04 sty 2021 | Inne

Podsumowanie MŚ w darcie. Nowy mistrz i "dartomania" w Polsce?

Gerwyn Price został nowym mistrzem świata w darcie (fot. Getty)

Rok 2020 dał w kość większości z nas. Ucierpieli ludzie, ucierpiały biznesy, ucierpiał i sport. Nie ominęło to także darta. Wydawało się, że bez publiczności na trybunach impreza nie ma sensu, że sama rywalizacja na tym ucierpi. Wszyscy się pomyliliśmy. To były wspaniałe mistrzostwa, a dla rozwoju dyscypliny w Polsce absolutnie kluczowe.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Kibice pokochali darta. Jak rodził się ten sport?
"Dartomania" w Polsce?

Podsumowania nie sposób nie rozpocząć od Krzysztofa Ratajskiego. Poprzednie mistrzostwa świata w jego wykonaniu nie były tak bardzo udane. W pustej Alexandra Palace atmosfera była podobna do turniejów Players Championship, w których Polak prezentował się wyśmienicie. Choć mówiło się o tym, że ma szansę zajść daleko, to jednak jego ostatnie mecze w rozgrywkach telewizyjnych kazały być powściągliwym.

Ćwierćfinał wywalczony w tak dramatycznych okolicznościach był nie tylko największym sukcesem w historii polskiego darta, ale również trampoliną dla rozwoju dyscypliny w kraju. Ludzie zaczęli interesować się, kim jest Ratajski i co oznaczają te wszystkie pola na tarczy do gry. Ostatecznie sami ruszyli do sklepów internetowych, aby wyposażyć się w odpowiednie rzeczy do rozpoczęcia przygody z dartem.

Choć porażka ze Stephenem Buntingiem boli, to i tak należy docenić jak wiele uczynił nasz rodak na mistrzostwach świata. Już nie tacy zawodnicy pojawiali się na takim etapie rozgrywek i nigdy do niego nie powracali. Oczywiście, nie chcemy, aby to był najlepszy występ Ratajskiego w historii. Dlatego cieszmy się obecną chwilą i wykorzystajmy ten dobry moment, a może za kilka lat będziemy mówić o prawdziwym boomie na darta w Polsce.

Koniec przygody Ratajskiego. Zobacz skrót ćwierćfinału

Krzysztof Ratajski – Stephen Bunting (fot. Getty)

Koniec przygody Ratajskiego. Zobacz skrót ćwierćfinału

Nowy szeryf

Zapowiadało się na to od dłuższego czasu. Gerwyn Price w 2018 roku wygrał swój pierwszy wielki turniej – Grand Slam of Darts – i od tamtego momentu jego gra cały czas ulegała poprawie. W tym roku poszerzył gablotę o puchary za triumf w World Grand Prix i World Cup of Darts. Dlatego był uważany za jednego z faworytów do tytułu.

Plan udało się w końcu zrealizować, choć droga do niego była wyboista. Mecz z Jamiem Lewisem miał prawo zakończyć się dla niego porażką. Spotkanie ćwierćfinałowe z Darylem Gurneyem decydowało się w ostatnim legu – na ostatnich lotkach. Price imponował jednak skutecznością na podwójnych. Robił to w starciu z Kingiem, Buntingiem i w finale z Andersonem. Przekroczenie linii mety zajęło mu nadspodziewanie dużo czasu, ale efekt został osiągnięty.

Poza wspaniałym pucharem i możliwością nazywania się pierwszym walijskim mistrzem świata PDC zawodnik otrzymał jeszcze jeden bonus. Został dziesiątym w historii liderem rankingu PDC. Tylko triumf w mistrzostwach dawał mu taki rezultat. Przerwał "panowanie" Michaela van Gerwena, które trwało aż siedem lat!

Klątwa dziewiątej lotki przełamana!

Nareszcie. Czekaliśmy prawie pięć lat na zakończenie lega w trzech podejściach do tarczy. Pomyłki na podwójnej dwunastce znaliśmy już na pamięć. W tym turnieju dziewiątą lotkę rzucił James Wade, który do tej pory częściej obserwował jak to jego rywale w meczu z nim dokonują takiej sztuki.

Tym razem Anglik mógł celebrować to osiągnięcie w meczu czwartej rundy ze Stephenem Buntingiem. "Mógł" to odpowiednie słowo, ponieważ… wcale tego nie zrobił. Nawet nie zacisnął pięści, nie uśmiechnął się, nie krzyknął. Może przewidywał to, co nadeszło w kolejnych minutach, bo do ćwierćfinału nie udało mu się awansować.

O włos od dziewiątej lotki! Koncertowy leg Price'a

O włos od dziewiątej lotki! Koncertowy leg Price'a

Rekordy, rekordy, rekordy…

Mistrzostwa świata interesują nas również ze względu na przekraczanie barier, bicie dotąd nieosiągalnych wyników. Choć tegoroczna rywalizacja nie obrodziła w wiele takich momentów, to kilka z nich z pewnością wartych jest wzmianki.

Na słowa uznania zasługuje osiągnięcie Joe Cullena, który rzucił aż 20 maksów w meczu 4. rundy z van Gerwenem. Jednocześnie wyrównał rekord Gary’ego Andersona pod tym względem w spotkaniu rozgrywanym w formacie do czterech wygranych setów. Nie pozwoliło mu to jednak zwyciężyć, choć miał dwie lotki meczowe na bulla i prowadzenie 3:1 w setach. Holender odrobił te straty.

Rekord padł też w meczu Stephena Buntinga z Gerwynem Pricem. Zawodnicy razem skończyli 13 finiszów powyżej stu punktów, co nigdy wcześniej nikomu się nie udało. Więcej rzucił ich Walijczyk – aż osiem.

Echo i sztuczni kibice z głośników

Jeśli jest coś, czego zabrakło w tym turnieju, to z pewnością byli to kibice. Trudno było przyzwyczaić się do pustek za plecami grających zawodników. Jeszcze dosłownie parę dni przed startem wydawało się, że w odpowiednim reżimie sanitarnym uda się wprowadzić fanów do Alexandra Palace. Zmiana przepisów spowodowała jednak, że byli oni obecni jedynie pierwszego dnia. Nie wyglądało to i tak widowiskowo. Ludzie siedzieli w ławkach podobnych do tych, jakie są w aulach uniwersyteckich. Ograniczono możliwości przebierania się i zakazano niektórych przyśpiewek.

Jedyne, co pozostało o kibicach… to nagrane okrzyki, które puszczano z głośników na scenie. Przez to kilkukrotnie mieliśmy sytuację, gdy człowiek puszczający dźwięki w odpowiednich momentach mylił się i mieliśmy wiwaty przy podejściach 140-punktowych lub pudłowanych maksach. Pozostaje wierzyć w to, że w następnym roku nie trzeba będzie sprzętu audio, aby wytworzyć odpowiednią atmosferę.