej zasługi dla polskiej siatkówki. Dwukrotnie, w 2003 i 2005 roku zdobyła mistrzostwo Europy. Z tego pierwszego turnieju przywiozła też nagrodę MVP i pierwszą pozycję w zestawieniu najlepiej punktujących. W półfinale z Niemkami zdobyła aż 41 "oczek" i ten rekord polskiej reprezentacji dopiero 16 lat później poprawiła Malwina Smarzek-Godek. Była też MVP Pucharu Świata i zagrała z kadrą w igrzyskach olimpijskich w Pekinie.
Jeszcze większe wrażenie robi lista klubowych sukcesów "Maggie". Nagrody dla najlepszej siatkarki zdobywała w rozgrywkach we Włoszech, Hiszpanii i Turcji. Sześć razy wystąpiła w finałach Ligi Mistrzów i dwukrotnie je wygrała. Jako liderka VakıfBanku Stambuł poprowadziła swój zespół do 47 kolejnych zwycięstw, czego do dziś nie dokonał żaden inny klub. Za granicą spędziła aż czternaście sezonów, zdobywając niezliczoną liczbę trofeów. W 2003 roku została wybrana przez CEV najlepszą siatkarką Europy.