08 sty 2021 | Siatkówka

Zbigniew Bartman: bawią mnie zarzuty, że rozwiązałem kontrakt, by zagrać w Dubaju

Co mam do stracenia? Nic! Korzystam z możliwości danej przez los, by pomieszkać w miejscu, do którego ludzie przyjeżdżają na wakacje, i o którym marzą. Mieszkanie tu jest pewnego rodzaju przygodą i spełnieniem marzenia – mówi w TVPSPORT.PL Zbigniew Bartman, mistrz Europy w siatkówce z 2009 roku i zwycięzca Ligi Światowej (2012). W ostatnim czasie ogłoszono zakończenie współpracy siatkarza z nyską Stalą. Kilka dni później związał się z Al-Nasr z Dubaju.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

"Zastanawiałem się, czy nie pójść na kasę do Biedronki"

Czytaj też

"Zastanawiałem się, czy nie pójść na kasę do Biedronki"

Sara Kalisz, TVPSPORT.PL: – Jeszcze nie tak dawno mierzył się pan z problemami ze zdrowiem. Jak się pan teraz czuje?
Zbigniew Bartman: – Pierwsza część sezonu i końcówka zeszłego roku nie były dla mnie łatwe pod względem zdrowotnym. Już w drugim spotkaniu PlusLigi z GKS Katowice skręciłem staw skokowy. Nie wyleczyłem go dobrze, od razu wróciłem do grania, więc z nogą męczyłem się długo. Kiedy wydawało się, że kostką wszystko jest w porządku, naszą drużynę zaatakował covid-19. Po koronawirusie pojawiło się powikłanie – bakteryjne zapalenie kaletki. Nie przeszedłem go lekko. Łącznie z zakażeniem wirusem wyjęło mi ono z życia półtora miesiąca. Nie był to łatwy okres. Cieszę się, że jest za mną i zdrowotnie jest już wszystko dobrze. Mam nadzieję, że wyczerpałem limit. Zły zeszły rok się skończył. Liczę na to, że od kolejnego wszystko będzie w porządku i pozytywnie.

2021 reprezentacji Polski siatkarzy. Autostrada z jedną przeszkodą do Tokio – Jeszcze tydzień temu był pan zawodnikiem Stali Nysa, dziś gra pan w Dubaju. Skąd ta zmiana?
– Z Nysą kontrakt rozwiązałem 29 grudnia. Komunikat pojawił się dzień później na moją prośbę. Dziękuję całej drużynie, jak i sztabowi oraz prezesowi, że pozwolono mi trenować do końca roku. W ten sposób ten etap zamknąłem klamrą. Cieszę się, że z zespołem mogłem odbyć wspólnie jeszcze trzy treningi.

– Rozwiązanie kontraktu było pana inicjatywą?
– Tak, było moją inicjatywą i na moją prośbę. Od razu chcę zaznaczyć, że chronologia zdarzeń jest taka, że najpierw porozumiałem się ze Stalą Nysa. Nie miałem żadnej alternatywy, kiedy to robiłem. Rozstanie było podyktowane moimi sprawami osobistymi, na temat których nie chcę się wypowiadać. Dopiero później, gdy pojawiła się informacja, że jestem wolnym zawodnikiem, zaczęły kontaktować się ze mną różne kluby z różnych krajów. Kontrakt z Al-Nasr z Dubaju podpisałem piątego stycznia, a raczej był to pre-kontrakt. Bawią mnie zarzuty, że rozwiązałem umowę ze Stalą Nysa, by zagrać w Dubaju.
Różnice w prowadzeniu zespołów męskich i żeńskich. "Wszyscy mnie ostrzegali, że praca z kobietami będzie trudniejsza" Z drugiej strony uważam, że – z całym szacunkiem – nie muszę się z nikim dzielić moimi sprawami osobistymi i powodami rozwiązania kontraktu – tym bardziej, że tak też ustaliliśmy z prezesem. To sprawa osobista, tego nie komentujemy. Uważam, że nikt nie powinien wymagać tłumaczenia się z decyzji odnośnie do podpisania umowy za granicą. Wszystkie zarzuty, że odszedłem Nysy, by grać w Al-Nasr "za pieniędzmi" kwituję bardzo dużym uśmiechem. Ludzie, kiedy czegoś nie wiedzą lub nie potrafią sobie wytłumaczyć, bardzo mocno generalizują, wchodzą w stereotypy. Nie do końca rozumiem dlaczego wylewają frustracje w internecie czy gdziekolwiek indziej. Żyjemy jednak w czasach, w których jest to w jakiś sposób dozwolone. Jedyną słuszną reakcją w tej sytuacji jest uśmiech na twarzy i podążanie swoją drogą.

– Co zaważyło na tym, że zdecydował się pan grać właśnie tam?
– Przede wszystkim to, jak bardzo podoba mi się Dubaj. Miałem okazję być tu dwukrotnie na wakacjach. Jest to dla mnie fenomenalne i piękne miejsce. Ponadto, ważny był też klimat i to, że oferta z Al-Nasr była konkretna. Co mam do stracenia? Nic! Korzystam z możliwości danej przez los, by pomieszkać w miejscu, do którego ludzie przyjeżdżają na wakacje i o którym marzą. Mieszkanie tu jest pewnego rodzaju przygodą i spełnieniem marzenia.
Kontuzja Magdaleny Stysiak. Miała przejść operację, ale zrezygnowano z niej – Jak ocenia pan poziom tej ligi?
– Trudno mi w jakikolwiek sposób ocenić ligę w Emiratach Arabskich. Nie miałem jeszcze do czynienia z rozgrywkami. W piątek odbyłem pierwszy trening. Wiem tylko, że w każdym zespole może występować dwóch obcokrajowców, i że w tym roku do ligi wstąpił dość duży "zaciąg" zagranicznych zawodników i trenerów z międzynarodowym stażem. W tym gronie są między innymi Vesco Vuković czy Juan Barrial, którego znam z Argentyny. Grałem przeciwko drużynie, której on był trenerem. Z obcokrajowców szerszej publiczności znany jest Brazylijczyk Thiago Sens, który jeszcze nie tak dawno grał w reprezentacji. Jest też Kolumbijczyk Agamez i Marco Ferreira, czyli brat Alexa, który występował w Polsce. To wszystko, co wiem na temat ligi w Emiratach. Siatkówka jak siatkówka – trzeba wyjść na boisko i grać (śmiech).

– Jak wygląda tam sytuacja z koronawirusem?
– Covid-19 dotarł wszędzie. Nie inaczej jest w Emiratach. Restrykcje są podobne do tych na całym świecie. Związane są one z dystansem społecznym, noszeniem maseczek, odpowiednią higieną i dezynfekcją. Po przylocie nie przechodziłem żadnej kwarantanny dzięki temu, że na 72 godziny przed odlotem musiałem zrobić testy. Dopiero z międzynarodowym certyfikatem w języku angielskim zostałem wpuszczony na pokład, a następnie na ziemię w Emiratach.

– Nie boi się pan łatki sportowego obieżyświata, który nigdzie nie może zagrzać miejsca na dłużej?
– To z mojej perspektywy zabawne pytanie! Mam już tyle różnych łatek, że można o mnie mówić, że jestem łaciaty (śmiech). Nie, nie boję się, bo nie ma już żadnej, której by mi nie przypięto. Nie razi mnie to, nie boli i nie dotyka. Dzieje się tak tym bardziej, że na swój temat słyszałem już takie historie, że naprawdę nie robi to na mnie żadnego wrażenia.

– Czego życzy pan sobie w 2021 roku?
– Przede wszystkim zdrowia, bo było z nim średnio w poprzednim roku. Bardzo bym chciał, by kolejny był normalny. Poprzedni był fatalny, a powiedziałbym wręcz, że najgorszy w moim życiu na każdej płaszczyźnie. Bardzo bym chciał, by karta się odwróciła. Nawet nie chcę, by 2021 był wyjątkowy czy wybitny. Wystarczy mi, by był normalny – żeby zdrowie dopisywało i wszystkie relacje międzyludzkie, a także życie wróciło na właściwe tory. Chciałbym, by zagościła radość. Tego też życzę wszystkim.

Czytaj też:
Piotr Gacek: nie wyobrażamy sobie, żeby VERVA nie pojawiła się w najważniejszych fazach rozgrywek
Łukasz Kaczmarek: myślę, że brakowało mi gry najbardziej ze wszystkich zawodników

"Zastanawiałem się, czy nie pójść na kasę do Biedronki"