15 lis 2020 | Skoki

Czołówka przepadła, Małysz mówił o skandalu, czyli Kuusamo 2006 [Pamiętne inauguracje #1]

Kuusamo 2006, skoki narciarskie, Puchar Świata w skokach, Ruka — Ładnie może było, ale sprawiedliwie na pewno nie. Ten konkurs przeszedł do historii (Fot. PAP)

Już w sobotą w Wiśle pierwszy konkurs Pucharu Świata w skokach narciarski. Inauguracje w XXI wieku potrafiły dostarczać emocji i szokować, zwłaszcza kiedy mowa o konkursach indywidualnych. Oczekiwanie na otwarcie nowego sezonu to dobry moment, żeby przypomnieć sobie kilka pamiętnych.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Skocznia na... Rysach! Polak pofrunął ponad 1000 metrów [WIDEO]

Szybko zapadający mrok, wiatr, nierzadko przedłużające się przerwy, niekiedy chwile grozy – tak przez kilka lat zaczynał się Puchar Świata, kiedy decyzją FIS skoczkowie pod koniec listopada przyjeżdżali na koło podbiegunowe do Kuusamo (dziś w kalendarzu jako Ruka). Dramatyczny wypadek Thomasa Morgensterna do dziś jest symbolem tych czasów. Na szczęście nie wszystkie konkursy na Rukatunturi, w których karty rozdawał wiatr, kończyły się tak źle. Bywało, że strach mieszał się ze śmiechem, bo zmagania przypominały parodię sportu.

Wielkie comebacki w Wiśle! Powrót mistrza olimpijskiego

Czytaj też

Andreas Wellinger, Puchar Świata, skoki narciarskie, PŚ w Wiśle, skoki w Wiśle transmisja gdzie oglądać

Wielkie comebacki w Wiśle! Powrót mistrza olimpijskiego

Zwycięzca, który skoczył tego dnia 60 metrów

Tak właśnie stało się 24 listopada 2006 roku. To zawody, które zapisały się w annałach. Drugich takich nie było i, miejmy nadzieję, nie będzie. To ten raz, kiedy Walter Hofer i jury uparło się, by mimo wszelkich przeciwności doprowadzić do końca rywalizację pozbawioną jakiegokolwiek sensu. Przez kilka sezonów kibice zdążyli się przyzwyczaić, że piątkowe wieczory ze skokami w Kuusamo – bo konkursy planowano na piątek i sobotę – potrafią się dłużyć niemiłosiernie. Czasem trzeba było zaparzyć kilka herbat i uzbroić się w cierpliwość podczas kolejnych jury meetingów. A i to nie dawało gwarancji, że zobaczy się choćby jedną próbę.

Problemy zaczęły się wtedy już w czwartek. Nie udało się przeprowadzić kwalifikacji. Zostały przełożone na piątek, miały poprzedzać konkurs, ale po 32 skokach sędziowie je przerwali ze względu na nasilające się opady śniegu. Wystarczy spojrzeć na wyniki, by wiedzieć, że coś było nie tak. Tylko dziesięciu zawodników przekroczyło... 100 metrów. Wyniki Polaków? Kamil Stoch uzyskał 84,5 metra, Stefan Hula 83 metry, a Piotr Żyła zaledwie 74 metry. Ostatnie miejsce zajmował – to warte odnotowania – Fin Arttu Lappi z 60,5-metrowym wynikiem.

Do pierwszej serii dopuszczono wszystkich 67 zawodników. Reprezentant gospodarzy miał startować już z numerem piątym. To fakt, skakał na Ruce bardzo dobrze, nawiązał do obiecujących startów z zimy 2002/03, ale nikt nie przypuszczał, że to on okaże się bohaterem wieczoru. Obok natury i Waltera Hofera.

Wielkie comebacki w Wiśle! Powrót mistrza olimpijskiego

Czytaj też

Wielkie comebacki w Wiśle! Powrót mistrza olimpijskiego

Arttu Lappi już nigdy potem nie wygrał zawodów Pucharu Świata (Fot. Getty)

Ahonen omal nie upadł na rozbiegu

Obiekt w Kuusamo pozwala latać daleko, dobrze ponad 140 metrów. Wszyscy w pamięci mieli bitwę na odległości choćby z inauguracji w sezonie 2002/03. I pierwsze próby dawały nadzieję, że to będzie kolejny taki wieczór. Już skaczący z numerem pierwszym Kalle Keituri lądował za punktem K – 124,5 metra. O pół metra przebił go Lauri Hakola, a czwarty uczestnik pierwszej serii, Veli-Matti Lindstroem pokonał granicę 132 metrów. Tuż po nim ruszył Lappi i uzyskał aż 141 metrów.

Do jego rezultatu zbliżył się Anders Jacobsen. Nikt nie miał wątpliwości, że obaj na półmetku będą wysoko. I nikogo, patrząc na wyniki treningów, to nie dziwiło. Kolejne próby nie przynosiły zmiany w czołówce. Zmieniała się natomiast pogoda.

Daleko wylądować zdążył jeszcze Simon Ammann z numerem 51. Dwukrotny mistrz olimpijski z Salt Lake City uzyskał 136,5 metra i przegrywał tylko z Lappim. Istny cyrk zaczął się, kiedy na górze zostało piętnastu najlepszych zawodników poprzedniego sezonu. Adam Małysz i tak poradził sobie nieźle. Skoczył 106 metrów. Roar Ljoekelsoey, czołowa postać z minionych sezonów, spadł na 71 metrów. Janne Ahonen ratował się przed upadkiem na... rozbiegu, kiedy tuż przed wybiciem śnieg przytrzymał jego narty w torach. A zdobywca Kryształowej Kuli z poprzedniego sezonu Jakub Janda nie doleciał do 100 metrów.

Z Top 15 "generalki" 2005/06 punkty zdobyli tylko... Morgenstern i Matti Hautamaeki. Reszta przepadła. Już na progu nie miała szans, by walczyć o dobre miejsce. Dziś trudno nawet posiłkować się prędkościami, jakie zmierzono czołówce, bo nie ma jej nawet w... oficjalnych wynikach. Ale różnice u niektórych zawodników wynosiły nawet około 1 km/h na godzinę. A to przepaść.

Adam Małysz nawet nie wszedł do drugiej serii, a sezon kończył z Kryształową Kulą (Fot. PAP)

"W Polsce łatwiej jest przeprowadzić międzynarodowe zawody"

Czytaj też

"W Polsce łatwiej jest przeprowadzić międzynarodowe zawody"

Małysz chciał anulowania wyników

– Do takich zawodów nie można dopuszczać. Ja tutaj nie decyduję, miałem wyjść i skoczyć. My zawodnicy nie możemy nic zrobić, w naszym imieniu powinni interweniować trenerzy. Miały być warunki takie, aby można było daleko skoczyć, a było zupełnie inaczej. Jeździło się coraz wolniej, łapało co jakiś czas na rozbiegu, nie wiem czemu to ciągnęli dalej, na siłę. To po prostu jest skandal – grzmiał Małysz cytowany przez skijumping.pl.

– Nie pamiętam w swojej karierze takiego konkursu. Były różne sytuacje, ale zawsze się takie zawody przekładało, czy też był chociaż wiatr pod narty. Wtedy to były już zupełnie inne zawody. Tutaj po prostu chcieli na siłę zrobić konkurs – dodawał Polak, który uważał, że wyniki konkursu powinny być najzwyczajniej w świecie anulowane.

Na Hofera i jury posypały się gromy. Ale Austriak umywał ręce, tłumaczył, że fatalnych warunków... nie dostrzegł. – Przez głośne urządzenia nie słyszałem, że coś zaczyna się dziać, myślałem, że wszystko jest ok. Dopiero po zakończeniu pierwszej serii dotarło do mnie, że ostatnia piętnastka miała pecha z wiatrem. Jury jednak nie widziało potrzeby, aby przerywać konkurs. Przyznaję z ręką na sercu, że znalazłem się w złym czasie, w złym miejscu – wyjaśniał.

"W Polsce łatwiej jest przeprowadzić międzynarodowe zawody"

Czytaj też

"W Polsce łatwiej jest przeprowadzić międzynarodowe zawody"

Tego dnia w takim stylu lądowało wielu zawodników. M.in. obecny trener Austriaków Andreas Widhoelzl (Fot. PAP)

Nie wszystkim pomogła natura

Na szczęście, przynajmniej dla nas, to były złe miłego początki. Małysz stanął na podium już tydzień później w Lillehammer, a jak dalej potoczył się sezon, wszyscy wiemy. Orzeł z Wisły zdobył czwartą w karierze Kryształową Kulę, natomiast w Sapporo złoty medal mistrzostw świata.

Nie wszyscy wygrani loterii w Kuusamo wyciągnęli tylko i wyłącznie szczęśliwy los. Jacobsen do ostatniego skoku walczył z Małyszem o zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Ammann okazał się trzecim najlepszym zawodnikiem sezonu, a z Sapporo wyjeżdżał z dwoma medalami – złotym i srebrnym.

Ale to wyjątki potwierdzające regułę. Nawet statystyki pokazują wyraźnie – bardziej loteryjnego konkursu w dziejach nie było.

Najbardziej szalone konkursy w XXIw. Ilościowo dominuje Sapporo przez słabą obsadę, ale lider mógł być tylko jeden. Niezapomnianego wieczoru w Kuusamo średnia(!) różnica między zajętą pozycją a pozycją na koniec sezonu przekroczyła 27(!) miejsc #skijumpingfamily #SJstats #SJrcf pic.twitter.com/KI6JMVPL0K
— Piotr Z (@zbentakles) May 28, 2020

Top 10 konkursu w Kuusamo, w nawiasie miejsca w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata na zakończenie sezonu:
1. Arttu Lappi (Finlandia) (14. w "generalce")
2. Simon Ammann (Szwajcaria) (3.)
3. Anders Jacobsen (Norwegia) (2.)
4. Veli-Matti Lindstroem (Finlandia) (34.)
5. Michael Neumayer (Niemcy) (50.)
6. Guido Landert (Szwajcaria) (51.)
7. Wolfgang Loitzl (Austria) (13.)
8. Christian Ulmer (Niemcy) (47.)
9. Kalle Keituri (Finlandia) (58.)
10. Lauri Hakola (Finlandia) (54.)

Top 10 Pucharu Świata w sezonie 2006/07, w nawiasie miejsca w konkursie w Kuusamo:
1. Adam Małysz (34. w Kuusamo)
2. Anders Jacobsen (3.)
3. Simon Ammann (2.)
4. Gregor Schlierenzauer (nie startował)
5. Andreas Kuettel (41.)
6. Thomas Morgenstern (22.)
7. Andreas Kofleer (60.)
8. Janne Ahonen (55.)
9. Matti Hautamaeki (28.)
10. Michael Uhrmann (66.)

Inauguracja nowego sezonu w piątek w Wiśle (treningi i kwalifikacje). W sobotę zawody drużynowe, a w niedzielę indywidualne. Transmisja w Telewizji Polskiej.

Następne