Tym razem Novak Djoković miał niespotykanego wręcz pecha, co o dziwo, dla wielu obserwatorów, tylko w niewielkim stopniu, działa na korzyść jednego z największych sportowców globu. Krytyka dotyczy wszystkiego – także prób negocjacji z sędziami, nie pojawienia się na konferencji prasowej, a nawet przeprosin i ukorzenia się za pośrednictwem mediów społecznościowych.
Oczywiście niektórym przyjemniej byłoby na duszy, zajrzeć w oczy zbolałej gwieździe, zobaczyć zawód, a pewnie i złość. Bo ponoć winny jest to kibicom, bez których nie zarobiłby tych dziesiątek milionów i nie byłby rozpoznawalny wszędzie na świecie. Czyżby? Tylko to jedna strona medalu. Druga to perspektywa samego Novaka – wielkiej indywidualności ośmieszonej na pustym placu, jakim w tym roku jest kort Louisa Armstronga. To zawiedziona ambicja i rozgoryczenie, bo przyjechał do Nowego Jorku znów udowodnić, że jest najlepszy. To nerwy wystawione na najwyższą próbę, stres oraz presja, z którymi nie zetknął się nawet procent krytykujących go fachowców.
Prawie nikt, nigdy nie bił się rok w rok, czy miesiąc w miesiąc o taką stawkę jak Serb, ale jak widać – łatwo można oceniać sprzed telewizora. Djokovicia bronią tylko Serbowie, co nie wiedzieć czemu dziwi znów tak wielu. Gdyby Federer czy Nadal przez przypadek uderzyli piłką sędziego, były taki raban? Wątpliwe. Czy gdyby Hubert Hurkacz po niewykorzystanych piłkach setowych huknął piłką ze złości, polscy dziennikarze, eksperci i kibice nie wystąpili w Jego obronie? Pytanie retoryczne.
Drugi tydzień US Open zaczął się bez głównego faworyta, co oznacza, że po sześciu latach dopisane zostanie nowe nazwisko do listy wielkoszlemowych mistrzów. Od 2014 roku i triumfu Marina Cilicia w Nowym Jorku najważniejsze imprezy dzielili miedzy siebie tylko Djoković, Nadal, Federer, Murray oraz Wawrinka. Teraz żadnego z nich nie ma choćby w ćwierćfinale. Emocji nie zabraknie, także w turnieju pań, pełnego niespodzianek i nowych twarzy – szkoda jedynie, że już bez udziału Polek.
