24 gru 2020 | Kolarstwo / Tour de Pologne

Tour de Pologne: Fabio Jakobsen udzielił pierwszego wywiadu po wypadku. "Życie uratował mi sędzia, na którego wpadłem"

Fabio Jakobsen wraca do pełni sprawności po koszmarnej kraksie (fot. PAP) — Fabio Jakobsen wraca do pełni sprawności po koszmarnej kraksie (fot. Getty)

Jakub Pobożniak

Koszmarną kraksę z pierwszego etapu Tour de Pologne z udziałem Fabio Jakobsena i Dylana Groenewegena pamięta chyba każdy kibic sportu w naszym kraju. Poturbowany kolarz Deceunick-Quick Step niedawno po raz pierwszy wsiadł na rower. Teraz udzielił pierwszego wywiadu. – Stłuczenie mózgu. Pęknięcia w czaszce. Złamany nos. złamane i rozdarte podniebienie. Dziesięć zębów na zewnątrz. Przecięta małżowina. Obite płuca – wymienia urazy, z jakimi musiał się zmagać po wypadku.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Dylan Groenewegen zawieszony przez UCI. Drakońska kara

Czołowy polski kolarz kończy karierę. Był pomocnikiem Majki

Czytaj też

Czołowy polski kolarz kończy karierę. Był pomocnikiem Majki

Koszmarny wypadek Fabio Jakobsena zelektryzował kolarskie środowisko. Holender zepchnięty przez swojego rodaka, Dylana Groenewegena z prędkością 84 kilometrów na godzinę wpadł na barierki i sędziego Andrzeja Lewandowskiego. Potem trwała walka o jego życie, która na szczęście zakończyła się sukcesem. Po pięciu miesiącach od wydarzenia 24-latek wrócił na rower. Teraz udzielił pierwszego wywiadu holenderskiemu dziennikowi "AD". – Ostatnim wspomnieniem przed zdarzeniem, jest to, że jestem na ostatnim kilometrze przed sprintem, otoczony dwoma kolegami z drużyny. Potem nie pamiętam już nic – opowiada kolarz. – Oglądałem zdarzenie i myślę, że gdyby nie sędzia, który zamortyzował mój upadek, poleciałbym dalej i uderzył w stalową konstrukcję linii mety. Po czymś takim byłbym martwy" – dodał.

Czołowy polski kolarz kończy karierę. Był pomocnikiem Majki

Czytaj też

Czołowy polski kolarz kończy karierę. Był pomocnikiem Majki

Makabryczny finisz! Ogromna kraksa na mecie 1. etapu TdP [WIDEO]

Fatalna kraksa na mecie 1. etapu Tour de Pologne (fot. TVP)

Makabryczny finisz! Ogromna kraksa na mecie 1. etapu TdP [WIDEO]

Łzy sprawcy kraksy. "Nie chcę nawet dotykać roweru"

Czytaj też

Dylan Groenewegen ze łzami oczach udzielił pierwszego wywiadu po wypadku (fot. Getty/NOS.nl)

Łzy sprawcy kraksy. "Nie chcę nawet dotykać roweru"

Życie Jakobsen zawdzięcza szybkiej reakcji swojego kolegi z drużyny, Floriana Senechala-Staelensa. – Florian od razu do mnie przybiegł. Zobaczył, że jestem otoczony barierkami, a krew jest wszędzie. Dławiłem się nią, nie byłem w stanie się ruszyć. Zobaczył panikę w moich oczach i nieznacznie podniósł moją głowę. Po tym złapałem oddech. To jedyne, co pamiętam tuż po kraksie – przyznaje Jakobsen. – Kolejne wspomnienie dzieli wiele godzin. Pamiętam, że obudziłem się, a wokół mnie stali trzej doktorzy. Chciałem przekręcić nadgarstek, żeby zobaczyć, która jest godzina. Wtedy powiedzieli mi że 16:00 w sobotę. Minęły więc aż trzy dni – mówi.

Jakobsen przez kilka dni walczył o życie w szpitalu w Sosnowcu. Sam nie był pewien, czy przetrwa. – Byłem świadomy. Zanotowałem, że jeden z pacjentów zmarł, jak usłyszałem alarm, potem ciszę i wyjazd specjalnego wózka, służącego transportowi ciał do kostnicy. Wtedy wiedziałem, że jestem w poważnym stanie. Że ludzie tu umierają. Dwa razy przyszedł do mnie ksiądz. Kiwnąłem głową, że chcę jego obecności. Nie jestem religijny, ale myślę, że przygotowywał dla mnie miejsce w niebie – wspomina. –Gdyby przysłali mi buddystę czy imama, zrobiłbym to samo i pozwolił się przysiąść. Po prostu chciałem przeżyć. – dodaje. To, że przeżyje poczuł dopiero po sześciu dniach. – Pomyślałem wtedy: skoro jeszcze nie kopnąłem w kalendarz, to pewnie już nie kopnę – opowiada poturbowany kolarz.

Fabio Jakobsen doet in gesprek met Thijs Zonneveld voor het eerst zijn indrukwekkende verhaal: ‘Elke keer dacht ik: dit is ’t, ik ga dood’ (Premium)https://t.co/DpxEsIGufB pic.twitter.com/M5qWrwzAvp
— AD.nl/sportwereld (@ADSportwereld) December 24, 2020

Jakobsen w wywiadzie podkreślił też liczbę obrażeń, jakie przytrafiły mu się po wypadku. – Stłuczenie mózgu. Pęknięcia w czaszce. Złamany nos. złamane i rozdarte podniebienie. Dziesięć zębów na zewnątrz. Brak części górnej i dolnej szczęki. Rany na mojej twarzy. Przecięta małżowina. Złamany kciuk. Posiniaczone ramię, obite płuca. Nie mogłem nawet mówić – wymienia. –Do dziś mam znamię w miejscu, w którym trafiłem w barierki. Nos wygląda tak, jakbym stoczył walkę z Mike’em Tysonem. Tkanka kostna zniknęła, w środku są same blizny. W podniebieniu mam osiemdziesiąt szwów. Wycięli fragment kości z mojej miednicy I wstawili do szczęki. W lutym w końcu będę miał zamieszczone implanty zębów – opowiada. Do tego czasu odżywia się głównie wysokokalorycznymi napojami czekoladowymi, smoothie i innymi rzeczami zmiksowanymi na papkę. – Gdy po raz pierwszy zamówiłem pizzę, jeden kęs zajął mi dziesięć minut – przyznaje kolarz.

Łzy sprawcy kraksy. "Nie chcę nawet dotykać roweru"

Czytaj też

Łzy sprawcy kraksy. "Nie chcę nawet dotykać roweru"

Zawodnik Deceuninck-Quick Step został także zapytany o to, czy wybaczy Dylanowi Groenewegenowi. – Niedawno zapytał się, czy możemy się spotkać. Wiem, że to mu ciąży, ale wciąż nie jestem na to gotowy. Wiem jednak, że tego nie chciał. (...) Nie potrafię jednak zrozumieć jednego. Byliśmy najlepszymi holenderskimi sprinterami, raz wygrywałem ja, raz on, mieliśmy jechać na Giro i walczyć przez długi czas. Nie mogłem się tego doczekać, a coś takiego stało się na, z całym szacunkiem, Tour de Pologne. Dlaczego? Nie wiem, czy aż tak chciał wygrać. Znał ryzyko, wiedział, jakie mogą być konsekwencje wypadku. Kolarstwo to więcej niż bezmózgie pedałowanie. Nie jesteśmy zwierzętami, a ludźmi – wzburza się Jakobsen. Jego rehabilitacja potrwa jeszcze miesiącami. Holender chce wrócić do zawodowego ścigania, lecz nie wie, czy będzie to możliwe. Wszyscy kibice trzymają jednak kciuki. – Marzę, by wystartować w sierpniu 2021 roku. Czy nie byłoby świetnym, gdybym był w stanie ścigać się dokładnie rok po wypadku? – zastanawia się.

Kolarstwo wraca na Lubelszczyznę. Odrodzenie zasłużonej sekcji