Najlepsi polscy narciarze alpejscy w historii [LISTA TOP 10]

Maryna Gąsienica-Daniel przed MŚ: chcę coraz więcej

W TOP 10 polskich narciarzy alpejskich sklasyfikowaliśmy zawodniczki i zawodników, którzy zajmowali miejsca w czołowej dziesiątce mistrzostw świata i/lub igrzysk olimpijskich. Z tego powodu zabrakło w nim m.in. Macieja Bydlińskiego czy Katarzyny Karasińskiej, naszych czołowych alpejczyków XXI wieku.

W przypadku podobnych rezultatów na mistrzostwach świata i/lub igrzyskach olimpijskich za decydujące uznaliśmy liczbę miejsc w dziesiątce. Znów przy podobnym układzie rozstrzygały ew. wysokie miejsca w zawodach Pucharu Świata.

1. Andrzej Bachleda-Curuś

Niekwestionowany król polskich nart. Jako jedyny zdobył medale zawodów najwyższej rangi – w kombinacji srebro MŚ 1974 oraz brąz MŚ 1970.

Wielokrotnie łapał się także do czołowej dziesiątki mistrzostw globu. W debiutanckim 1966 roku był 7. w kombinacji, w 1970 roku 6. w slalomie gigancie oraz 10. w slalomie specjalnym, w 1974 7. w slalomie specjalnym.

Ponadto w 1968 roku w Grenoble zajął 4. miejsce w kombinacji. Otarł się więc o medal, choć to dość skomplikowane – za mistrzostwa uznawano wówczas igrzyska, ale akurat kombinacja do konkurencji olimpijskich się nie zaliczała, więc byłby to medal czempionatu globu.

2. Dorota Tlałka

Mieliśmy wątpliwości, czy na tym miejscu powinna znaleźć się ona, czy jej siostra Małgorzata. Przeważyło wyższe miejsce na mistrzostwach świata oraz zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata.

Dorota Tlałka na MŚ 1982 zajęła 4. miejsce w slalomie specjalnym. Ponadto, w tej samej konkurencji, na MŚ 1985 była 6., na MŚ 1987 8., na MŚ 1989 7. oraz 8. na igrzyskach 1988. Ostatnie trzy wyniki osiągała już jednak jako reprezentantka Francji.

Świetnie radziła sobie także w Pucharze Świata. Pięć razy stawała na podium slalomu, w tym 14 grudnia 1984 roku na jego najwyższym stopniu.

3. Małgorzata Tlałka

Bliźniaczka Doroty Tlałki również po 1985 roku reprezentowała Francję. Panie wyjechały tam latem i w październiku wyszły za mąż za... braci Mogore. Dorota z miłości za dziennikarza sportowego Christiana. Małgorzata za to fikcyjnie za byłego kolarza Christophera, ale dzięki czemu także uzyskała prawo pobytu we Francji i obywatelstwo.

Wracając do sportowych osiągnięć, Małgorzata Tlałka była 9. w kombinacji na MŚ 1982, w slalomie specjalnym 7. na MŚ 1985 i 6. na MŚ 1987 oraz 7. w slalomie gigancie na tych drugich. Ponadto na IO 1984 zajęła 6. miejsce w slalomie specjalnym oraz osiem razy stawała na podium Pucharu Świata.

Siostrę przebija więc tą ostatnią liczbą oraz minimalnie wyższym miejscem na igrzyskach, w odróżnieniu od niej nie otarła się jednak o medal największej imprezy ani nie wygrała w PŚ.

4. Maciej Gąsienica-Ciaptak

Sukcesy osiągał chwilę przed siostrami Tlałka. Trzykrotnie kończył w czołowej dziesiątce mistrzostw świata. Najlepiej wspomina te z 1974 roku, gdy był ósmy w gigancie i szósty w kombinacji. Ten drugi rezultat powtórzył cztery lata później.

5. Maryna Gąsienica-Daniel

Szóste miejsce Maryny Gąsienicy-Daniel w slalomie gigancie na mistrzostwach świata w Cortina d'Ampezzo to najlepszy polski wynik od czasów tych osiąganych przez siostry Tlałka. Do tego wcześniej na tej imprezie była ósma w slalomie gigancie równoległym. Co więcej, Polka na MŚ 2021 na dwunastej pozycji zakończyła kombinację alpejską.

Już wcześniej w sezonie 2020/21 prezentowała się znakomicie. 141 punktów, które zdobyła w trwającym Pucharze Świata, to więcej niż... uzyskane łącznie przez wszystkie nasze alpejki w XXI wieku. A punktuje bardzo regularnie – pod koniec listopada zaczęła od 9. miejsca w slalomie równoległym w Lech/Zuers, a później trzy razy znalazła się na na 11. miejscu giganta, a raz na 10.

6. Andrzej Bachleda-Curuś III

Często mylnie nazywany "Juniorem", bo drugim Andrzejem Bachledą-Curusiem był jego ojciec, król polskich nart. Jego syn, urodzony w 1975 roku, jest więc trzecim tego imienia.

Na mistrzostwach świata co prawda ani razu nie załapał się do czołowej dziesiątki (najbliżej był w Vail w 1999 – jedenasty w kombinacji), za to dwa razy kończył w czołowej dziesiątce igrzysk. W 1998 roku w Nagano zajął 5. miejsce w kombinacji, a do bezprecedensowego medalu zabrakło mu 1:38 s. Cztery lata później w Salt Lake City był dziesiąty w slalomie.

7. Andrzej Gąsienica Roj

Pierwszy po II wojnie światowej Polak łapiący się do czołowej dziesiątki którejś z konkurencji na mistrzostwach świata. Zarazem też ostatni na tej liście, który był w niej dwukrotnie.

Dokładnie na dziesiątych miejscach, które zajął dwa razy w 1954 w szwedzkim Are – w zjeździe oraz kombinacji. Cztery lata później wystartował tylko w kombinacji, w której punktował jako 20.

8. Roman Dereziński

W 1974 roku uplasował się na MŚ w kombinacji dwa miejsca za Maciejem Gąsienicą-Ciaptakiem i był ósmy. Niewiele zabrakło także do dziesiątki w slalomie specjalnym – skończył na 12. pozycji.

Ponadto udawało mu się wysoko punktować w Pucharze Świata. Dwa razy łapał się w slalomie do dziesiątki – w 1974 roku w Wysokich Tatrach był 4., rok później w Chamonix 9.

9. Jan Gąsienica-Ciaptak

Trzeci z Polaków, który osiągnął sukces na MŚ 1954. W Are był ósmy w kombinacji. Oprócz tego dwa lata później na igrzyskach w Cortina d'Ampezzo jako szesnasty ukończył slalom specjalny.

10. Wojciech Gajewski

Postać absolutnie sensacyjna. Właściwie trudno nawet do końca określić go zawodowym narciarzem alpejskim, bardziej był instruktorem narciarstwa. Tymczasem na MŚ 1978 osiągnął rewelacyjne ósme miejsce w kombinacji. Inna sprawa, że i konkurencja nie była specjalnie wielka, bo do zwycięzcy stracił... prawie dwie minuty.

Obecnie zasiada w podkomitetach FIS ds. Pucharu Świata, Pucharu Europy i zawodów akademickich w narciarstwie alpejskim.

***
Przed II wojną światową w 1939 roku odbyły się mistrzostwa świata w Zakopanem. Trzykrotnie Polki zajmowały w nich miejsca w dziesiątce. W slalomie specjalnym Zofia Stopkówna była ósma, a Maria Marusarzówna dziewiąta, ponadto Stopkówna zajęła ósme miejsce w kombinacji. Ze względu jednak na ograniczoną choćby przez możliwości transportowe epoki konkurencję, a w konsekwencji i rezultaty, trudno zestawiać je z powyższymi.