03 lip 2020

Uwagi bez związku. Felieton Piotra Sobczyńskiego

PZKol - uwagi bez związku — Maciej Bodnar w trakcie jazdy na czas kolarskich MŚ (fot. Getty)

Strzeżmy się uproszczeń. Przy jubileuszu Polskiego Związku Kolarskiego niektórym wypsnęło się, że polskie kolarstwo ma sto lat. Fraza efektowna ale nieprawdziwa. Kolarstwo jest starsze od związku, a do tego ma się lepiej.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Warszawskie Towarzystwo Cyklistów powołano do życia w 1886 roku, 34 lata przed Związkiem. To znaczy, że kolarzy już wtedy było sporo. A przecież to kolarze uprawiają sport, nie funkcjonariusze. Związek sportowy jest wobec konkretnej dyscypliny strukturą wtórną. Powstaje wtedy, gdy założyciele i członkowie poszczególnych klubów szukają miejsca współpracy i realizacji większych projektów. Związek – dziwaczne meta-stowarzyszenie zrzeszające mniejsze grupy. W założeniu pomocny, w praktyce – bywa na odwrót. Musi istnieć, bo tak postanowił ustawodawca. Niestety, ma monopol. A każdy monopol jest szkodliwy.

Jego olimpiada

Czytaj też

Szermierka na igrzyskach olimpijskich (fot. Getty)

Jego olimpiada

Polski Związek Kolarski – jako instytucja – nie potrafi złapać pionu. Sam doprowadził się do stanu deliryka, któremu nikt nie da pieniędzy, bo wiadomo, że i tak je przehula. Po kolarstwie – o dziwo – tego nie widać. Wyścigi jadą, zawodnicy trenują. Michał Kwiatkowski i Rafał Majka są w dobrej formie. Torowcy pod państwowym patronatem dostarczają wyniki na poziomie światowym. Maja Włoszczowska sposobi się do kolejnego ataku na Olimp. W czasie pandemii sprzedaż rowerów bije rekordy. Trasy pełne ludzi – turystów i amatorów ścigania. I nawet gdy kryzys dokucza (jak zawodowej grupie CCC) to nie z powodu posunięć związku.

Kolarstwo nie zginie dlatego, że budowa toru albo hotelu wymknęła się spod kontroli. Kolarzem można być bez centralnego Związku, tak samo jak piłkarzem, zapaśnikiem czy pływakiem. Podstawą wszystkiego są: umiłowanie sportu i silne kluby. Są na świecie związki, które reprezentantom kraju oferują tylko bilet i koszulkę z godłem. Bo tylko tyle potrzeba. Resztą zawodnicy i trenerzy zajmują się sami. Sport rośnie od dołu, jak wszystko w przyrodzie.

Jego olimpiada