Championship. Michał Helik błyszczy w Barnsley. Czy dostanie powołanie do reprezentacji?

Debiutant w kadrze: mogę zagrać nawet na bramce!

Bo choć Helika bronią statystyki, to nie broni go doświadczenie. Obrońca Barnsley FC nie zadebiutował nawet w kadrze Marcina Dorny. W młodzieżowej reprezentacji wyższe notowania od niego mieli Jan Bednarek, Paweł Dawidowicz, Igor Łasicki czy Michał Marcjanik. Dwaj z nich znaleźli się zresztą na szerokiej, 35-osobowej liście ogłoszonej przez Paulo Sousę.

Gracz Southampton od lat jest pewniakiem w drużynie narodowej. Na dziś bliższy powołania zdaje się być także obrońca Hellasu Werona. Rówieśnik Helika, nazywany przed laty "polskim Hummelsem", lepiej radzi sobie z piłką przy nodze i zapewnia większy spokój w rozegraniu. Jeśli to na tych atutach zależeć będzie nowemu selekcjonerowi, to piłkarz Barnsley może nie doczekać się powołania.

Jeśli jednak Sousa od Helika wymagać będzie przede wszystkim solidnej pracy w obronie, to gracz z zaplecza angielskiej elity może się mu przydać. Tym bardziej, że to piłkarz o podobnym profilu co starzejący się Kamil Glik.

Skuteczny jak Helik

Gdy Helik zostawał obrońcą sezonu PKO Ekstraklasy zastanawiano się, za co tak naprawdę dostał tę nagrodę. Za pracę w defensywie, czy za hurtowo strzelane gole. Wiele wskazywało na to, że to właśnie skuteczność pod bramką rywala zaważyła na werdykcie. Statuetkę dostał więc nie najlepszy, a najskuteczniejszy ze stoperów.

Helik w polu karnym przeciwnika odnajdował się często lepiej, niż w swoim własnym. Strzelił osiem goli i miał trzy asysty. Statystyk pozazdrościć mógł mu niejeden napastnik. We własnej "szesnastce" tak dobrze już nie było. Choć 22-letniemu wówczas obrońcy trudno było zarzucić poważne błędy, to postawa w ataku przykrywała jego dokonania w defensywie.

Przez ostatnie lata niewiele się zmieniło. Po wyjeździe na Wyspy Brytyjskie Helik z miejsca stał się podstawowym obrońcą klubu bazującego na grze defensywnej. Do świadomości kibiców docierały jednak informacje głównie o jego wyczynach strzeleckich.

Bramki pozwoliły mu przypomnieć o sobie w Polsce, a także rozkochać brytyjską publiczność. W tym sezonie Helik strzelił już pięć goli we wszystkich rozgrywkach i stał się ulubieńcem lokalnych fanów. Dzięki nim wygrał nagrodę publiczności dla najlepszego piłkarza ostatniego miesiąca w Championship.

? Congratulations to @BarnsleyFC star Michal Helik who's been voted the FLW Fans' Player of the Month for February!

? A stellar month for the Tykes man!#BarnsleyFC pic.twitter.com/t82vJokhlq

— Football League World (@FootballLeagueW) March 9, 2021

Bezpośredni jak Barnsley

Z grającej bezpośrednio Cracovii Helik trafił do Barnsley – klubu wyznającego podobną filozofię. Choć do drużyny ściągał go Gerhard Struber, to pod jego wodzą 25-latek rozegrał zaledwie trzy spotkania. Już w październiku zespół przejął bowiem Valerien Ismael.

Były obrońca Bayernu Monachium nie zrezygnował z usług Polaka. Zmienił nieco taktykę zespołu, zachowując przy tym jego dawny kształt. Przesunął Helika na środek trzyosobowego bloku defensywnego, ustawiając go pomiędzy Madsem Andersenem i Michaelem Sollbauerem.

Barnsley zaczęło grać tak, jak stereotypowy klub z Championship. Bramkarz rozpoczynał akcje długim podaniem do środkowego napastnika, a później zaczynała się walka. W niej istotną rolę odgrywali też środkowi obrońcy. Tuż przed bezpośrednim zagraniem golkipera cała defensywa ustawiała się na linii środkowej.

Gdy napastnik wygrywał pojedynek w powietrzu, miał wiele opcji do podania. Gdy jednak przegrywał starcie, jego partnerzy robili wszystko, by natychmiast odzyskać posiadanie. Barnsley zebrało w tym sezonie najwięcej drugich piłek.

Kluczowi w tym aspekcie byli środkowi obrońcy. W tym Helik, który stoczył trzecią najwyższą liczbę pojedynków defensywnych w lidze. Był też drugim najlepiej przechwytującym piłkę zawodnikiem w Championship, a także był w pierwszej dziesiątce graczy najczęściej walczących w powietrzu.

Jego statystyki jeszcze lepiej wyglądały na tle zespołu. Obok Andersena to on był najważniejszą postacią w obronie Barnsley. Dodając do tego jego niezwykłą skuteczność pod bramką rywala, Helik jawił się jako obrońca idealny...

Sum up @michalhelik's last month in 1⃣ word: pic.twitter.com/ojgMJC5THy

— Barnsley FC (@BarnsleyFC) March 9, 2021

Ryzyko, ryzyko, ryzyko

Wysoko ustawiona linia obrony radziła sobie doskonale. Barnsley stoczyło najwięcej pojedynków główkowych w całej lidze, a także miało najwyższą liczbę odbiorów i przechwytów. Z gry straciło zaledwie dziewiętnaście bramek, będąc w tym aspekcie słabszym tylko od Watfordu, Norwich i Swansea.

Ryzykowna gra środkowych obrońców nierzadko prowadziła jednak do problemów pod własną bramką. Gdy przeciwnik przedarł się przez ustawione na linii środkowej zasieki, stoperzy musieli błyskawicznie wracać we własną "szesnastkę".

W takich sytuacjach uwidaczniały się braki Helika. Gdy dwaj skrajni środkowi obrońcy stali już pod polem bramkowym, on dobiegał dopiero do linii pola karnego. Gdy rywale kierowali piłkę za jego plecy, od razu robiło się gorąco.

25-latek doskonale radził sobie pod bramką rywala, mając przy tym problemy we własnej "szesnastce". Grał tak, jak cały zespół. Bo choć Barnsley po stałych fragmentach gry strzeliło siedemnaście goli (3. najlepszy wynik w lidze), to straciło po nich osiemnaście bramek (3. najgorszy).

Michał Helik = Prolific pic.twitter.com/W06KJlZZ0s

— Barnsley FC (@BarnsleyFC) January 10, 2021

Helik na zapleczu angielskiej ekstraklasy udowodnił, że potrafi skutecznie odebrać piłkę i dobrze czuje się w powietrzu. Szczególnie, gdy znajduje się w "szesnastce" rywala. Pokazał też jednak, że często brakuje mu zwrotności i zbyt wolno wraca do defensywy. Grał więc tak, jak w czasach Cracovii.

Robił to jednak na wyższym szczeblu rozgrywkowym, co pozwoliło mu znaleźć się w orbicie zainteresowań selekcjonera. Jeśli Sousa będzie chciał przetestować go w reprezentacji, to raczej jako alternatywę dla Glika.

Helik jest bowiem podobnym typem piłkarza. Unika skomplikowanych rozwiązań, bazując na prostszych środkach. Gdy nie musi gonić rywala, w obronie radzi sobie bardzo dobrze. Dokładnie tak, jak jego doświadczony kolega po fachu.

25-latek jest też przyzwyczajony do gry trójką z tyłu, co może mieć dla Sousy spore znaczenie. Jeśli Portugalczyk zdecyduje się powołać go do reprezentacji, będzie mógł liczyć na solidność, bez zbędnych fajerwerków. No chyba, że ustawi Helika pod bramką rywala...