Jak Legia Warszawa zmierzała po mistrzostwo. Pięć kluczowych momentów

Zobacz też: Legia świętuje. Rejs po Wiśle

Początek sezonu PKO Ekstraklasy zwiastował niespodzianki. Skupiony na walce o europejskie puchary zespół Aleksandara Vukovicia w lidze miał spore problemy. I w europejskich pucharach było co najwyżej zadowalająco. Remis z Europa FC z Gibraltaru, wymęczony awans z KuPS Kuopio, minimalizm w starciu z Atromitosem Ateny – brakowało stylu i goli, kibiców cieszyć mógł tylko monolit w defensywie. To było za mało.

Pozycja byłego charyzmatycznego pomocnika Legii była coraz bardziej zagrożona. Kozłem ofiarnym był z kolei Sandro Kulenović, ostatecznie sprzedany do Dinama Zagrzeb. Vuković pozostał i zaczął wdrażać swoje pomysły. Pierwszy z nich zaowocował pomiędzy meczami czwartej rundy eliminacji Ligi Europy.

25 sierpnia 2019: ŁKS – Legia 2:3

Gdy legioniści mieli w głowach rewanż z Rangers FC, w międzyczasie trzeba było zagrać w lidze. Rywalem był grający jeszcze dość efektowną piłkę ŁKS. Zespół Kazimierza Moskala dwa razy obejmował prowadzenie i za każdym razem je tracił. To wtedy przebudził się Jarosław Niezgoda, którego gole zapewniły sporo punktów na jesień. To wtedy na lewej obronie zadebiutował Michał Karbownik, który zapewne zostanie wybrany odkryciem sezonu ligi. Mecz z późniejszym spadkowiczem dał odpowiedź, na kogo warto stawiać.

19 października 2019: Legia – Lech 2:1

Porażki z Lechią Gdańsk i Piastem Gliwice sprawiły, że Legia spadła do dolnej połowy tabeli. Hat-trick przegranych zachwiałby pozycją Aleksandara Vukovicia bardziej niż początki rozgrywek. Zaczęło się źle, od gola Darko Jevtcia. Potem serbski trener zaczął kombinować – z bardzo dobrym efektem. Na szpicy pokazał się Jose Kante, dotychczasowy skrzydłowy Luquinhas błysnął jako środkowy ofensywny pomocnik. Show skradł jednak debiutant, Maciej Rosołek, który zdobył bramkę dającą zwycięstwo. Legia poszła za ciosem i tydzień później zagrała mecz sezonu.

27 października 2019: Legia – Wisła Kraków 7:0

Nokaut, pogrom, deklasacja. Takie słowa cisnęły się na usta po zwycięstwie nad Wisłą. Drużyna Macieja Stolarczyka pogrążona była w kryzysie. Na ich tle Legia pokazała, że nie warto z nią zadzierać. 7:0 było najniższym wymiarem kary – i komunikatem pod tytułem "jesteśmy mocni". Nikt nie myślał już o zwalnianiu Vukovicia. Pokonanie jednego z najbardziej zagorzałych rywali i to w takim rozmiarze – tak kupuje się kibiców.

29 lutego 2020: Legia – Cracovia 2:1

Od pięciu kolejek Legia była ligowym liderem, ale przewaga nad drugą Cracovią wynosiła tylko trzy punkty. Gdyby Michał Probierz spełnił swoje marzenie i w końcu wygrał na Łazienkowskiej, mistrzowska kampania nabrałaby rumieńców. Tak się jednak nie stało. Pierwsza połowa pokazała, kto w walce o tytuł ma doświadczenie, a kto na drugim miejscu w tabeli odczuwa presję. Gole Domagoja Antolicia i Waleriana Gwilii dały prowadzenie 2:0, a trafienie Sergiu Hanki było tylko golem na otarcie łez. Od tego czasu przewaga legionistów nad rywalami zaczęła się systematycznie powiększać.

30 maja 2020: Lech – Legia 0:1

Gdy ligę storpedowała pandemia, Legia miała osiem punktów przewagi nad drugim Piastem Gliwice. Po powrocie forma była niewiadomą, a rywal był trudny. Wyjazd do Poznania zakończył się dla zespołu Aleksandara Vukovicia zwycięstwem 1:0. Gola w kuriozalny sposób zdobył Tomas Pekhart. Warszawianie wcale nie byli lepsi, mieli mniejsze posiadanie piłki, mniej oddanych strzałów – ale takimi spotkaniami zdobywa się tytuły. Tak też było tym razem.


Od tego czasu Legia niemal niezagrożona parła po tytuł. Nie zmieniło tego trochę piasku nasypanego w trybiki maszyny już w grupie mistrzowskiej. W najważniejszych momentach to legioniści pokazywali swoją siłę i umiejętności. 14. tytuł mistrzowski stał się faktem po zwycięstwie nad Cracovią. Gdyby nie w tym spotkaniu, ziściłby się w następnym. Tym bardziej fanów Legii może boleć odpadnięcie w półfinale Pucharu Polski. Łyżka dziegciu w beczce miodu jest wyczuwalna i w tym sezonie – choć teraz nikt o tym nie myśli.