Kiedy zabraknie paliwa… VERVA Warszawa bezradna w meczu z radomianami

Wirus w klubie Leona i Heynena. "Bałem się i miałem rację"

Czytaj też

Wirus w klubie Leona i Heynena. "Bałem się i miałem rację"

Przed sezonem trudno wiele drużyn mogło pozazdrościć VERVIE Warszawa ORLENA Paliwa. Na środku zakontraktowani mistrzowie świata, czyli Andrzej Wrona i Piotr Nowakowski. Lewe skrzydło? Kolejni zwycięzcy siatkarskiego mundialu – Artur Szalpuk i Bartosz Kwolek. Na libero charyzmatyczny i określany mianem jednego z najlepszych obrońców PlusLigi Damian Wojtaszek. Mając sześciu zawodników z wielkimi sukcesami na arenie reprezentacyjnej można było spodziewać się, że zespół prowadzony przez Andreę Anastasiego będzie jednym z pretendentów do medali.

Jeśli można było znaleźć słabości, to przede wszystkim wskazywano na pozycję atakującego. Związanie się z trzema zawodnikami oraz to, że ci nie mogli pochwalić się piorunującymi sukcesami, wielu zastanawiało. Kolejne ewentualne ryzyko? Rozgrywający Angel Trinidad De Haro, którego największymi sukcesami były mistrzostwo ligi nieliczącej się w czołówce, czyli francuskiej, oraz belgijskiej, której również poziomem nie można porównać do polskiej.

Początek sezonu dla siatkarzy VERVY był łaskawy. Na pierwszy ogień mierzyli się z MKS Będzin i Cuprum Lubin. Strata seta z podopiecznymi Jakuba Bednaruka i tie-break z drugą drużyną rzuciły cień podejrzeń, co do formy składu. Szybko jednak rozwiała go wiadomość o zakażeniach w drużynie. Przerwa była spora – zawodnicy na parkiet wrócili dopiero 15 października. Przegrali z olsztynianami 2:3. Powód? Nie można było wiele wymagać po drużynie, której filary mierzyły się z chorobą. Sami zawodnicy mówili, że nie najlepiej się czują. Wspominał o tym choćby Damian Wojtaszek jeszcze trzy dni później, gdy wygrali 3:1 z… również powracającymi po zakażeniu katowiczanami. Był to mecz, którego bohater był jeden – Piotr Nowakowski. Piętnaście punktów, 88 procent skuteczności araku i osiem punktowych bloków były podstawami zwycięstwa VERVY.

23 października warszawianie znów wygrali. Tym razem pierwszoplanowym bohaterem był Igor Grobelny. Zespół grał bez Artura Szalpuka, który nie trenował przez większość tygodnia z powodu wykrycia koronawirusa u wspomnianego Nowakowskiego. Przyjmujący nie przeszedł wcześniej zakażenia, więc profilaktycznie izolował się od zespołu. Dobra forma Grobelnego i nieźle występy Bartosza Kwolka czy Jakuba Ziobrowskiego pozwoliły zwyciężyć 3:1.

Kilka dni później w meczu z Treflem Gdańsk przegrali jednak 1:3. Kiedy Bartłomiej Lipiński i Mariusz Wlazły grali znakomicie, Grobelny i Kwolek przyzwoicie. Wyniku nie zmienił nawet dobrze dysponowany Jan Król, który punktował osiemnastokrotnie przy 59 procentach skuteczności ataku.

W sobotę VERVA ulegała 0:3 Cerrad Enei Czarnym Radom, którzy grali… bez podstawowego atakującego Dawida Konarskiego, który siedzi w izolacji z powodu zakażenia. Kwolek zaprezentował się przeciętnie (jedenaście punktów, 40 procent w ataku), Król słabo (dziewięć punktów, 37 procent), Grobelny bardzo źle (11 procent w ataku, dwa punkty). As serwisowy Daniela Gąsiora, który zamknął trzecią partię meczu, był najlepszym podsumowaniem spotkania.

Jeśli coś można powiedzieć o dyspozycji VERVY, to to, że dwa ostatnie mecze, a także dwa pierwsze zwycięstwa warszawskiego zespołu w sezonie pokazały, że albo wszyscy "zatankują" formę do pełna, albo zespołowi nawet w meczach z niżej notowanym rywalem braknie paliwa. Przy bardzo przeciętnie, a momentami słabo grającym De Haro (warszawianie nie mają znaczących problemów z przyjęciem) potrzeba w stu procentach pewnych skrzydeł lub wyróżniającego się zawodnika na środku, by zespół wygrywał. Jeśli danego dnia któregoś z graczy ofensywnych będzie brakować (Nowakowski, Szalpuk) lub zaprezentuje się gorzej (jak Kwolek czy Grobelny), a inny nie zaliczy występu jednego na milion, drużynie trudno będzie regularnie punktować.

VERVA Warszawa ORLEN Paliwa – Cerrad Czarni Radom 0:3
(17:25, 23:25, 19:25)

Wirus w klubie Leona i Heynena. "Bałem się i miałem rację"

Czytaj też

Wirus w klubie Leona i Heynena. "Bałem się i miałem rację"