03 sie 2020 | Piłka nożna / Włochy

Podsumowanie sezonu 2019/20 w Serie A. Najlepszy piłkarz ligi, najlepszy trener, największe rozczarowania...

Krzysztof Piątek był jednym z rozczarowań Serie A. Przyćmił go Zlatan Ibrahimović (fot. Getty Images)

Dawid Król

Sezon 2019/20 w Serie A dobiegł końca. Zaskoczenia nie było, bo Juventus dziewiąty raz z rzędu został mistrzem Włoch, nie zabrakło za to mniejszych niespodzianek i większych rozczarowań. Kto był MVP? Kto rozczarował? Oto nasze podsumowanie rozgrywek.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

UTRZYMANIE RZUTEM NA TAŚMĘ. POLAK WŚRÓD WYRÓŻNIONYCH

Najsłabszy mistrz od lat

Juventus niepodzielnie rządzi w Serie A, ale w XXI wieku nigdy nie zdobywał tytułu w tak słabym stylu. Ostatecznie Stara Dama straciła aż 43 gole, dla porównania w sezonie 2015/16 piłka wpadła do jej siatki tylko 20 razy. Jeśli teraz nikt nie potrafił nawiązać z turyńczykami choćby walki o mistrzostwo kraju do samego końca, niekoniecznie udanej, to kiedy? Monopolizacja rozgrywek przez jeden zespół nigdy nie działa na korzyść całej ligi.

Najsłabszy Juventus od lat. Mizerne statystyki mistrza Włoch

Czytaj też

Najsłabszy Juventus od lat. Mizerne statystyki mistrza Włoch

Najlepszy trener: Gian Piero Gasperini (Atalanta)

Szkoleniowiec Atalanty podkreślił swoją klasę, jego zespół drugi sezon z rzędu zajął miejsce w czołowej trójce, ale przede wszystkim błyszczał stylem. W Bergamo prezentowali najbardziej efektowny futbol w całej lidze, zachwycali Josip Ilicić czy Alejandro Gomez, a przełożyło się to też na wyniki.

Najlepszy piłkarz: Cristiano Ronaldo (Juventus)

Nie strzelał tyle co w poprzednich latach, ale nadal był najlepszym zawodnikiem najmocniejszego zespołu w lidze. Wreszcie okazał się kluczowy dla Juventusu w decydujących momentach sezonu. Nie ma chyba piłkarskiej gwiazdy, która nie chciałaby się starzeć w tak dobrym stylu jak Portugalczyk.

Najlepszy bramkarz: Gianluigi Donnarumma (AC Milan)

Młody Donnarumma gra coraz dojrzalej, pewniej, wreszcie wielokrotnie ratował Milan w sytuacjach, w których w teorii nie dało się go wybronić. Od lat jest uznawany za jeden z największych talentów na świecie, ale powoli przeistacza się po prostu w jednego z najlepszych bramkarzy. Jego potencjał jest niezaprzeczalny – przy wysokim wzroście zachowuje świetny refleks, potrafi też wyciągać piłki, których nie sięgnąłby żaden inny bramkarz w Serie A.

Najlepszy obrońca: Stefan de Vrij (Inter)

W tym miejscu mogłoby się znaleźć kilku innych zawodników jak na przykład Francesco Acerbi z Lazio, w ostatecznym rozrachunku to Holender rozegrał jednak jeden ze swoich najlepszych sezonów w karierze, w lidze z kolei brakuje obecnie tak wyrazistej postaci na środku obrony jak na przykład Virgil van Dijk w Premier League czy Sergio Ramos w La Lidze. De Vrij sporo zyskał także na grze u Antonio Conte – specyficzny system taktyczny Włocha pozwolił do końca uwolnić potencjał dobrze grającego piłką stopera.

Najlepszy pomocnik: Alejandro Gomez (Atalanta)

Mały, niesamowicie uzdolniony technicznie i potrafiący uderzyć z dystansu Argentyńczyk – nie, nie mówimy o Leo Messim, ale jednej z największych gwiazd Serie A. W obecnym sezonie Papu Gomez był siłą napędową Atalanty, pięknie strzelał, ale przede wszystkim dokładnie podawał, bo rozgrywki zakończył z aż szesnastoma asystami na koncie.

Najlepszy napastnik: Ciro Immobile (Lazio)

W tym miejscu nie mogło zabraknąć Immobile. 36 goli w sezonie w lidze włoskiej strzeliło w przeszłości tylko dwóch zawodników, z czego w XXI wieku jedynie Gonzalo Higuain. Jego osiągnięcie traci trochę na tym, że znaczną część bramek lider Lazio zdobył z rzutów karnych, ale nadal nikt nie ma wątpliwości, że na Półwyspie Apenińskim nie ma obecnie lepszego napastnika, nawet jeśli Ciro nigdy nie potrafił udźwignąć presji w większym klubie niż Lazio.

Bohater najbliższego okienka: Sandro Tonali (Brescia)

Osobny akapit dla "nowego Andrei Pirlo" – Tonali zagrał sezon w Serie A, zaprezentował się, zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Włoch, a wkrótce w Italii stoczy się walka o jego usługi. Stawka jest spora, bo nie bez powodu przyrównuje się go do legendy Milanu i Juventusu, te kluby są zresztą zainteresowane pozyskaniem 20-latka, tak samo jak Inter, a do gry wcześniej chciała się włączyć też Barcelona.

Najsłabszy Juventus od lat. Mizerne statystyki mistrza Włoch

Czytaj też

Najsłabszy Juventus od lat. Mizerne statystyki mistrza Włoch

Inter kusi Messiego. Astronomiczne kwoty

Czytaj też

Inter kusi Messiego. Astronomiczne kwoty

Odkrycia sezonu w Serie A

Dejan Kulusevski (Parma/Juventus): Szwed serbskiego pochodzenia był jednym z najgorętszych nazwisk na rynku transferowym we Włoszech w styczniu 2020 roku. I trudno się dziwić – przed startem sezonu o skrzydłowym słyszeli głównie miłośnicy młodych talentów, ci wnikliwie śledzący rynek, a jednak w kilka miesięcy zawodnik stał się gwiazdą, po którą za 44 miliony euro sięgnął Juventus. Skrzydłowy imponuje przede wszystkim tym, co wielu kibiców kocha najbardziej – dryblingiem i prostopadłym podaniem. Do drużyny Starej Damy dołączy przed sezonem 2020/21.

Jeremie Boga (Sassuolo): w tym sezonie nastąpił wybuch jego talentu i wkrótce najprawdopodobniej przestanie być zawodnikiem Sassuolo. Jest silny, przebojowy, dobrze drybluje, a w lidze strzelił aż jedenaście goli, będąc zarazem najjaśniejszą obok Domenico Berardiego postacią w zespole. Próbka umiejętności poniżej...

Theo Hernandez (AC Milan): to zawodnik, który we Włoszech został odkryty na nowo. W pierwszej części sezonu był jednym z nielicznych w lombardzkim klubie, których można było ocenić pozytywnie. Trudno go nazwać odkryciem, bo w przeszłości został kupiony przez Real Madryt z Atletico, ale po nieudanej przygodzie w stolicy Hiszpanii nikt nie spodziewał się, że może jeszcze być gwiazdą. Na San Siro otworzył oczy niedowiarkom, a co najważniejsze przestał być kojarzony z ekscesami poza boiskiem.

Inter kusi Messiego. Astronomiczne kwoty

Czytaj też

Inter kusi Messiego. Astronomiczne kwoty

Utrzymanie rzutem na taśmę. Polak wśród wyróżnionych

Czytaj też

Utrzymanie rzutem na taśmę. Polak wśród wyróżnionych

Rozczarowania sezonu w Serie A

Krzysztof Piątek (AC Milan): polski napastnik poprawił się, kiedy odszedł do Herthy Berlin, ale we Włoszech poważnie zawiódł. Przed sezonem widziano w nim jedną z gwiazd ligi i wraz z Lucasem Paquetą (kolejnym wielkim rozczarowaniem) miał stanowić o sile Milanu. Rzeczywistość szybko zweryfikowała Piątka – strzelał mało, grał jeszcze gorzej i był hamulcowym Rossonerich. Kiedy trenerzy zdecydowali, że musi zasiąść na ławce, zespół zaczął spisywać się lepiej i wcale nie było w tym przypadku. Miało być tak pięknie, wyszło nędznie, a słabość Polaka obnażył 38-letni Zlatan Ibrahimović.

Hirving Lozano (SSC Napoli): Meksykanin był odkryciem w 2018 roku, kiedy był jedną z bardziej wyróżniających się postaci wśród Azteków w trakcie mundialu. Nie miał też większych problemów w PSV Eindhoven, bo w Holandii osiągnął status gwiazdy ligi, nadchodził więc moment, aby wejść na głębszą wodę, tyle że gdyby nie Gattuso "Chucky" najpewniej już utopiłby się w toniach Napoli. Skrzydłowy nie tylko nie potrafił wywalczyć sobie miejsca w podstawowym składzie zespołu – nigdy nie nawiązał o nie nawet poważnej walki, a głównym argumentem na jego rzecz była wysoka cena, jaką zapłacono za niego w 2019 roku.

Aaron Ramsey (Juventus): Walijczyk ryzykował wiele, przechodząc do Turynu. Wiedział, że zarobi spore pieniądze, że trafia do zespołu lepszego niż Arsenal, ale także że przyjdzie mu grać w zupełnie innych warunkach niż w Premier League. Miał być dużym wzmocnieniem Starej Damy, na razie jest etatowym rezerwowym. Wciąż może go czekać lepsza przyszłość w klubie, w pierwszym sezonie spodziewano się jednak po nim o wiele więcej, podobnie zresztą jak w wypadku Adriena Rabiota, który w końcówce rozgrywek jednak się obudził.

Spóźniony plan naprawczy Milanu i Napoli

Końcówka sezonu w Lombardii i Kampanii nie należała do najgorszych, szczególnie w Milanie powodów do radości po powrocie futbolu było mnóstwo. Rossoneri wreszcie grali atrakcyjnie i skutecznie, pojawiła się nadzieja na lepszą przyszłość, a mogłaby pojawić się jeszcze wcześniej, gdyby w 2019 roku podjęto lepsze decyzje. Podobnie było w Napoli – początek był bardzo rozczarowujący, ale z miesiąca na miesiąc drużyna Piotra Zielińskiego i Arkadiusza Milika grała lepiej.

Kluby miały walczyć o zajęcie miejsca premiowanego awansem do Ligi Mistrzów i pewnie tak by się stało, gdyby... działacze od razu odpowiednio ocenili zatrudnionych trenerów. W Milanie w 2019 roku postawiono na Marco Giampaolo, którego już w październiku zmienił Stefano Pioli. W Napoli na Carlo Ancelottiego, którego w grudniu zastąpił jego uczeń Gennaro Gattuso. W obu wypadkach potknięć można było uniknąć – współpraca na linii szkoleniowiec-działacze nie układała się dobrze w żadnym z tych klubów.

Utrzymanie rzutem na taśmę. Polak wśród wyróżnionych