Euro 2020. Klubowi znajomi i czołg w drugiej linii. Jak gra reprezentacja Słowacji?

Euro 2020. Cztery ścieżki dźwiękowe do wyboru podczas meczów w TVP

Droga do Euro

Słowacja na mistrzostwa Europy dostała się dopiero po barażach. Miejsce w nich zapewniła sobie dzięki dobrej postawie w zeszłorocznej Lidze Narodów. Nie gorzej radziła sobie jednak i w samych kwalifikacjach do europejskiego czempionatu.

W grupie z Chorwacją, Walią i Węgrami zajęła trzecią lokatę. Do drugiego miejsca, premiowanego bezpośrednim awansem, straciła zaledwie punkt. W ośmiu meczach czterokrotnie wygrywała, raz remisowała i trzykrotnie przegrywała.

Dwa razy lepsi od niej byli Chorwaci, a raz Walijczycy. Przegrana z tymi ostatnimi przesądziła, że Słowacy o Euro musieli walczyć w kolejnych meczach. W pierwszym z nich – po rzutach karnych – uporali się z Irlandią, a w drugim – po dogrywce – również ograli Irlandię, tylko tę z Północy.

Choć przez całe eliminacje oraz w pierwszym meczu barażowym byli prowadzeni przez Pavla Hapala, to w decydującym starciu zagrali już pod wodzą Stefana Tarkovicia. Ten, tymczasowo, przejął obowiązki selekcjonera. Na zmianie zaważyły nie tylko słabe wyniki w tegorocznej Lidze Narodów, ale i nie najlepszy styl.

Słowacy w grupie 2 dywizji B nie wygrali żadnego meczu. W czterech spotkaniach zdobyli jeden punkt, remisując z Izraelem. W trzech pozostałych starciach przegrywali – ze Szkocją, Czechami i właśnie z Izraelem. Ten ostatni mecz zaważył na losie Hapala. Bo choć jego gracze prowadzili z Izraelem już 2:0, to ulegli 2:3.

Były szkoleniowiec Zagłębia Lubin przeprowadził jednak Słowaków przez większość eliminacji. Tarković wszedł w jego buty dopiero w ostatnim meczu. I choć był tylko szkoleniowcem tymczasowym, to musiał udźwignąć ogromną presję. Słowacy z Irlandią Północną mieli rozegrać najważniejszy mecz od lat.

Nowy selekcjoner pracę zaczął dopiero 20 października. Od tego czasu aż do meczu barażowego Słowacja nie rozegrała żadnego meczu. Tarković nie zmieniał więc wiele i zagrał tak, jak Hapal przez całe kwalifikacje.

Jak grają Słowacy?

Słowacy w eliminacjach do Euro radzili sobie nie najgorzej. Bo choć walkę w grupie zakończyli na trzecim miejscu, to w wielu aspektach przewyższali nie tylko drugich Walijczyków. Ich akcje bramkowe trwały dłużej, niż choćby te Francuzów, Ukraińców czy Polaków. Były też bardziej złożone.

Gracze Hapala, w większości przypadków, grę rozpoczynali od własnej bramki. Dlatego też podawali krócej i częściej od biało-czerwonych. Za rozegranie odpowiadali trzej zawodnicy – Milan Skriniar, Stanislav Lobotka i Marek Hamsik. To oni najczęściej wymieniali piłkę.

Pod wodzą Tarkovicia się to nie zmieniło. Ci sami gracze wciąż stanowią trzon zespołu. Pierwszy z nich nie boi się ruszyć środkiem pola i przyspieszyć gry jednym przeszywającym podaniem. Drugi – choć formalnie gra jako defensywny pomocnik – jest przede wszystkim cofniętym rozgrywającym, a trzeci robi praktycznie wszystko – podaje, strzela i kreuje.

Podobnie zresztą, jak Juraj Kucka, który dopełnia tercet środkowych pomocników. Słowacja, zazwyczaj, gra bowiem w ustawieniu 4-3-3 z trójką graczy w środku pola. Lobotka ustawiony jest najgłębiej z nich i to on jest pierwszym odbiorcą podań od obrońców. Hamsik często cofa się po piłkę, zapewniając przy tym mnóstwo jakości w ataku. Jest jednoosobową armią.

Trzymając się militarnych nawiązań, Kuckę określić trzeba więc mianem nie tyle czołgu, co całej dywizji pancernej. To on stacza najwięcej pojedynków w obronie, najczęściej odbiera piłkę i walczy w powietrzu. Fauluje też z największą częstotliwością w zespole. Odpowiada jednak nie tylko za defensywę.

To on stwarza najwięcej zagrożenia pod bramką rywala. Często włącza się do akcji ofensywnych, ruszając jak taran. Ochoczo drybluje, swoje szarże kończąc podaniami prostopadłymi w pole karne, bądź – po prostu – strzałami z dystansu.

Choć to Kucka sprawdza czujność bramkarzy najczęściej, to Hamsik mu w tym nie ustępuje. Do siłowych kopnięć dokłada jednak element finezji. To on dogrywa najwięcej kluczowych podań w zespole, stawiając stempel niemal na każdym z ataków.

Dwóch mobilnych pomocników wspiera z głębi Lobotka. Choć zazwyczaj jest ustawiony tuż przed obrońcami, to nierzadko rusza na połowę rywala, gdzie dołącza do Hamsika i Kucki. Ich wpływ na grę Słowacji jest tak ogromny, że ta atakuje głównie środkiem pola.

To stamtąd jest też najgroźniejsza. Tym bardziej, że do tercetu pomocników dołączają zazwyczaj wąsko grający skrzydłowi – Robert Mak i Ondrej Duda. Ci schodzą do środka, zagęszczając tę strefę. Słowacy wymieniają piłkę na małej przestrzeni, kończąc kombinacje wspomnianymi już kopnięciami z dystansu bądź prostopadłymi podaniami do napastnika.

Odgrywający tę rolę Robert Bozenik gra w linii z obrońcami rywala, licząc na przeszywające zagrania za ich plecy. Przez to łapany jest na spalone. Podejmowane przez niego ryzyko nierzadko się jednak opłaca. Tak, jak w trakcie eliminacji, w których strzelił trzy gole, będąc obok Hamsika najskuteczniejszym graczem zespołu.

Kto jest kluczowy?

Przez większość eliminacji kluczowe funkcje w zespole pełnili Lobotka, Hamsik i Kucka. Dzięki ich potencjałowi Słowacy większość akcji przeprowadzali środkiem pola. To stamtąd byli też najskuteczniejsi. W trakcie tegorocznych kwalifikacji do mundialu sytuacja się jednak nieco zmieniła...

Wszystko przez problemy zdrowotne dwóch graczy związanych z Neapolem. Wciąż aktualny piłkarz Napoli – Lobotka – wypadł z kadry z powodu problemów z migdałkami, a legendarny zawodnik tej drużyny – Hamsik – miał problemy z łydką.

Pod ich nieobecność ważniejsze role odgrywać zaczęli Duda i Patrik Hrosovsky. Pierwszy z nich grał jako defensywny pomocnik, zastępując chorego Lobotkę. Drugi walkę o mundial w Katarze rozpoczął jako fałszywy skrzydłowy, grający po prawej stronie.

To tę flankę, już w trakcie kwalifikacji do Euro, Słowacy wykorzystywali najczęściej. Oczywiście, gdy nie mogli przedrzeć się środkiem pola. Korzystając z wąskiego ustawienia skrzydłowego podawali piłkę do obiegającego prawego obrońcy, Petera Pekarika.

Ten nierzadko decydował się nie tyle na wysokie dośrodkowania, co na płaskie wycofania piłki na linię szesnastego metra. Tam dopadali do niej nie tylko środkowi pomocnicy i Duda, ale i Bozenik. Każdy z nich stwarzał zagrożenie po takich strzałach.

Problemy Słowacji

Wypadało więc zapytać – skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle? Odpowiedź na to pytanie jest prosta – rywale, odpierając ataki Słowaków, obnażają ich słabości. Po odbiorze piłki przez przeciwnika zanikają wszystkie atuty graczy Tarkovicia.

Jako że ci atakują głównie środkiem pola, to problemy mają w centralnej strefie. Do ofensywnie usposobionych Hamsika i Kucki często dołącza Lobotka. Jego ruch otwiera przestrzeń tuż przed obrońcami, z której korzystają oponenci. Sam pomocnik Napoli nierzadko też wykazuję się zbytnią pewnością siebie z piłką przy nodze. Takie zachowanie pokazał między innymi w meczu barażowym z Irlandią Północną, gdy nieomal nie doprowadził do straty bramki.

Rywale wykorzystują więc luki w newralgicznym sektorze, kończąc ataki tak, jak czynią to sami Słowacy – strzałami z dystansu. W trakcie eliminacji piłkarze prowadzeni wówczas przez Hapala strzelili trzynaście goli, z czego aż sześć spoza szesnastki (46 procent). Na jedenaście straconych bramek, rywale zza pola karnego trafiali pięciokrotnie (45 procent). Bilans wyszedł więc niemal na zero.

Reprezentanci Słowacji problemy mają jednak nie tylko w centralnych sektorach, ale i na swojej prawej flance. Ofensywnie usposobiony Pekarik zostawia za sobą połacie otwartej przestrzeni. Te w kwalifikacjach bezwzględnie wykorzystywali rywale, aż pięciokrotnie trafiając po akcjach jego stroną. Część z tych ataków kończyli zejściem do środka i strzałem z dalszej odległości.

Świadomy tych ograniczeń Tarković w ostatnich meczach nakazał swoim piłkarzom grać bardziej zachowawczo, niż w eliminacjach. Słowacy w meczu z Polską mogą więc ustawić się dość głęboko, licząc na szybkie kontrataki. Taka strategia może przynieść skutek, co w marcowym spotkaniu kwalifikacji do mistrzostw świata pokazali Węgrzy.

Pierwsza jedenastka Słowacji

W kwalifikacjach do Euro 2020 wykrystalizowała się pierwsza jedenastka. Zespół prowadzony wówczas przez Hapala grał głównie w formacji 4-3-3. Choć wydaje się, że po powrocie kluczowych piłkarzy Tarković podtrzyma ten trend, to może jednak zdecydować się na małe zmiany.

Takie, jak w ostatnim meczu eliminacji do mundialu przeciwko Rosji, gdy Słowacy zagrali w ustawieniu 4-2-3-1. Nieefektywny na prawym skrzydle Duda został przesunięty do środka pola, ustępując miejsce na flance Martinowi Koscelnikowi. Roszada przyniosła efekty – piłkarze Tarkovicia ograli reprezentację Stanisława Czerczesowa 2:1.

Podczas tegorocznego turnieju będą mogli więc korzystać z jednego z tych dwóch systemów. Zakładając odpowiednią formę fizyczną Lobotki, Hamsika i Kucki można spodziewać się, że Duda znów powędruje na skrzydło. Może też zagrać jako fałszywa dziewiątka, zastępując Bozenika.

Mniej niewiadomych jest w formacji defensywnej. Podstawowym bramkarzem zespołu będzie zapewne Martin Dubravka, a linię obrony stworzą najprawdopodobniej Pekarik, Skriniar, Lubomir Satka i Tomas Hubocan. Pierwszy skład reprezentacji Słowacji powinien wyglądać więc następująco:

Martin Dubravka – Petr Pekarik, Lubomir Satka, Milan Skriniar, Tomas Hubocan – Stanislav Lobotka, Juraj Kucka, Marek Hamsik – Ondrej Duda, Robert Bozenik, Robert Mak

Na inaugurację przyszłorocznych mistrzostw Europy polscy piłkarze zmierzą się więc z klubowymi znajomymi. Bo choć Słowacja liczy tyle mieszkańców, co województwo mazowieckie, to dorobiła się bardzo dobrych zawodników...

Słowacy w grupie E zmierzą się nie tylko z Polską, ale i z Hiszpanią oraz Szwecją. Sprawdź terminarz Euro 2020. Transmisja wszystkich spotkań w Telewizji Polskiej.

Gdzie i o której oglądać mecz Polska – Słowacja na Euro 2020?

Euro 2020. Polska – Słowacja [szczegóły transmisji na żywo]
Kiedy mecz: poniedziałek, 14 czerwca o godzinie 18:00
Transmisja: 15:00 TVP Sport, TVPSPORT.PL, aplikacja mobilna, TVP HBB, 17:25 w TVP 1, TVP 4K, Smart TV
Komentarz: Mateusz Borek, Kazimierz Węgrzyn
Prowadzący studio: Jacek Kurowski
Goście/eksperci: Sebastian Mila, Maciej Szczęsny

Euro 2021: terminarz meczów Polski

14 czerwca: Polska – Słowacja (18:00, Sankt Petersburg)
19 czerwca: Hiszpania – Polska (21:00, Sewilla)
23 czerwca: Szwecja – Polska (18:00, Sankt Petersburg)